De afgelopen drie weken.....

Het is leuk dat ik van werkgever ben veranderd en dat we de woonkamer, op het verkeerde moment een metamorfose geven, maar dat betekent dus ook dat er weinig tijd overblijft om tv te kijken en te bloggen. Niet dat erg is en geen bericht is goed bericht zal ik maar zeggen. Toch is de afgelopen 3 weken genoeg gebeurt, maar of dat nu interessant is om hier te vermelden……ik weet het niet. Toch waag ik een poging en gewapend met de kalender en een bakkie pleur ga ik even terug naar drie weken geleden. Het laatste blog ging over tante Marian die was overleden. De goede vrouw is ondertussen gecremeerd en de herdenkingsdienst werd gehouden in het gebouw waar Fleur ook werd gecremeerd. Een vreemde gewaarwording kan ik wel zeggen, maar ondanks ons dubbele gevoel was het wel erg mooi. Na afloop zijn we met de familie en wat goede kennissen nog wezen borrelen in Wassenaar. Ondanks het verdriet van die dag hebben we ook nog wel gelachen.

Vervolgens hebben we twee dagen later de hele familie weer gezien. Dit keer ging het om de familiedag die al maandenlang gepland stond. In goed overleg met de kinderen van tante Marian is er dus besloten dat deze dag “gewoon” door moest gaan. Nou mensen we hebben geweten. Om een lang verhaal kort te maken, we zijn boerengolfen in een weiland vol koeien. Het klinkt saai, maar het is enorm leuk. De een na de ander stond in de poep en met grote regelmaat trokken de dames hun sluizen open met het gevolg dat er weer een liter of tig gele pis verdween in de grond. Koeien, poep, pis, weiland en bier….tjsa dit zijn voor mij de juiste ingrediënten om blij te worden. Als een klein kind heb ik alle vlaaien die tegenkwam weggeslagen met mijn boerengolfclub. De stront vloog werkelijk waar 20 meter ver. Whoehahahaha HEELIJK!!!!! De dag hebben we afgesloten met een heerlijk etentje.



NICOLE......PAS OP DIE KOEIEN!!!!!!





MIJN DANSSCHOENEN.....



Een week later hadden we in Maarn een verjaardag waar we weer een deel van de familie tegen kwamen. Ook hier weer gelachen en tot overmaat van ramp hebben we gisteren weer bij elkaar gegeten. Pffffft….zo zie je elkaar nooit en zo zie je sommige vijf keer per maand. Helemaal niet erg, want het is altijd lachen gieren en brullen als we bij elkaar zijn.



Naast alle familie bezoekjes hadden we ook nog de nodige verjaardagen, had Nicole wat cursussen en moesten Roosje en ik gezellig naar onze praatdokters toe. Op de dag zelf ben ik erg druk op mijn werk en als ik ’s-Avonds een keer niets heb dan word er hard geklust in de woonkamer. We hadden het de afgelopen drie weken dus erg druk met van alles en nog wat. Allemaal prima, maar jullie snappen nu dus wel als ik zeg dat de tijd die uiteindelijk echt overbleef werd gevuld met dingen die ik zelf wilde. Beetje zonnenbanken, gezellig met Nicole op de bank hangen als twee oude lullen en zo nu en dan een keertje op tijd naar bed. Het harde werken hier in huis werp nu wel zijn vruchten af. Alle muren zijn behandeld en dragen de kleur spierwit, net zoals het plafond. Afgelopen weekend is ook de nieuwe vloer gelegd en sinds vandaag zitten we op de nieuwe bank. Nu moeten we alleen de puntjes nog op de i zetten. Gordijn, plinten, koplatten, verven, draden weg werken, schoonmaken, de voor en achtertuin opruimen enz enz enz. we zijn er dus nog niet, maar het schiet lekker op.

Zo en op deze manier zijn jullie weer een beetje op de hoogte over onze situatie. Interessant……zeggen jullie het maar. Wij proberen “gewoon” door te hobbelen, maar het gemis  word alsmaar groter. Wat ik voel, zie en hoor rondom Fleur, daar kom ik later nog wel een keer op terug. Voor nu allemaal welterusten en tot morgen, overmorgen of overovermorgen.



Laafje Joost