Tsjaa.....wat moet ik hier nu over vertellen. Fleur is er niet meer en wij moeten verder. Het is "gewoon" zwaar en zwaar klote en ik kan niet begrijpen waarom die verdomde rotte tering kanker zoveel kinderen ziek maakt en waarom het zoveel kinderen de dood in jaagt. Harde woorden ik weet het, maar het is wel zo en snap er ook werkelijkwaar geen ene drol van.
De vraag of er echt iets is na dit leven houdt me steeds meer bezig en ik wil dolgraag geloven dat er "iets" is. Mag dit niet zo zijn dan betekend dat dat ik mijn kleine meisje dus nooit meer zal zien. Ik weiger dus te geloven dat er niets is. Maarja, wie geeft mij die garantie en wie kan mij overtuigen dat "het" er wel is. Ik denk dat niemand dat kan, maar toch zijn er een paar strohalmpjes waar ik me aan kan vasthouden en dat doe ik met alle kracht die ik bezit. Eén van die strootjes is onder andere Fleur. In haar laatste uurtje hebben we gezegd dat er een tunnel is met een mooi licht aan het eind en dat er achter dat licht een wereld of zoiets is waar pijn, verdriet en ruzie niet in het woordenboek voorkomt. Of het echt klopt zou ik niet weten, maar als het er niet zou zijn had Fleur dat nog wel even laten weten.
Een ander rot ding is het gemis. We vergeten haar niet, maar missen haar wel. En met haar bedoel ik ook echt alles, haar stem, haar scheetjes, haar lach, haar knuffels, haar grote bek, haar warmte, haar sms-jes, haar kusjes, haar geur.........
Zo zijn er tal van kleine voorbeelden die pijn in onze ziel doen. Elke dag weer. We staan ermee op, gaan ermee naar bed en als het even tegenzit dromen we er ook nog eens over. We hebben geen keus en moeten wederom roeien met de riemen die we hebben. We doen ons best om de draad weer op te pakken en naar mijn idee lukt dat aardig. Blijft het feit dat die rotte kant van de medaille, hoe fijn de goede kant ook is, altijd zal blijven bestaan.
Lieve Joost,
BeantwoordenVerwijderenJa Fleur kennende had ze dat inderdaad laten weten. Maar ook dat ze aangaf dat ze niet bang was om 'deze' wereld te verlaten geeft voor mij aan dat ze wist dat er een 'andere' wereld moet zijn. Antwoorden over leven na de dood krijg je als je op onderzoek uitgaat. Wat jullie hebben meegmaakt en het gemis wat jullie meedragen laat eigenlijk geen andere keus dat je op zoek gaat naar deze antwoorden. De dood is meestal een onderwerp wat mensen omzeilen of waar mensen niet over willen praten omdat het gepaard gaat met angst. Als die angst werkelijkheid is geworden dat ga je op zoek want het is niet te bevatten dat je afgesneden kunt zijn van de je dierbaarste bezit....je dochter.
Je weet hoe ik er over denk, we hebben het er vaak over. Ik ben al jaren op zoek naar deze antwoorden en de antwoorden die ik heb gevonden sluiten aan bij mijn waarheid. Wat is mijn waarheid? Waar mijn hart volmondig ja op zegt.
Voor mij is er leven, leven na de dood. Er komt een dag dat jij je dochter weer ziet. Waar ze nu is? In het leven na het leven, waar is dat? Om ons heen en verder dan wij met ons verstand kunnen bevatten. Ik had geen idee waar jij het vandaan haalde dat wat jij hebt gezegd tegen jou dochter vlak voor het moment dat ze overleed. Jij beschreef aan haar waarvan ik denk dat we allemaal weten dat het er is. Jij zei op dat moment dat wat ze nodig had om te horen en niet voor haar maar zodat zij wist dat jij het wist. Toen kon ze gaan. Vertrouw op haar, vertrouw erop dat ze naast je staat en dat ze trots is en dat ze begrijpt dat je verdriet hebt maar ook dat ze wil dat jij op een dag weer gelukkig bent. Jullie zullen altijd verbonden zijn alleen nu moet je vertrouwen hebben en stilstaan om het te voelen. Ga op zoek, op zoek naar haar en geloof me we zijn allemaal in staat om 'die wereld' waar te nemen en dus haar.....
xxx El
Het wordt nooit meer strak blauw en zorgeloos zonnig.
BeantwoordenVerwijderenZwaar zonder je kleine meid.
STERKTE!
lieve joost, hoe moeilijk het allemaal is en hoe ermee om te gaan kan niemand vertellen, het gevoel volgen is meestal het beste, met zijn drietjes slaan jullie er doorheen, in alle moeilijke periodes, en weet zeker dat fleur naast jullie staat, haar lieve glimlach en haar prachtige ogen ze kijkt met jullie mee, ben er van overtuigd dat ze over jullie waakt, een dikke knuf van ons allemaal. yoli
BeantwoordenVerwijderenHoi Joost. Ik begrijp al je vragen omtrent de dood en wat er eventueel na de dood bestaat. Het zijn de vragen waar altijd mee geworsteld wordt wanneer een dierbare ontvalt, en zeker als het een kind betreft, want het overlijden van een kind lijkt zo godvergeten oneerlijk. Ik kan op alle vragen geen antwoord geven, maar een ding weet ik wel. Ik heb, in mijn 28 jarige praktijk als paragnost veel meegemaakt, niet alleen met levenden, maar ook met zielen. Voor mij is een voortbestaan na de dood niet slechts een geloof of overtuiging, maar een waarheid die net zo echt is als de dagelijkse realiteit. Dat is uiteraard geen echte troost, maar mijn persoonlijke ervaringen met overledenen, op welke wijze dan ook tot stand gebracht, ofwel spontaan danwel middels het mediumschap, zijn voor mij geen "bewijs", maar een dagelijks bewustzijn. Soms laten overledenen weten hoe het ze vergaat, soms ook niet. Het ligt een beetje aan de volgende bestemming die moet worden bereikt. Soms ook wacht een overgegane met iets te laten weten, tot het moment dat de nabestaanden er "aan toe zijn", zodat het contact echt is, en niet "slechts" de wens die de vader van de gedachte is. Je mist haar verschrikkelijk, dat is wel duidelijk. En weet je: deze blog vind ik persoonlijk een van je mooiste, want het geeft aan dat je geest in beweging is, dat je open staat, dat je reikt naar je dochter. En ik weet zeker dat de kans dat je haar "hiernazijn" zult gaan ervaren op een moment dat je het niet verwacht. Juist wanneer er er niet mee bezig bent. Maar je zult dan wel weten dat het echt is, en die ervaring zal je leven kleuren en je troost bieden. De dood is geen einde; het is een overgang.
BeantwoordenVerwijderenHou van elkaar!
Richard