Zondag 18 september 2011,
Vorige week zondag, zat Roos niet goed in haar velletje. Ze was moe, futloos, koppig en weet ik veel wat allemaal nog meer. Om haar zo te zien is meer dan erg, maar uiteindelijk kwam de aap uit de mouw en zei ze dat ze Fleur miste. We waren blij dat ze "iets" zei en hebben direct van de gelegenheid gebruikt gemaakt om iets dieper op dit onderwerp in te gaan. Uiteindelijk zei ze dat ze Fleur dus miste en zeker met het buitenspelen. Roos en Fleur waren negen van de tien keer samen buiten, alleen bepaalde Fleur meestal wat ze gingen doen. Fleur was wat dat betreft een stuk creatiever en of ze nu binnen of buiten zaten, wel of geen speelgoed hadden, het maakte allemaal niet zoveel uit, Fleur verzon wel iets. Nu Fleur is overleden moet Roos het allemaal zelf doen. Dit valt niet mee en met grote regelmaat loopt mevrouw ook tegen de lamp.
We hebben haar ook duidelijk gemaakt dat ze moet proberen haar gevoel tegen ons te vertellen, dat we haar op allerlei manieren proberen te helpen en dat elke vraag, hoe stom of gek hij ook is, gesteld moet worden. Of Nicole en ik er dan iets mee kunnen zien we dan wel weer. Deze woorden klonken denk ik erg ingewikkeld in haar oortjes, maar toen we vertelden dat we dit met Fleur ook hadden gedaan werd het haar duidelijk. Ze wist dat als Fleur pijn had of niet lekker was we er alles aan deden om dit te verhelpen. Vanaf vorigeweek zondag laat Roos zo nu en dan iets los en daar zijn wij erg blij om.
Laafje Joost
Ontroerend om te lezen!
BeantwoordenVerwijderenHoe moeilijk voor haar om te verwoorden wat ze voelt!
Jullie doen het zo goed,haar veiligheid en bescherming bieden,de enige manier om voor haar iets los te laten!Het zal langzaam gaan,maar dat geeft niet!Sterkte met het meisje!
(onbekende bloglezer,Diana)
Het valt allemaal niet mee, voor jou, Nicole voor ons, iedereen die Fleur liefhad en dat geldt zeker voor haar zusje.
BeantwoordenVerwijderenJullie hadden vóór Fleur's overlijden al eens gezegd, oh hemel, hoe moet dat met Roosje, want Fleur is/was de drijvende motor achter Roos (dat was ze al toen ze pas 2 of 3 was).
Roos zal ook haar weg wel vinden maar dat heeft tijd nodig. Een behoorlijke opgaaf voor jullie, maar ook dat gaat jullie lukken!!!
mama
Wat fijn voor jullie dat Roos nu , al is het soms , over Fleur praat ! Ik hoop dat jullie weekend fijne momenten gekend heeft.
BeantwoordenVerwijderenLiefs van ons
Wat goed om te horen dat ze iets los gaat laten!! Weet zeker dat jullie dit ook weer goed zullen doorstaan.
BeantwoordenVerwijderenHoop dat jullie een fijn weekend hebben gehad met jullie vrienden uit Weert!!!
Dikke kus van ons
Wat moeilijk om te zien dat je dochter zo rot in haar velletje zit. Fijn dat ze er wel wat over los laat. Sterkte met deze, en vele andere momenten. Voor jullie allemaal.
BeantwoordenVerwijderenKus
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenAch die lieve Roos. ...wat moeilijk voor haar om nu dingen te doen waar Fleur altijd om haar heen was. ...
BeantwoordenVerwijderenMaar wat knap van haar dat ze wat gevoelens loslaat. ..
ze weet dat ze ze bij haar kanjers van ouders kan tonen. ..
Hele dikke kus xxxx
renate
Pfoe...dat is zwaar, dat je nu Roos op haar manier gebukt ziet gaan onder het verlies van haar grote zus. En je wilt je kind zo graag helpen maar ze moeten het ook toelaten. Maar ik weet zeker, met al jullie liefde en geduld gaat het helemaal goed komen met jullie Roos!
BeantwoordenVerwijderenGroet,
Jacqueline
Ach... mijn hart breekt.... het lieve, kleine achterblijvende zusje....
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat ze zich gaat uiten, maar meteen zo moeilijk....
Maar ze mag er zijn, binnen jullie veilige armen, altijd zijn er een papa en mama die haar opvangen in de wereld zonder Fleur.
Respect, respect en respect voor jullie liefde voor Fleur(in jullie harten) en Roos om jullie heen....
kusss!
Het is en blijft voor Roos natuurlijk een groot gemis... Ze moet nu zelf haar weg vinden en dat zal ongeloofelijk moeilijk zijn nu haar grote zus er niet meer is... Zie nog steeds de mooie foto's voor me van Fleur en Roos samen.
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel uit Spijkenisse
Lieve familie,
BeantwoordenVerwijderenWe zijn blij dat roos zich nu voorzichtig gaat uiten over haar gevoelens. Natuurlijk is het voor haar een groot gemis je grote zus verliezen, maar zij zal net als jullie ook op een dag haar draai weten te vinden en hoeveel tijd dat kost doet er niet toe. Jullie zijn zo sterk samen en hebben zoveel liefde te geven, dat zal roos zeker voelen.
Familie Bosman (kevin)
Een hele dikke knuffel maar weer van iemand die geen gevoelens op papier kan krijgen,maar o zo vaak aan jullie denkt.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel liefs Eus Els en de kids
Hoi lieverds, Weer een hele dikke knuffel van ons.We voelen zoveel en denken zoveel aan jullie,maar kunnen het niet verwoorden in het schrijven.Heel veel liefs Eus Els en de kids
BeantwoordenVerwijderenHee lief Roosje, wat was het heerlijk met jou om ons heen..... en Fleur was er ook bij!!!We gaan dat elk jaar doen samen. We missen je nu al heeeeeeel erg !!!!!! tot heel gauw weer! hele dikke kus van ons allemaal1 xxxxxxxxxx
BeantwoordenVerwijderenHey Laafje en Co,
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat in dat Roosje nu zo af en toe wat loslaat naar jullie over hoe ze zicht voelt. Wat moet dat meissie het zwaar hebben (net als jullie, maar wellicht dat je op die leeftijd iets moeilijker kan uitdrukken hoe je, je voelt). Maar nu duidelijk is dat ze haar vragen aan paps en mams kan stellen hoop ik dat ze niet langer dan nodig blijft malen over dingen, ze heeft genoeg aan haar bolletje.
Overigens ook de andere 2 blogs gelezen en de 'nare kant van de medaille', tja; ik heb er geen weer geen woorden voor en voel me machteloos, als ik dan het laatste blog lees weet ik nog steeds niets te zeggen behalve dat ik het fijn vind dat jullie proberen te genieten! Jullie oudste meissie zal altijd bij jullie zijn!
Hang in there!
Liefs,
'unknown' Nicole