Daar zijn we weer.

Zo, jullie willen dus nog niet van mij af. Dat komt mooi uit, want ik wil ook niet van jullie af. Laten ik dan maar beginnen bij het begin. Na het goede nieuws van 17 mei konden we dus naar huis voor de komende 3 maanden. Het idee dat de oncoloog zei dat ze nu kankervrij is is natuurlijk erg fijn, maar dat we er nog niet zijn is een feit. Het gevoel dat we 3 maanden niet naar Sophia moeten is wel erg raar en we hebben het idee dat we, op een bepaalde manier, weer in het diepe gegooit zijn. In het Sophia zeggen ze "gewoon" dat we dit moeten leren acepteren. En dat is iets wat dan maar doen. Ook waren we gewaarschuwd dat een tegenslag of terugval konden krijgen. Dit geld niet alleen voor Fleur, maar ook voor de rest van het gezin. En dat is nu al te merken.

De bagage die wij als gezin de afgelopen maanden gekregen hebben uit zich nu in vermoeidheid en hoofdpijn. Zowel Nicole als ik zijn "leeg". Woensdag 19 mei stortte alles in. Had wel zin om te werken, maar wilde liever in een hoekje gaan slapen. Eenmaal thuis had Nicole hetzelfde probleem.

Met Roos gaat het ook wel redelijk. Af en toe moet het meisje huilen en dan weet ze niet waarom. Erg vervelend, maar het is wel goed. En ook dit dametje is net zoals ons erg moe en ze zit zichzelf soms in de weg.

Tja en dan blijft Fleur nog over. Deze mevrouw moet de meeste klappen verwerken. Van de week had ze last van haar pink en dan schieten bij ons alweer de verkeerde gedachten door de kop. Waarschijnlijk was het spierpijn van het pijtjes draaien. Dit vinden ze, en met name ik en Remco de buurman, erg leuk om te doen.

Ook met het turnen van vandaag liep ze weer tegen de lamp. Dit keer waren de onderdelen rekstok, ringen en touwen aan de beurt. Veel knijpen, draaien en steunen dus. Na 5 minuten was was ze er al klaar mee en wilde eigenlijk naar huis. Dan komt ze naast je zitten legt haar hoofd op je schouders en zegt niks, maar ondertussen splijt mijn hart weer in tweeën. Ook heeft ze last van een kort lontje. Om een poep of een scheet kan ze huilen en als de bg-waardes ook nog eens verkeerd zitten zijn de poppen helemaal aan het dansen. Maar goed, we zitten weer in de spiraal omhoog en gaan de komende tijd veel leuke dingen doen. Jullie weten als het goed is al wat, maar er zijn nog een aantal verassingen voor de meiden bijgekomen en dat vertel ik later weer.

Slaaplekker en tot ????????