Laafje Joost heeft een andere baan.....

Zo, daar is hij weer en dit keer zal ik even vertellen waarom de laatste weken erg spannend waren. Het probleem waar we mee zaten was mijn werk. Mijn werkgever heeft al wekenlang weinig tot geen werk en dat was voelbaar en merkbaar. Dit zat mij niet lekker en op 14 februari 2012 was ik het zat en heb dus op de man af gevraagd hoe mijn toekomst binnen het bedrijf eruit ziet. Het antwoord waar ik bang voor was kreeg ik te horen en dat was “als er binnen nu en 8 weken geen werk loskomt dan ziet het er voor jouw slecht uit. Sorry voor het bericht, maar mooier dan dit kunnen we het nu niet maken”. Slecht nieuws dus en de overvolle rugzak had er weer een probleem bij. Maar ja, Joost is niet voor een gat te vangen en heeft per direct zijn voelsprieten uitgegooit en via een aantal vrienden kwam ik erachter dat er in de bouw nog genoeg werk was. Nu was het wachten tot ik een bedrijf vond waar ik een goed gevoel bij had.

Weken later, donderdag 8 maart 2012, kwam mijn huidige werkgever met een advertentie aanlopen en adviseerde mij om daarop in te gaan. Met andere woorden “Joost, sorry, maar hoe erg we het ook vinden we kunnen je eigenlijk niet meer langer houden”. Nou mensen die kwam wel even binnen.

Wat mijn werkgever niet wist is dat ik op maandag 5 maart al een sollicitatiegesprek had gehad bij een ander bedrijf. Dit bedrijf kwam toevallig op mijn pad door een lijntje wat een vriend had uitgegooit. Het eerste contact was telefonisch en het tweede was op bij hun op kantoor. We hebben toen 3 kwartier gesproken met het resultaat dat ik afgelopen vrijdag 9 maart telefonisch kreeg te horen dat ik kon komen. Vandaag hebben we het contract doorgenomen en heb ik ook definitief besloten dat ik daar ga werken. Eenmaal weer buiten vloog ik naar huis waar Nicole zat en vervolgens vloog ik naar Monster om mijn ontslag in te dienen bij mijn huidige werkgever.

Ontslag indienen is niet mijn favoriete hobby, maar in dit geval was het voor alle partijen beter. Mijn huidige werkgever is van een last af, mijn nieuwe is een aanwinst rijker en ik…..ik zie dit als een hele grote stap naar onze nieuwe toekomst. Op dit moment is iedereen dus tevreden met de situatie. In goed overleg, met bijde partijen, is er dus besloten dat ik op maandag 26 maart 2012 ga beginnen bij mijn nieuwe werkgever.

Voor de rest kan ik melden dat er geen scheve gezichten zijn bij mijn huidige werkgever. Zij stonden, doordat er geen werk was, met hun rug tegen de muur met het resultaat dat ze verplicht moesten inkrimpen. Voor mij niet leuk en kon niet anders meer doen dan om me heen te gaan kijken. Het resultaat is dus dat ik, god zij dank, nieuw werk heb gevonden bij een bedrijf wat meer dan prettig aanvoelt.

Toch wil ik Jan en Marco Van Elswijk via deze weg nogmaals bedanken voor de afgelopen drie fijne jaren. Ik had me geen betere baas, ondanks sommige woorden, kunnen wensen rondom het ziekteproces van Fleur. Niets was te gek en als ik naar huis moest voor wat dan ook was dat totaal geen probleem. Over vrije dagen en loon werd niet gesproken en het enigste wat telde is dat ik als ik thuis wilde zijn dat ook daadwerkelijk moest zijn. Ik heb letterlijk alle ruimte gekregen die ik nodig had en daar ben ik ze enorm dankbaar voor.

Daarnaast wil ik via deze weg Jan nogmaals persoonlijk bedanken voor het uitje naar Euro Disney en de grote financiële bedrage voor Curaçao. Jij heb door die actie ons een onvergetelijke herinnering gegeven die we nooit meer zullen vergeten.

Daarnaast kan ik niet anders zeggen dat ik voor jullie hoop dat er snel weer wat werk loskomt, want dat hebben jullie verdient. Nogmaals bedankt en ik…..ik zal mijn nieuwe werkgever even laten zien dat ze de juiste keuze hebben gemaakt om mij in dienst te nemen.

Lieve mensen zoals jullie lezen is er dus heel wat gebeurt in huize de Jong, maar komt alles uiteindelijk weer op zijn pootjes terecht. Via deze weg wil ik ook iedereen bedanken die ons de afgelopen weken heeft geholpen. Via de telefoon, de whatsup, de sms, bezoekjes aan huis of een luisterend oor het maakt niet uit hoe, maar het was fijn dat jullie er waren en nog steeds zijn. Namen kan ik nu niet noemen, maar als zeg “wie de schoen past die trekt hem aan” snappen jullie het wel. Dus iedereen nogmaals bedankt en laten we allemaal maar eens genieten van het leven, want je staat tot je oren in de stront en uit eigen ervaring weet ik dat het daar niet leuk is.

Allemaal een dikke knuffel van een opgelucht Laafje.