Hoe gaat het nu ????......

Op dit moment wordt er met regelmaat aan ons gevraagd hoe het gaat. Het antwoord is dan meestal “goed”, maar als wij dit zeggen dan menen we dit niet altijd. Begrijp het niet verkeerd, maar wat zouden we het graag goed hebben. Ik had het er met Nicole vanavond nog over en zei tegen haar dat het nu best goed met ons gaat. Dat klopt ook, maar best goed is niet goed goed. Als het goed goed gaat ben je tevreden en kan je volop genieten van je leven. Bij ons is dat nu juist net het probleem. Geloof me maar dat we genieten van het leven, maar volop…..nee dat lukt ons niet en wij vragen ons af of ooit nog kunnen genieten zoals 4 jaar geleden.

Wij hebben allebei onze ouders nog, maar als het goed hebben de luitjes ook niet het eeuwige leven. Als zij ons verlaten vinden we dat uiteraard niet leuk, maar wij denken dat je daar op ten duur wel vrede mee kan hebben. Je ouders horen immers eerder te gaan. Je kindje verliezen is daarin tegen denk ik wel iets anders. Ik kan daar geen vrede mee hebben en weet zeker dat ik dat ook nooit zal doen. Dat betekend ook dat je niet volop kan genieten van je leven. We halen wel alles uit de kast om er toch nog iets moois van te maken, maar de wond die wij hebben zal nooit genezen. Soms zal er een kleine korst overheen zitten, maar daar is dan ook alles wel mee gezegd. Dit velletje barst op dit moment elke dag wel een paar keer open.

Voorbeeld:

We nemen een willekeurige dinsdag in het jaar 2009. De zon schijnt lekker, ik ga werken en nadat Nicole de meiden heeft weggebracht vertrekt zij ook richting haar werk. We vermaken ons allemaal prima en uiteindelijk worden de meiden door opa en oma opgehaald uit school.

Ik werkte toen nog tot 4 uur en de verwachte thuiskomst was een half uurtje later. 9 van de 10 keer stond Fleur dan aan de voorzijde van het huis met een stel meiden te wachten totdat ik thuis kwam. “HA FLEUR” of  “HEEEE JIJ” riep ik dan en als ik de kans kreeg liet ik haar ook schrikken met het gevolg dat er vloed van lelijke op mij terecht kwam. Lachen, gieren en brullen natuurlijk en daarna kreeg ik een dikke knuffel en vervolgens gingen de meiden weer weg om de rest van de wijk onveilig te maken.

Zo tegen kwart over zes kwam Fleur weer boven water en rommelde weer wat aan de voorzijde van het huis of was aan het spelen op het dek. Ze wist dat haar moeder elk moment thuis kon komen van haar werk en ook die verwelkomde ze altijd. Wat Nicole altijd riep zou ik niet weten, maar ongetwijfeld zal het woordje “HE LIEFFIE” of “DAG SCHATJE” van me wel geroepen worden. Vervolgens kreeg ook Nicole een dikke kus en knuf en in plaats van verder te spelen ging Fleur meestal mee naar binnen om te eten.

Nu nemen we een willekeurige dag in april 2012. De zon schijnt ook nu lekker en Nicole en ik gaan allebei weer werken. Waar Roos is…..Roos die zit “gewoon” op school en word halverwege de middag weer door opa en oma opgehaald. Ik werk tegenwoordig weer tot half vijf en tegen de tijd dat ik thuis ben is het dus vijf uur. Het straatje voor het huis is leeg en als ik binnen kom geef ik Roosje een kus en ga douchen. Tegen de tijd dat Nicole thuiskomt zitten de meeste mensen al aan tafel met het gevolg dat ook zij een lege buurt oploopt. Bij binnenkomst krijgt Roosje en ook ik een zoen en dan gaan we eten.

Het enigste verschil tussen 2009 en 2012 is dat onze Fleur er niet meer is. Telkens als we thuis komen wordt het dunne velletje opengescheurd en als het een beetje tegenzit blijft die wond een aantal uur open. Vervolgens gaat tijdens het eten de telefoon of komt er iemand langs en de vraag die dan meestal wordt gesteld is “hoe gaat het met jullie???”  

Laafje Joost