Witje de cavia is er niet meer.....

Een zaterdag in 2004

He pa mag ik een cavia? ……Nee.

Ohhhh alsjeblieft? ……Nee

Ze zijn zo lief en ik zal hem goed verzorgen…….Nee, nee en nog eens nee

Van mamma mag het misschien…….oh

Kom dan gaan we even in de winkel kijken……ok

Eenmaal bij de cavia’s waren de meiden verkocht en eerlijk is eerlijk het beestje zag er inderdaad leuk en wit uit. We hebben wat informatie ingewonnen en toen ik te horen kreeg dat de gemiddelde cavia ongeveer 3 jaar zou worden moest ik wel.  We hebben 15 euro betaald, het beestje werd in een doosje gestopt en de kids waren blij. De witte cavia die thuis waarschijnlijk al gestrest uit het doosje kwam kreeg gelijk de naam Witje.

Donderdag 13 oktober 2011,

Tjsa….jullie raden het al, de verzorging ging de eerste 3 keer goed en de rest mocht het Laafje doen. Naast het feit dat ze het niet verzorgden hebben de meiden en zeker Roos, wel veel met het dingetje gespeeld. Toen het beestje ongeveer 3 jaar was, was ik redelijk opgelucht, want dat betekende ook dat het eind inzicht was en we snel weer wat ruimte in de tuin erbij hadden. Maar ja…..wat er ook gebeurde Witje ging niet dood. Het beestje werd 4 jaar, 5 jaar en zelfs de 6 jaar werd bereikt. Ondertussen was ik er al klaar mee en had al meerdere keren aan de meiden gevraagd of ze hem niet zat waren en of het geen goed idee was om hem naar zijn broertjes en zusjes te brengen op de kinderboerderij. Mij leek dat wel wat, maar daar dachten de dames toch iets anders over.

We hebben het beestje trouw verzorgd en soms, héél soms vergaten we hem wel eens. Als we dan op vakantie waren kwamen we erachter dat er geen oppas was. Als het vroor vergaten we wel eens zijn drinkfles en als de dierenwinkel dicht was kreeg hij een boterham in plaats van echt voer. Het maakte het beestje niets uit en of hij het nu deed om mij te pesten dat weet ik niet, maar dood gaan ho maar.

Tot Nicole gistermiddag naar me toe kwam en zei dat Witje wel erg stil in zijn hok lag en dat Roos het nog niet wist. We zijn naar het hok tegelopen en terwijl we dat deden lichte ik Roos op mijn manier in. “he Roosje, volgens mamma is de cavia dood”. Foute opmerking en het grietje moest erg huilen.

Na het avondeten heb ik haar gevraagd wat we ermee moesten doen. De groenbak in of een gaatje in de tuin maken. Ze koos voor de tuin. Na een kwartiertje scheppen was het gaatje diep genoeg en heb ik hem erin gelegd. Roosje heeft zelf het zand terug gegooid om het vervolgens met beide voeten weer aan te stampen. Toen we weer binnen waren plofte mevrouw weer in de bank en was alles weer ok.

Witje is uiteindelijk 7 jaar geworden.