De Laaf gaat voor 16,1 kilometer........

Iedereen die mij een kent weet dat ik totaal niet sportief ben aangelegd. Ik word al moe bij de gedachte dat ik achter een bal moet aan lopen en daarnaast heb ik een hekel aan teamsporten. Laat ik het anders zeggen, teamsport zal best leuk zijn, maar ik wil me niet vast pinnen op een “verplicht” wekelijks uitje richting een training/wedstrijd. Daarnaast hou ik alles maar een maand of 3 vol en ben ik er wel klaar mee. Toch heb ik in het verleden genoeg uitgeprobeerd. Voetbal, badminton, wandelen, vechtsport, fitnes, hardlopen, skeeleren, fietsen, mountainbiken, boksen etc etc etc. klinkt allemaal sportief, maar ik ben wie ik ben en het zal wel aan mij liggen, maar sporten is “gewoon” niet mijn ding.

Toen ik een jaartje of 16 was kwam ik in aanraking met het uitgaansleven. Ik heb veel gelachen, veel gedaan en veel héél veel bier gedronken. Daarnaast rookte ik ook nog enorm veel. Gelukkig leerde ik op mijn 19^de Nicole kennen en zij was enigszins mijn redding. We deden leuke dingen samen en zij trapte zo nu en dan eens op de rem over mijn drankgebruik. Denk nu niet dat ik alcoholist was, dat zeer zeker niet, maar ik vind het “gewoon” lekker en na twee drankjes gingen meestal de remmen los. Jaren later gingen we samen wonen, trouwen, verhuizen en kregen we kinderen. Huisje, boompje, beestje zal ik maar zeggen. We hadden het best goed voor elkaar vond ik. Roken deed ik niet en dat drinken was een heel stuk minder.

Tot Fleur ziek werd. Eerst kreeg ze diabetes en gelukkig konden we na een anderhalf jaar zeggen dat we haar perfect onder controle hadden. We wisten precies hoe we moesten handelen bij sporten, te hoge of te lage waardes, stress en spannende momenten. Met andere woorden, Fleur was Fleur weer en de diabetes hoorde “gewoon” bij haar. Vervolgens kwam die gore, vieze tering kanker om de hoek kijken en dat was achteraf gezien het begin van het eind. Het grietje moest talloze operatie ondergaan, liters chemo’s werden erin gepompt, vele onderzoeken moest ze ondergaan, 53 bestralingen kreeg ze en dan heb ik het nog niet eens over de honderden pillen die ze moest slikken en de verschrikkelijke bijwerkingen die de kanker met zich meebrengt.

Toen we te horen kregen dat Fleur kanker had stortte onze wereld ook volledig in. Nicole, Roos en ik verwerkte ieder hun verdriet op zijn manier. Ik kwam in aanraking met dit blog en ging de eerste negen maanden erg laat naar bed. Daarnaast greep ik ook steeds makkelijker naar een biertje. Eerst 1, toen 2 en vervolgens was ik de tel kwijt. Door de alcohol sliep ik prima en op het werk had ik er weinig last van. Ik wist dat dit niet de juiste oplossing was, maar ik voelde me er toen wel prettig bij. Maar ja, 9 maanden lang 3 á 4 uurtjes slaap per dag en de nodige biertjes houd niemand vol.

Uiteindelijk is Fleur overleden en langzaam maar zeker kwam ik steeds dieper in de put te zitten. Op mijn werk ging het niet lekker waardoor het thuis ook niet lekker liep en daarnaast was ik futloos en zat als een oude lul op de bank mijn tijd te verdoen. Ik lette niet meer op en vrat wat ik wilde en spuugde nog steeds niet in het bier. Totdat Nicole zei dat het zo niet meer langer kon. Ze zei letterlijk “Fleur heeft jaren lang geknokt tegen die kut kanker, terwijl ze dat niet wilde en wij…..wij vreten ons op deze manier nog eens de dood in”. Harde woorden maar ze had wel gelijk. Ik ging op de weegschaal staan en die gaf uiteindelijk100.3 kilo aan. Tering…..da’s niet goed. Nicole en ik zijn toen gaan opletten met het eten en hebben allebei gewerkt aan onze conditie. Gevolg is dat ik ruim 10 kilo kwijt was, maar zoals ik net al schreef ik houd niets lang vol. Ondertussen ben ik weer 5 kilo aangekomen en daar baal ik van.

Waar ik nu naar toe wil met dit blog is het volgende. Ellen Kruier, de begrafenisondernemster, heeft mij benaderd met de vraag of ik zin had om op 23 september 2012 mee te lopen met de “Dam tot Damloop” Nu wist ik niet wat dat precies was, maar uit een klein rondje op internet blijkt dit het grootste hardloop evenement van Nederland te zijn. De start is op de Prins Hendrik Kade in Amsterdam en de finish is ergens in Zaandam. 16,1 kilometer verderop. Mensen 16,1 kilometer…..pffffft als ik daar aan denk val ik prompt in slaap. Toch heb ik gisteren besloten om mee te gaan doen. De redenen waarom ik ja heb gezegd is het volgende,

• Ten eerste ik doe het voor mij zelf, ik moet afvallen, moet wat aan mijn conditie doen en wil “gewoon” weer beter in mijn vel gaan zitten.
• Ik doe het ook voor Fleur, deze griet heeft jaren lang geknokt tegen die kut kanker terwijl ze daar niet om gevraagd had. Daarnaast heb ik haar op het sterfbed beloofd dat ik geen/minder bier zou gaan drinken en dat ik er alles aan zou doen om er hier wat van te maken.
• Als laatste doe ik het voor het goede doel. Ellen Kruijer is benaderd door Metakids en die stellen 10 hardloopplaatsen beschikbaar.

Zo, het is een heel verhaal geworden, maar vanaf nu probeer ik mijn roer definitief om te gooien. Ik heb 4 maanden de tijd om te trainen en ik weet nu al dat het een zware kluif gaat worden. waarschijnlijk zal ik wel wat dalen tegenkomen, maar de drie punten van hier boven zijn mijn drijfveren. Ik zal er alles aan doen om die 16,1 kilometer te lopen. Het enigiste wat ik van jullie vraag is of jullie er over na willen denken om mij te steunen. Dit steunen kan gebeuren door mij te gaan sponsoren. Het geld wat word opgehaald is bestemd voor Metakids. Hoe en wat er verder gaat gebeuren is mij nog onduidelijk, maar binnenkort weet ik meer. Ik ben ondertussen wel lid geworden van de sportschool en ben buiten al voorzichtig begonnen met hardlopen.

Uiteraard willen jullie ook weten wat Metakids nu precies is. In Nederland worden er per jaar 800 kinderen geboren met een stofwisselingsziekte. Driekwart van het overlijdt voordat ze volwassen zijn. Inmiddels weten we dat er meer kinderen sterven aan een stofwisselingsziekte dan aan kanker. Onderzoek is de enige oplossing!!! http://www.metakids.nl/

Voor mij genoeg redenen om me te doen aan de Dam tot Damloop.

Groetjes van de hardlooplaaf en ik houd jullie via dit blog op de hoogte van mijn vorderingen.