Zo lieve kijkbuisbloglezertjes van me, daar is het laafje weer. Het probleem waar ik tegenwoordig tegenaan loop is dat ik negen van de tien keer niet zo goed meer weet wat ik moet opschrijven. Toen Fleur er nog was barste mijn kop uit elkaar en was dit blog een mooie uitlaatklep. Ik typte mijn kop leeg en ondertussen bleef iedereen op de hoogte. Nu Fleurtje er niet meer is, de rust hier langzaam weer terug keert en wij ook weer mee gaan doen in de dagelijkse sleur van het leven, is het “gewoon” moeilijk om iets te schrijven. Het verbaast mij nog steeds dat dit blog gemiddeld door 600 mensen elke dag wordt bekeken. Ik had voor mij zelf al besloten om het langzaam af te gaan bouwen en er een eind aan te gaan breien, maar van de week kreeg ik uit een onverwachte hoek een mailtje van een grote organisatie die interesse heeft in ons blog.
Zij zijn hier terecht gekomen omdat ze iets moeten organiseren voor onze lotgenoten en ze vroegen zich af of die ouders steun zouden halen uit het lezen van dit blog. Nu weet ik uit ervaring dat er tientallen, misschien zelfs honderden blogs te vinden zijn die gaan over kinderkanker. Ieder heeft zijn verhaal en ieder schrijft op zijn manier. Wat ik nu ga schrijven zijn niet mijn woorden, maar ik blijk op een bepaalde manier toch “aantrekkelijk” te kunnen schrijven. Hier snap ik werkelijkwaar totaal geen ene hol van, want er staan erg veel typ fouten in en als ik het teruglees denk ik vaak “tjongejonge doe toch eens normaal” Wel weet ik dat ik ben wie ik ben en ook blijf wie ik ben. Als ik wil schelden doe ik dat en als ik het ergens niet mee eens ben zeg ik dat ook. Misschien is dat wel waarom iedereen blijft hangen.
Daarnaast stoppen veel ouders uiteindelijk ook met het bloggen als hun kind is overleden. Ik heb met mijn stomme kop, nadat Fleur was overleden, ook aan iedereen belooft dat ik even door zou gaan met bloggen. Dit is gezegd op het moment dat ik emotioneel erg actief was. Soms heb ik van die uitspraak wel eens spijt, maar als ik iets beloof dan probeer ik dat ook na te komen. Achteraf was het ook prima zo want er is na de herdenkingsdienst nog genoeg gebeurd wat we nooit hadden kunnen onthouden. De nagesprekken van de ziekenhuizen, de verjaardagen, de kerst en bezoekjes aan lotgenoten zijn maar een paar voorbeelden. Alles staat tot nu toe nog op papier en daar ben ik toch wel blij om.
Maar goed, we zijn van de week dus benaderd door een grote organisatie die dit blog heel misschien onder de aandacht wil brengen bij onze lotgenoten. Reden genoeg dus om toch nog even door te gaan met schrijven. Het zal me soms wat moeite gaan kosten, maar als ik anderen ermee kan helpen dan doe ik dat graag. Hoe en waar dit schip zal gaan stranden……we wachten het maar even af.
Iedereen een mooie zondag en wie weet tot morgen, overmorgen of overovermorgen.
Laafje Joost
Hallo Joost,
BeantwoordenVerwijderenIk volg je blog al een hele tijd en miste je de laatste weken! Schrijf zo door!!!
Lieve mensen,
BeantwoordenVerwijderenIk kijk iedere dag!Maar willen jullie stoppen,snap ik dat ook heel goed!Doe wat je hart je ingeeft,jullie hebben al heel veel momenten met ons gedeeld!En dat is echt bijzonder!
Groeten Diana(onbekende bloglezer)
Ook ik check iedere dag even je blog,
BeantwoordenVerwijderengewoon, omdat je zo 'gewoon' bent,
maar ook schrijft zoals je het denkt,
niet eerst 3x lezen maar hup, schrijven met die hap.
Het verdriet is voelbaar, tot in ieders ziel,
dat zegt genoeg over je schrijven.
Stop je ermee, helaas pindakaas, pech voor een ander,
als het beter is voor jezelf, DOEN !
Wat jij goed vind en wat goed voelt voor jullie drietjes,
met Fleurtje om je heen, dat moet je doen.
Petje af voor jullie drie kanjers !!!!
Maaike (ook een onbekende)
Ja ik ben ook een onbekende bloglezer ben ooit via een zoek variant op slecht communicatie Sophia KZH op jullie site gekomen en nooit meer weg gegaan.
BeantwoordenVerwijderenIk heb vanaf dat ik ben gaan lezen ook gaan terug lezen, en ja ik vind je schrijven erg prettig, echt een gewoon persoon die zegt waar het op staat, en ja soms horen scheldwoorden erbij!! je schrijft recht uit het hart!!!!!
Zelf heb ik ook een blogje maar dan alleen hoogtepunten, dieptepunten, spanningspunten en soms een update maar echt totaal anders gerelateerd.
Met je blog laat je mensen zien dat er veel meer is dan alleen die ziekte je laat zien welke invloed het heeft op iedereen.
Als je wilt stoppen zou ik ook zeggen stoppen, want doe wat jou het beste lijkt!!!! Jullie zijn nummer 1 in jullie leven!!!!
Dikke knuffel voor jullie allemaal!
Pauline Olthof-Hoppe
Ook ik ben een onbekende blog-lezer en moet zeggen dat ik iedere dag even kijk! Je schrijft oprecht en gemeend! Als het beter is voor je om te stoppen.........doen! Maar ik zou het wel vreselijk missen!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Wietske
Jij bent Joost, als "jij" je blog wilt blijven bijhouden, gewoon doen. Maar .. niet ten koste van alles of van iemand die het graag wil blijven volgen! Als je "moet" gaat het spontane eraf, dus als "jij" het genoeg vindt dan "is" het ook genoeg. Bovendien knul, de schrijffouten maken niet het verhaal, dàt doet je trant van schrijven en daar is dit moedertje behoorlijk trots op. Wie had dàt vroeger van jou gedacht en alleen wel héél jammer dat Fleur de trieste aanleiding tot je schrijverstalent moest zijn.
BeantwoordenVerwijderenmama
Ha Joost!
BeantwoordenVerwijderenOok ik kijk elke dag of je geschreven hebt.
Maar: jij bent uiteraard de baas over je eigen blog: als je vindt dat je moet schrijven doe je dat, als je vindt dat het genoeg is, stop je.
Doe wat je hart je ingeeft!
xxxx
Hey neef,
BeantwoordenVerwijderenNadat we zondag even zijn wezen buurten was deze blog wel te verwachten. Voor ons lezers is het makkelijk praten, wel of niet schrijven. Maar uiteindelijk beslis jij wat je doet.
Als je gaat schrijven omdat je denkt dat dit "moet" voor anderen dan zal het blog kil en zakelijk worden. En dat is nu net wat jouw blog onderscheid van vele andere. Jij schrijft "gewoon" hoe het is, wat je voelt en hoe je denkt. Dit maakt dat we makkelijk meelezen en meeleven. Omdat het "puur" is.
Dus neef, schrijf uit je hart. Schrijf omdat het je helpt maar schrijf alleen als jij het wilt en kunt. Niemand zal (mag) het je kwalijk nemen als je stopt.
Knuffel uit Borculo,
Je neeffie.....!!
Het lijkt erop alsof de meeste betrokken lezers er hetzelfde over denken :)...we hebben jullie in ons hart gesloten en zijn nog altijd begaan met jullie. Je blog blijft een enorme aantrekkingskracht hebben Joost! Ook al is er een nieuwe fase aangebroken, bekende en onbekende lezers willen graag weten hoe het met jou, en jullie, blijft gaan. Het klinkt gek; maar mensen zijn nieuwsgierig van aard, en oprecht geinteresseerd, en dus blijven we terugkomen....ik kan me voorstellen dat andere lotgenoten hier zeker kracht en moed uitputten, dat zou een extra steun kunnen zijn. Maar natuurlijk geldt; doe wat jij wil en wat voor jou goed voelt, het is tenslotte al heel bijzonder dat je deze achtbaan van emoties met de rest van de wereld wilde delen. Op een bijzonder eerlijke, pure, soms ook humoristische, maar vooral krachtige manier!!! Ik zou er niet van opkijken als je benaderd zou worden door een uitgever of documentaire maker.....succes met alle uitdagende en mooie dingen die er hopelijk op je pad gaan komen. Groeten uit Singapore, van Catelijne
BeantwoordenVerwijderenHoi Joost,
BeantwoordenVerwijderenIk snap wel waarom ze jou benaderd hebben. Deze blog is echt goed om te lezen, je schrijft inderdaad recht voor zijn raap, vanuit je gevoel en dat spreekt aan. Je laat je kwetsbare kant zien in al die tijd van Fleur haar ziek zijn maar ook daarna. En daar heb ik groot respect voor.
En ook al ken ik je niet persoonlijk, en zal ik wel 1 van die 600 zijn, dat is niet voor niets, Fleur leeft door in mijn gedachten en Roos en je vrouw en jij daarbij.
Als je zou blijven schrijven om alleen 'ons' te pleasen stop dan alsjeblieft. Doe het voor je zelf. Blijf schrijven vanuit je hart als t goed blijft voelen. Maar jij weet dondersgoed je weg te vinden dus ook dit zal zijn weg bij jou vinden op welke wijze ook.
Super dat je nieuw werk hebt gevonden in deze tijden van crisis. En je werkgever zal vast een goede aan je hebben als je net zo werkt als dat je schrijft. Een oprecht man en iemand met hart ergens voor.
Laafje geniet van de zon die Fleur vandaag op je neer laat stralen en jullie relaxkamer in het licht zet hopelijk.
groet Wil