Krik en Krak hebben pijn.....

Voor de broodnodige variatie zal ik maar eens iets over Nicole en mijzelf vertellen. We hebben deze week allebei pijn. Met pijn bedoel ik dit keer een beetje veel spierpijn en een klein beetje veel kneuspijn. Wat is er gebeurt????

 Krakkie Joost,

Ik moet nodig iets aan mijn conditie en aan mijn gewicht gaan doen. Nu weet ik dat ik vol slank ben en dat mij welbekende onepack nooit een sixpack zal worden, maar zolang ik niets doe zal het ook niet beter gaan. Reden genoeg om met de buurman Hessel te gaan boksen. Deze goede man zeurt al twee jaar aan me kop dat ik mee moet en nu was het dan zover.

Na een uurtje rekken, springen, sit ups, opdrukken, slaan en sparren verlieten we de gymzaal als herboren mensen. Ik had het gevoel dat ik de hele wereld aan kon en niets en niemand me meer in de weg stond. Tsjaaaa.........tot de volgende dag en dagen daarna. Spierpijn, spierpijn en nog eens spierpijn. Er doen dingen in mijn lijf zeer waarvan ik niet wist dat ze bestonden. Lachen kon niet meer en als ik een boekje lees leven mijn armen een eigen leven. Maar goed, volgens de profs is dit normaal en kunnen we dinsdag "gewoon" op voor ronde twee.

Krikkie Nicole,

Roos wilde afgelopen woensdag in de stad een nieuwe tas kopen van haar verjaardagscentjes. Vol goede moed stapten we de deur uit, athans dat was de bedoeling. Hoe Nicole het heeft gedaan dat weten we niet, maar mevrouw liep in volle vaart met haar ellenboog tegen de deurkruk aan. Roos en ik natuurlijk lachen, maar toen de kleur uit haar gezicht wegtrok en ze langzaam in elkaar zakte zagen we toch dat het wel meenis was. Ik heb haar opgevangen en ze heeft even als een slappe vaatdoek in mijn armen gehangen. Na verloop van tijd ging het weer en konden we echt vertrekken.

In de auto zei ik voor de lol tegen Roos dat we naar de dokter moesten, maar uit de reaktie van Nicole begreep ik dat dat geen overbodige luxe zou zijn. Oeps!!!!! Nicole is niet kleinzerig en we zijn ook geen mensen die gauw bij de dokter zitten, maar nu werd het toch even een ander verhaal. Toen Roos haar tas had gekocht was de pijn zo erg dat we de huisarts hebben overgeslagen en direckt naar de EHBO van het LLZ zijn gereden. Hier zijn uiteindelijk foto's gemaakt en daaruit bleek dat er niets was gebroken, maar dat haar ellenboog wel zwaar was gekneust.

Ondertussen gaat het met Krik en Krak wat beter. Krik haar arm is nog steeds gevoelig en houden we ook scherp in de gaten en ik. Tsja......zoals ik me nu voel bestaat er best wel eens een kans dat er volgend jaar zomer toch een gestoomdelijnde man over het strand hobbeld.

Voor de rest wens ik iedereen een fijn weekend toe en de kans is vrij groot dat ik me morgen weer even meld. Mag dit niet lukken dan tot overmorgen of overovermorgen.

Laafje Krak