Zo mensen daar is hij weer en dit keer gaat het weer een keer over de Dam tot Dam loop. Alweer zullen sommige denken, maar op dit moment is dit wel iets wat mij erg bezighoud. Gisteren bijvoorbeeld heb ik bij Ellen Kruijer, de begravenisondernemer, het startbewijs, mijn persoonlijke nummer, mijn loopchip en verdere gegevens opgehaald voor de loop. Ik was daar niet alleen, want de andere 9 lotgenoten die de uitdaging ook aangaan waren er ook. Het was fijn om deze mensen even een keer te zien en je merkt direct dat er een bepaalde band is. Een band die veel van jullie niet zullen begrijpen, want ik ga ervan uit dat de meeste meelezers van dit blog hun kind of kindjes nog hebben.
Uiteraard hebben we het over ons trainings schema gehad en daaruit blijkt dat ieder kei en kei hard heeft getraind. Stuk voor stuk hebben we een diepte punt tijdens het lopen ervaren, maar de drijfveer om niet op te geven was dat ieder voor zichzelf liep, voor Meta Kids en uiteraard voor zijn of haar overleden kind.
Uiteindelijk heb ik gevraagd of er mensen zijn die willen vertellen waaran zijn of haar kind is overleden. Dit was geen probleem en vanaf dat moment kwam voor mij het lotgenotengevoel echt omhoog. Het ging om kinderen van 0 tot een jaar of 15 en een aantal hadden kanker, andere hadden een voor mij nog steeds vreemde ziekte en er was een man die te maken had met een stofwisselings ziekte. Welk verhaal ik ook hoorde maakte niet uit, maar kon alleen maar denken dat een kind godvedomme niet ziek hoort te zijn.
Nee de kids behoren te genieten van hun leven, ze moeten spelen met vriendtjes en vriendinnetje, moeten de basis en middelbareschool meemaken, moet het gevoel van verliefdheid ervaren enz enz enz, maar nee hoo,r wat ik gisteren weer eens hoorde is dat er teveel kinderen de andere kant van de medaille zien. Ziekenhuis in en uit, chemo hier en chemo daar, operatie zus en operatie zo, het ene dieptepunt na het andere dieptepunt. Stuk voor stuk hebben die kinderen verrot hard moeten knokken met het resultaat dat ze nu niet meer zijn.
Maar goed, uiteindellijk loop ik dus voor Meta Kids en gisteren heb ik dus iemand gesproken die daar mee te maken heeft gehad. Ik heb eerlijk gezegd dat ik niet precies begrijp wat een stofwisselingsziekte is, maar geloof me maar dat ik na zijn verhaal even stil was. Het is meer dat verschikkelijk en dat er veel geld nodig is om dit verder uit te zoeken is mij wel duidelijk. Ik weet ondertussen dat ik de juiste keus heb gemaakt om voor Meta Kids lopen en zal hoe dan ook alles op alles zetten om de finish te halen.
http://www.metakids.nl/actie/detail/Joost_loopt_voor_Metakids/
Laafje Joost
Hallo Joost,
BeantwoordenVerwijderenNa veel pieken en dalen hen ik het voor elkaar om volgende week de 4 mile op de ladies-run re lopen. Bloed, zweet en heel veel tranen, maar ook in mijn hart een soeciaal plekje voor een speciaal iemand.
Als ik het moeilijk heb met lopen, zal ik aan jou denken, want een dikke 16 km is er nog altijd veel, veel meer dan die 6,2 waar ik voor ga.
R E S P E C T !
Succes, volgende week.
Lieve Joost,
BeantwoordenVerwijderenHet gaat niet om het "halen"....dat je mee doet en wat je er voor over had,is al meer dan genoeg!!!!Voor jullie allemaal!!!Toi Toi Toi....
(Diana onbekende bloglezer)
Dag Joost,
BeantwoordenVerwijderenWat ontzettend fijn dat jij voor Meta Kids de Dam tot Dam loop wil gaan lopen. Wij weten als geen ander wat een stofwisselingsziekte inhoudt. Er gaan teveel kinderen aan dood, net als bij kanker.
Ik heb ontzettend veel respect voor jullie. Je bent een kanjer!
Een moeder met een dochter met een swziekte.
Hoi Joost,
BeantwoordenVerwijderenIk ben de moeder van fenne heb van jeroen jullie verhaal ook gehoord ook heel heftig.Hij was er zelf ook heel erg van onder de indruk Dat het zoie zo kan gebeuren is al niet te bevatten een kind..
Ik wil jullie ook heel veel sterkte wensen zondag met de loop kan er zelf niet bij zijn wegens problemen met mij zelf maar bij deze succes denk aan jullie.
respect corine van driel