Wat een ellende

Vanmiddag om een uur of 2 heeft Nicole Fleur maar eens naar beneden gehaald. Het ziekenhuis hebben we ondertussen ook weer gebeld en nu is besloten om het pilletje weer eens op te hogen (3 keer daags 4 pillen). Naar school gaan zit er verlopig niet in. Ook is op dit moment haar weerstand heel laag. Het innemen van de medicijnen gaat meestal gepaard met tegenstribbelen. De rugpijn was ondertussen een stuk minder, maar haar kaken werden steeds erger. We krijgen het idee dat het pijnscheuten zijn. Ook dit is niet leuk om te zien. Ze ligt dan te gillen en te jammeren van de pijn en wij kunnen gewoon niets doen. Ja voor de zoveelste keer het ziekenhuis bellen. Daar kregen we voor de verandering te horen dat we de tramal maar voor een nacht moesten verhogen. Moet wel zeggen dat het ding werkt, want binnen 1 uur zie je resultaat. De zenuwenpijn houdt ongeveer 7 dagen aan (de 1ste 2 blijken het ergst). En as maandag krijgt ze weer een push en die week daarna weer een lange kuur. Dus reken maar uit.