Dreamnight at the zoo 2011....

 De vaste bloglezers zullen nu wel denken, hé dreamnight at the zoo dat komt me vaag bekent voor. Nou lieve mensen dat kan kloppen, want wij zijn voor de derde keer uitgenodigd om hierna toe te gaan. In 2009 zijn we naar Afifauna geweest klik, in 2010 naar dierenpark Blijdorp klik en dit jaar, 2011, naar Circus Herman Renz. Voor diegene die totaal niet weten waar dit over gaat staat hier even een beknopte omschrijving.

Het doel van de "dreamnight at the zoo" is om 1 avond per jaar de deuren van de dierenparken gratis te openen voor chronisch zieke en gehandicapte kinderen en hun familieleden. Blijdorp is hier in 1996 mee begonnen. Ondertussen doen er 200 dierentuinen verdeeld over 35 landen mee. Elk jaar op de 1ste vrijdag van juni (en op het zuidelijk halfrond op de 1ste vrijdag van december) gooien de parken hun deuren van 18.00 tot 22.00 gratis open. De brandweer, politie, ambulance, muziekanten, artiesten, bedrijven en alle mensen die in het park werken, werken hier belangenloos aan mee.

Het enigste wat er dit jaar niet klopte was de datum, want de Dreamnight viel voor ons dit jaar op vrijdag 14 oktober 2011. Net zoals twee jaar geleden had Sylvia de diabetesverpleegkundige ons opgegeven. Probleem waar wij alleen tegenaan liepen is dat we toen nog niet wisten hoe het met Fleur zou zijn. Dit maakte het LLZ niets uit en we hebben in overleg toch besloten om ons op te geven. Ondertussen is Fleur overleden en kregen wij van het Lange Land Ziekenhuis te horen dat we, als we toch nog zin hadden, “gewoon” mochten komen. Hier hoefden we niet over na te denken en hebben met twee handen de uitnodiging aangepakt.

Afgelopen vrijdag was het dus zover en zijn we bij het Nederlands bekendste circus geweest. Per toeval kwamen we erachter dat onze vriendjes uit Rhenen hier ook naar toe gingen en we hebben er gelijk maar een leuk uitje van gemaakt. We zijn met zijn allen eerst wezen eten bij de Mac om vervolgens richting de grote tent te rijden die op het Malieveld in Den Haag was opgezet. Toen we ons hadden gemeld konden we een plekje uitzoeken op de tribune. In ons geval was het de derde rij van boven. Perfect uitzicht dus wat kon er mis gaan….

De voorstelling begon en eerlijk is eerlijk ik heb weer dingen gezien die ik totaal niet begrijp. Vrouwen die hoog in de piste hangen en daar hun kunsten vertonen, een stel mensen uit Cuba die de ene na de andere gevaarlijke salto lieten zien, een slangenmens die zichzelf letterlijk in de knoop kon leggen en de eenden, zeehonden en tijger/leeuwen mogen we ook niet vergeten. Uiteraard waren er ook twee clowns die de hele avond als een rode draad door de voorstelling liepen. Het was allemaal erg leuk in elkaar gezet, maar de vraag is nu hoe hebben wij het ervaren.

Om te beginnen zaten we op de verkeerde plek. Het uitzicht was meer dan goed, maar wat was het heet. De heaters/warmtekanonnen deden hun werk goed en het was boven in die tent naar mijn idee dan maar ook een graad of 30. Stop daar ook nog eens de spanning van de dames die gevaarlijke dingen hoog in de tent deden bij en de gevoelstemperatuur stijgt nog eens met 10 graden. Dat het warm was hadden de mannetjes die daar werkten ook wel door en in de pauze werden er een aantal warmtebronnen uitgeschakeld. Niet dat het wat hielp, maar het ging om het idee.

Na de pauze begonnen ze met de tijgertjes en tussen alle acts door kwamen die vervelende pipo’s telkens. Het zal ongetwijfeld een moeilijk vak zijn, maar ik en zeker Nicole hebben niets met clowns. Waar ik het meeste om moest lachen was om Nicole, kwam er weer zo’n leukepeuk op dan zakte haar gezicht op half zeven. Ze vindt het “gewoon” helemaal niets.

Toch hebben we een fijne avond gehad en hebben onze gedachten even kunnen verzetten. Wel moet ik eerlijk zeggen dat het is dat we kaartjes hadden gekregen, anders was ik nooit gegaan. Roos daarin tegen heeft een meer dan mooie avond achter de rug en heeft van elke minuut genoten. De clowns vond ze erg leuk en de zeehonden en eenden vond ze schattig.

Nu in het kort. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat The dreamnight at the zoo een supergoede organisatie is die niet alleen het zieke kind, maar ook de rest van de familie een fijne avond bezorgd. Blijft voor mij het feit dat het allerbelangrijkste was dat we Roos en een hoop andere kinderen weer hebben zien stralen en daar gaat het allemaal om. Jammergenoeg was dit onze laatste dreamnight, maar we hopen wel dat deze organisatie nog lang zal blijven bestaan, want ze leveren goed werk af. www.dreamnightatthezoo.nl

Zo, het blog staat en nu moet ik Nicole even helpen met de laatste dingetjes voor morgen. Welke dingetjes????  Dat lezen jullie waarschijnlijk morgen, overmorgen of overovermorgen wel.

Laafje Joost