Daar ging Fleur bijna.....

Zaterdag 14 april 2012

Zo lieve mensen daar is de laaf weer. Deze week is er weer genoeg in ons leventje gebeurd dat ik eigenlijk weer niet weet waar ik moet beginnen. Blog dan “gewoon” wat vaker zeg ik regelmatig tegen mijzelf, maar door de omstandigheden thuis kom ik hier simpelweg niet aan toe. Niet dat er iets ernstig aan de hand is hoor, maar ons uitje naar de woonboulevard liep iets wat meer dan erg uit de hand dan dat we dachten. We gingen op jacht naar een eettafel en een dressoir, maar na twee uur gingen we naar buiten met een compleet nieuwe woonkamer. En met compleet bedoel ik ook echt compleet. De bank hadden we al, maar nu verfraaien we de woonkamer ook nog eens met een grote eettafel, een erg lang dressoir, 2 kleine salontafeltjes, 6 lekkere eetkamerstoelen, een moderne stoel en een nieuwe vloer. Daarnaast hebben we ook het plafond laten stucen, gaan we de muren met glasvlies behandelen om vervolgens alles te sausen. Ook hebben we ook nog een nieuw kozijn inclusief deur onder de trap gemaakt en krijgen alle deuren, kozijnen en de rest van het hout op de begane grond een nieuwe lik verf. Met andere woorden……we zitten midden in een onverwachte verbouwing.

Verbouwen betekend zooi, zooi, zooi en nog eens zooi. Op het moment lijkt het wel of er een bom is ontploft en wonen we in een uit de kluiten gewassen bouwkeet. Maar ja, het moet eerst een zooi zijn voordat het weer een beetje opknapt. Probleem waar we wel telkens tegen aanlopen zijn de emotionele gevoelens die loskomen. We hebben besloten om letterlijk alle meubels weg te doen, maar het zijn wel spullen die Fleurtje ook heeft gekend. De keus om totaal het roer om te gooien viel dus erg zwaar, maar we weten ook dat we niet nog eens 40 jaar op een doorgezakte bank kunnen blijven zitten. Fleur zit immers niet in de meubels, maar toch…..

Nu we vorige week de knoop definitief hebben doorgehakt konden we dus aan de slag. We zijn begonnen met het behang er vanaf te stomen om vervolgens alles wat we nodig hadden in de aanbiedingen te kopen. Verf, lijm, meubels, kwasten, latex, glasvlies enz enz en enz. We hebben onze ogen en oren open gehouden en ik heb via mijn werk een hele hoop kunnen regelen met kortingen bij groothandels. Vervolgens is er maar een persoon die bij ons de muren komt stucen en dat tegen een hele scherpe prijs. Om een lang verhaal kort te maken, wie zijn best doet krijgt een hoop voor elkaar. Wij hebben op dit moment ruim 2000 euro bespaard op alles wat we nu hebben gekocht. 2000 euro mensen, dat is toch wel serieus veel geld. Nicole en ik hebben een bepaald budget in ons hoofd zitten voor deze verbouwing en verandering en als we aan het einde van de rit geld overhouden gaat dat direct naar het potje Curaçao.

Mooi zo’n verhaal en verbouwing, maar dat klussen valt in de bovenkamer toch zwaarder dan verwacht. We hebben er enorm veel zin in dat is het niet, maar bijna met alles moeten we aan Fleur denken. Op deze bank heeft ze dit gedaan, in dit stoeltje zat ze graag zo en in deze hoek van de kamer heeft ze de laatste weken van haar leventje gelegen en geslapen. Met alles wat we doen leggen we de link dus naar Fleur. Zal ze de nieuwe meubels/vloer mooi vinden, zou ze de kleur die Nicole heeft uitgezocht voor de muur mooi vinden en zou ze het vlakke plafond ook te gek vinden. Deze vragen spoken dus de hele tijd door onze kop.

Waar gewerkt worden vallen ook spaanders wordt er wel eens gezegd zo ook hier bij ons in huis. Woensdag kregen we te horen dat vandaag, zaterdag 14 april, de stucadoor zou komen en dat betekende dat er werk aan de winkel was. Héél veel werk. De muren moesten kaal zijn, de vloer moest afgedekt worden en de deur en het kozijn onder de trap moest vervangen worden. Uiteraard doen we alles zelf en dan kan het wel eens mis gaan.  De stoel die in de weg stond gaf ik een zwieper en hij vloog zo met een klap tegen het tafeltje aan waar Fleur opstond. Mijn hart maakte een draai en ik was als de dood dat de glazen urn zou vallen met alle gevolgen van dien. Gelukkig bleef hij staan alleen haar foto ging er wel vandoor. Met een klap viel mevrouw op de grond en toen ik haar oppakte zat er een mooie barst in haar gezicht. Het glas werd door Nicole verwijderd en de urn……tsja…..die is direct verhuist naar boven. Ik had het mezelf nooit kunnen vergeven als de urn was gevallen. Het zou je toch gebeuren…….pffft……alleen die gedachten al. Maar goed, het is met een sisser afgelopen en wij zijn weer een ervaring rijker.

Mensen ik kap ermee en ga op tijd naar de lakenstraat, want morgen gaan we met Roos de duinenmars in Kijkduin lopen. Het leuke van alles is dat Roosje een bloed hekel heeft aan wandelen. Dan kan dus nog wat worden. voor nu welterusten en tot morgen, overmorgen of overovermorgen.

Laafje Joost