De afgelopen 4/5 dagen......

Zo, we zijn weer vijf dagen verder en het word weer eens tijd om te vertellen wat we zoal hebben meegemaakt de afgelopen 4/5 dagen. Het antwoord is vrij simpel en dat is niet veel. Roos doet net als ons haar ding en tussen de bedrijven door zijn we verdrietig. Maar ja, om nu weer een blog te maken waarin ik vertel dat we haar missen en dat we verdrietig zijn daar heb ik nu even geen zin. Wat ik wel kan melden is dat de begrafenisonderster Ellen weer is geweest, dat Roos geprobeerd heeft te logeren en dat ik van de week weer ga werken. Om de drie dingen even stuk voor stuk door te nemen splits ik het even uit.

Werk,

Niet dat het jullie wat intereseert, maar ik besloten om van de week de draad op te gaan pakken op mijn werk. Ik denk dat het wijsheid is om dit te doen en we op die manier weer een grote stap kunnen zetten richting die vreemde toekomst. Uiteraard werk ik niet elke dag en op de dag zelf werk ik maar een paar uurtjes. Ik heb aangegeven wanneer ik wil komen en dat als ik naar huis wil, naar huis moet kunnen. Met andere woorden, Als ik me rot voel of als Nicole niet lekker in haar vel zit kan ik direct vertrekken. Hoe dit werken van de week zal gaan zal mij benieuwen. Aan de ene kant heb ik best wel zin en aan de andere kant vind ik het ook wel eng. Maar ja, Roos zou zeggen "alles moet de eerste keer zijn en als je het niet probeerd weet je het ook niet".

Ellen,

Tsja......wat moet je nu vertellen over deze vrouw. Van de week is ze geweest en hebben we twee en een half uur gesproken over van alles en nog wat en aan het einde kregen we de rekening geprensenteerd. Ook heeft ze heeft ons wat tips gegeven en heeft uitgelegd dat we bepaalde zaken op een andere manier moeten gaan bekijken. Wat ze hier nu mee bedoeld is ons duidelijk alleen zou ik niet weten hoe ik dit moet verwoorden naar jullie. Al met al was het best wel gezellig en zijn we er ook achter dat we nog niet van haar af zijn. Dit niet van haar af zijn vinden wij ook helemaal niet erg, omdat het "gewoon" een topwijf is en daar houden wij van.

Logeren,

Een aantal dagen geleden kregen wij een uitnodiging van een neef. Hij werd 40 jaar en dat moest gevierd worden. Gezellig en het idee dat we met de familie konden gaan borrelen stond me wel aan. Het was ergens in Limburg en de bedoeling was dat we op een camping zouden overnachten. Roosje zou met haar neefjes en nichtje bij opa en oma een groot vuur gaan maken voor Fleur en als klap op de vuurpijl mochten ze ook blijven slapen. Prima geregeld, alleen is Roos niet van het logeren. Na wat mailverkeer met Limburg kregen we te horen dat Roos mee mocht. Dit was fijn, maar dan zou het feestje bij opa en oma niet doorgaan en het ergste was nog dat het vuur niet doorging. We hebben erover nagedacht en hoe vervelend we het ook vonden we hadden besloten om toch thuis te blijven. Roos had zich verheugd om een fikkie te maken en te logeren en dat wilde we haar niet ontnemen.

Geregeld en alles zat in kannen en kruiken. Gisteren, zaterdag, was het dus zover. We hebben Roosje weggebracht en hebben een héél groot vuur voor Fleur gemaakt. Dat Fleur van Vuur hield daar kwamen we dus achter, want toen ze er nog was zorgde zij wel dat het aanbleef. Nu moest ik het doen. Niet dat het erg was, maar dat zijn wel de momenten dat je haar extra mist.



Speciaal voor Fleurtje



Goed missie één was geslaagd, nu het slapen. Toen de luchtbedden waren opgepompt was het voor ons de hoogste tijd om te vertrekken. Roos huilen, maar ze zei zelf weer "alles moet de eerste keer zijn en als je het niet probeerd weet je het ook niet". Met lood in onze schoenen zijn Nicole en ik vertrokken. Onderweg was het erg stil in de auto en we misten alles en iedereen. Eenmaal thuis zijn we op de bank gaan hangen met de telefoon in onze hand. We wisten bijna zeker dat het mis zou gaan en dat gevoel werd bevestigd door een telefoontje van oma. Kom haar maar halen, want ze wil naar huis. Om 22.30 uur sprongen we weer in de auto met het gevolg dat ze een uurtje later thuis in slaap kachelde.

Nicole en ik vonden het helemaal niet erg. We vonden het fijn dat ze thuis was alleen toen haar ogen vanmorgen open gingen wilde ze weer terug, want ze wilde met haar neefjes en nichje wel ontbijten. Geen probleem en om half tien heeft Nicole haar even gebracht. Niet dat opa en oma ver weg wonen, maar je bent gauw een uurtje onderweg. Nicole en ik hebben vanmorgen dus gezellig met z'n tweetjes gegeten en dat was niet leuk. begrijp het niet verkeerd, we houden van elkaar en zijn ook heel graag bijelkaar, maar met z'n tweeën............dat klopt niet.

Zo, ondertussen krijg ik kramp in mijn vingers en dat is niet de bedoeling. Dus lieve kijkbuisbloglezertjes van mij, weltrusten en maak er een mooie dag van en wie weet tot vanavond, morgenavond of overmorgenavond.

Laafje Joost.