Effe snel een blogje......

Zo luitjes, daar is hij weer en om eerlijk te zijn weet ik niet wat ik hier precies doe. We laten de gedachten dus even de vrij loop gaan en zien wel waar het schip strand. Misschien is het een blogje van niets en misschien toch wel. We zullen zien.

Om te beginnen wil ik even melden dat ik gisteravond voor het eerst 15.8 kilometer heb gelopen. Ik was gesloopt en kapot tegelijk, maar gered is gered denk ik maar. Vanmorgen uiteraard zo stijf als een plank, maar in de loop van de dag verdwenen bijna alle pijntjes met het gevolg dat ik nu redelijk fit op het bankie zit.

Toch moet ik toegeven dat 16.1 km een kolereeind is. Echt voor de lol doe ik het niet. De eerste 8 kilometer gaan prima en bij de laatste kan ik alleen maar denken "moet dit leuk zijn". De lol van het langeafstandlopen begrijp ik nog steeds niet. De laatste kilometers waren echt afzien. Pijn in mijn rug, voeten, benen, knieschijven, heupen, enkels enz enz enz. het maakt niet uit wat je zegt, maar alles vanaf de rug richting de tenen deed zeer. Eenmaal thuis op de bank was ik toch wel tevreden en dat maakte weer een hoop goed.

Voor de rest gaat alles hier wel zijn gangetje. Nicole is ondertussen begonnen met het opruimen van de kringloopkamer. Mensen, mensen, mensen zeg wat een teringzooi hebben Fleur en Roos verzameld. Niets maar dan ook niets word weggegooit zonder het te bekijken. Tekeningen, schilderijtje, schetsen, briefjes en foto's komen we van Fleur tegen en het een is nog mooier dan het ander. Je kan je dus wel voorstellen dat het emotioneel gezien voor mijn vrouwtje een hele kluif is en dat de tranen soms rijkelijk vloeien.

Ook kunnen we melden dat we al een bedje, comode en kast voor weinig hebben kunnen vinden en het laminaat wat er nu ligt verwijnt en maakt plaats voor een echte houten vloer. Het is een krijgertje, maar hij ziet er nog meer dan prima uit en we zijn er erg blij mee. Ook is Nicole aan het rondsnuffelen. De babywinkels in de stad worden zelden overgeslagen en zo nu en dan komt ze thuis met iniemienie kleertjes. Erg, erg leuk en schattig, maar toch is alles anders dan 12 jaar geleden. Wat er nu anders is kan ik moeilijk uitleggen, maar het is anders.

Met Roos gaat het op dit moment ook erg goed. Ze vermaakt zich prima met kids uit de buurt en het naar school gaan is geen probleem. Daarnaast heb ik bewondering voor dit grietje. Hoe dit dametje zich omhoog heeft weten te worstelen uit haar put zo ik niet weten. Uiteraard is ze er nog niet, maar als ik heel eerlijk ben is ze al een eind verder dan mij. Ik vind het allemaal maar verrot moeikijk. Wat ik moelijk vind vragen jullie je af......nou"gewoon" alles.

Laafje Joost