Een kleine update.....

Zo lieve kijkbuisbloglezertjes daar zijn we weer. Laten ik voor de verandering maar eens vertellen hoe het het met iedereen gaat.  Ik begin maar eens met mezelf. De afgelopen dagen waren redelijk zwaar en heb gevoelsmatig weer een dieptepunt gehad. Met de hulp van Nicole ben ik daar weer uitgekomen met het gevolg dat ik gevoelsmatig weer met twee benen op de grond sta.

Nu Nicole. Deze vrouw heeft het de afgelopen dagen erg zwaar gehad. Ten eerste was het precies een half jaar geleden dat Fleurtje was overleden en ten tweede had ze een behoorlijke kluif aan mij. Haar hart huilt iedere dag, dat zie ik en dat voel ik, maar hoe zij met alles omgaat daar ben ik enorm trots op. Ze is een rots in de branding en heeft de touwtjes gelukkig goed vast.

Met Roosje lijkt het ook wel een stuk beter te gaan. Deze griet is ondertussen al twee keer bij de kinderpsycholoog geweest en het lijkt wel of het zijn vruchten afwerpt. Waar ze het nu over hebben is voor ons een groot raadsel, maar het werkt. Ze word weer wat vrolijker en op gezette tijden zingt ze ook weer. Trots….nee meer dan trots ben ik op dit dametje en ben erg blij dat zij als engeltje ons toen heeft uitgezocht. Een vreemde uitspraak, maar dit waren haar eigen woorden die ze zei tegen Nicole toen die haar vorige week wakker maakte. Bijzonder…..

Voor de rest kan ik melden dat Saartje, de hond, nog steeds binnen en buiten poept en piest. Ok ze doet het meeste wel buiten, maar als ze de kans krijgt schijt ze net zo lief in de hoek van de woonkamer. Daarnaast groeit ze al kool en is ze lekker ondeugend. Buiten stopt ze van alles in haar bek en binnen loopt ze met van alles te slepen. Niets is meer veilig en als we een schoen of slof kwijt zijn ligt die in haar mand. Nicole zit ondertussen op puppycursus, maar of dat echt gaat helpen……..we zullen het wel zien.

Tjsaaaa……en dan kan ik ook nog vertellen dat we ons afgelopen donderdag best hebben vermaakt. Fleur was toen precies een half jaar geleden overleden en stomtoevallig was ik die dag vrij. Vrij omdat we het buttongeld naar Kika zouden brengen. Dit ging op het laatste moment niet door. Waarom het niet doorging…..daar wil ik nu niet over praten, maar ik beloof jullie dat ik daar binnenkort op terug kom. Maar goed, ik was vrij en de dag voelde toch anders aan dan de andere dagen. De hele dag loop je te roepen ”toen deden we dit en toen deden we dat” en film werd als het ware weer even afgespeeld. Dit was toch wel fijn, maar om onze gedachten toch enigsinds te verzetten zijn we even naar de Ikea geweest om een kast te kopen en in de dierenwinkel hebben we nog het een en ander voor Saartje gekocht.

Zo en nu kap ik ermee, want het Laafje gaat naar bed. Iedereen welterusten en wie weet tot morgen. Mag dit niet lukken dan tot overmorgen of overovermorgen.

Laafje Joost

Al een half jaar zonder jou.....

Lieve, lieve, lieve Fleur,

Vandaag is het precies een half jaar geleden dat je overleed. We proberen zo goed en zo kwaad als het kan de draad, die er niet meer is, weer op te pakken en dat valt niet mee. Het liefst zouden we de klok terug willen draaien naar het onbezorgde leventje wat we ooit hebben gehad. Ons is dat leventje dus niet gegund, daar zijn we nu wel achter, met het gevolg dat wij hier zitten en jij daar. En waar dat daar is……Joost mag het weten.

Nou lieverd, ik kan je vertellen dat ik het dus niet weet. Ik denk eerder, nee ik weet het zeker, dat jij ons wel weet te vinden en ook kan bereiken. Dit gebeurt door middel van geluiden, flitsen, toevalligheden en nog meer van dat soort dingen die voor ons onverklaarbaar zijn. Val ons dus maar lekker lastig, want we vinden het heerlijk als je dat doet. Voor de rest moet je weten dat we van je houden en dat je geen moment uit onze gedachten ben.  

Lieverd, een dikke knuffel en een hele dikke kus van ons.

Roosje, mama en papa.