Zo daar zit ik dan, weer op de bank met een bak koffie inclusief een likeurtje, Roosje ligt in dromenland en Nicole kijkt een film bij buuf Ellen. Zoals jullie dus begrijpen zit ik dus alleen en dat betekend dat ik de avond moet vullen met van alles en nog wat. Een blog maken leek me wel even een goed plan, alleen moet je me niet vragen waarom. Nog steeds begrijp ik niet wat jullie nu trekt aan dit blog. De bedoeling was om iedereen op de hoogte te houden omtrent de ziekte van Fleur, maar hoe ik het ook went of keert Fleur is er niet meer en dat betekend ook dat ik weinig te melden heb. Nee ik zeg het verkeerd, er zit genoeg in mijn hoofd alleen weet ik nooit waar ik moet beginnen.
De afgelopen jaren ben ik vrij open geweest en heb zo goed en zo kwaad als het kan de situatie rondom mijn gezinnetje omschreven. Ik vond dit altijd fijn om te doen en stiekem vind ik dat nog steeds, alleen krijg ik soms het gevoel dat ik in een big brother serie terecht ben gekomen. Het feit dat dit blog nu nog steeds door gemiddeld 600 personen word gelezen is erg raar, maar de mens is blijkbaar erg geintereseerd in het wel en wee van een ander. Maar goed dat wil ik eigenlijk niet zeggen. Het geen wat ons hier erg bezighoud is het volgende.
De maand april is voor ons een maand die emotioneel gezien vrij heftig is. Dit is de maand dat we kregen te horen dat Fleur niet meer beter zou worden, dit is de maand van verjaardagen en dit is de maand dat wij hebben geleerd een spons te worden. Klinkt raar, maar wij hebben vanaf april 2011 zoveel mogelijk aan Fleur geroken en van Fleur genoten. We hebben zoveel mogelijk momenten opgezogen en volgens mij is dat best aardig gelukt. Ik weet niet zo heel goed hoe ik dit nu moet omschrijven en schrijf dus maar letterlijk op wat in mijn kop zit.
Fleur zou dood gaan alleen wisten we niet wanneer. Vanaf dat moment zijn wij denk ik op een heel ander level / niveau gaan leven. We hebben ondanks het rotte vooruitzicht toch geleerd te kunnen genieten van de mooie momenten. Van de mooie momenten dat Fleur alleen was, van de mooie intense momenten met Fleur samen, maar zeker ook de momenten dat Fleur en Roos samen waren staan op ons netvlies gebrand. Wij hebben als gezin geleerd te genieten in een hel verdriet.
 |
| Fleur en haar strand |
 |
| Onze spetter!!!!! |
Zo lieve mensen en nu kap ik heel even en ga even een wijntje drinken. Genieten jullie ondertussen een beetje van elkaar en geniet ook eens van het weekend zou ik zeggen. En voor nu tot morgen, overmorgen of overovermorgen.
Laafje Joost
Lieverds! Waarom wij jullie blijven volgen??? Omdat we keiveel van jullie houden en alle4 hebben jullie een plek in ons hart!!!
BeantwoordenVerwijderenNog veel liever hadden we jullie niet gekend, dat wil zeggen: dan hadden we niet met die gore kinderkanker te maken gehad, die rotmoordenaar die jullie allerliefste Fleur zelfs opslokte.... pfff...Onverteerbaar!!!!
Dat jullie een deel van die lieverd naar dat droomland van haar willen brengen.... super.... om kippenvel van te krijgen....bijzonder en emotioneel.....
Voor nu: een keidikke pakkerd van ons uit Varsseveld!
Hallo Joost,
BeantwoordenVerwijderenSinds enkele weken ben ik op de hoogte van dit blog. Het grijpt me erg aan, ik ben je erg dankbaar voor dit blog. Helaas komt het nog te vaak voor dat kinderen ziek worden, hoe de omgeving hiermee omgaat is altijd anders. Ik leer van jou door dit blog te lezen, ik leer dat het goed is om contact te blijven zoeken, te blijven praten over het ziek zijn, maar ook over een overleden kind. Het is geen onderwerp dat vermeden moet worden, Fleur is jullie favoriete onderwerp. Ik wil jou en je gezin dan ook ontzettend bedanken voor de tijd en energie die jullie steken in dit blog. Je draagt enorm bij aan het leerproces van velen hoe om te gaan met een verschrikkelijke gebeurtenis als jullie is overkomen.
Fleur mag nooit vergeten worden, dat zal ook niet gebeuren door dit blog. Ben trots op jezelf en je gezin. Wat heeft Fleur een kracht getoond. Diepe bewondering voor jullie!
Lieve mensen,
BeantwoordenVerwijderenWij leren ook,zover wij denken dat te kunnen,te genieten van het leven.Soms ,wanneer je iets intens meemaakt,weet je pas echt hoe dat moet!Ik probeer het en ga steeds weer op mijn bek!Ik koester wat ik heb,mijn (ex) man dacht hier anders over,maar misschien beseft hij ook nog eens wat het inhoud om een gezin te hebben,als hij deze blog eens goed leest!!!Dus blijf schrijven,als je zin hebt,want,nogmaals het is heel leerzaam!!Alle sterkte gewenst!!!(Diana Onbekende bloglezer)
weet je waarom ik jullie blijf volgen? omdat ik dan even aan jullie denk en aan Fleur... en ik ben er gewoon van overtuigd dat elke gedachte die iemand heeft aan Fleur er voor zorgt dat Fleur jullie de kracht blijft geven om door te gaan.....ik weet zelf hoe troostend het is te weten dat mensen diegene die je verloor niet vergeten..... dus weet maar dat ook deze blog Fleur gewoon aanwezig houdt....ook als je niets meer zou schrijven, zullen we hier even een Fleur-gedachtensprokkeltje komen oppikken.....
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
Tinneke
Een "beetje" Fleur naar Curacao brengen? Ben jij zot, Fleur is Fleur en bestaat niet uit "een beetje", maar kind, ik begrijp wat je bedoelt. Ook ik heb behoorlijk problemen met deze maand april, morgen je verjaardag, vorig jaar een tuin/tent vol, nu moet je op concoleancebezoek n.a.v. tante Marian (die er vorig jaar óók bij was). Heeft Fleur met Marian haar eigen feestje, maar ik had hen liever hier gehad
BeantwoordenVerwijderenmama