Ojee.......een tennisarm

Samen met mijn zwager Robin hebben we Fleur via de achtertuin weggebracht. Omdat ik achteruitliep en niet goed kon zien waar ik liep ging het bijna mis. We konden de draai niet maken en ik moest verplicht de struiken in met het gevolg dat mijn voeten vastkwamen te zitten. Gelukkig liep het met een sisser af, maar het was wel even spannend.

Tsjaa.....hierboven staat een stukje tekst wat ik gebruikt hebt in het blog
De herdenkingsdag Probleem is dat woordje sisser achteraf niet helemaal klopt. Wat is er gebeurd zullen jullie nu denken. Nou niet niets bijzonders, maar tijdens dit rare, enge, spannende en vervelende moment heb ik voor mijn gevoel alles uit de kast gehaald om Fleur haar huisje niet te laten vallen. Dit koste mij, en dat durf ik nu best te zeggen, erg veel kracht en energie. Wat Robin nu precies heeft gedaan weet ik niet, maar hij heeft op een bepaalde manier mij gered uit deze benauwde positie.

Waarom ik dit nu vertel heeft te maken met mijn armpje. Omdat ik de afgelopen maanden thuis heb gezeten hebben mijn armen niet veel gedaan tot het tilincident van hierboven. Mijn pees in de linkerarm heeft toen zo'n optater gekregen dat het nu een tennisarm is geworden. De pijn was de afgelopen weken te overzien, maar ben op aanraden van anderen toch even naar de huisarts geweest. Deze stuurde me weer naar huis met een pil en met een brief voor de fysio.

Het eerste kneedpartijtje van de fysio heb ik reeds achter de rug en volgens hem kunnen dit soort klachten lang aanhouden. Zelf geloof ik dit niet zo en ben er van overtuigd dat als ik weer goed en wel aan werk ben het allemaal weer op zijn pootjes terecht komt. Tot die tijd doen we "gewoon" waar we goed in zijn en dat is............

Dat is.......tsja.......ehhhh.........ik zou het eigenlijk niet weten.

Het tennislaafje