Dreamnight at the zoo 2010

Zo, het is zaterdagmiddag en we zijn weer fris. Gisteravond waren we rond 21.30 uur weer thuis vanuit blijdorp en ook nu kunnen we wel zeggen dat "The dreamnight at the zoo" voor ons een geslaagde missie was. Om 18.00 uur werden de deuren opengegooit en de burgenmeester van Rotterdam, Ahmed Aboutaleb, stond iedereen op te wachten en omdat de Tour de France dit jaar in Rotterdam van start gaat had de organisatie ook besloten om het thema sport er aan vast te knopen. Er gezellig en met een beetje geluk kwam je hier of daar een bekende sporter tegen. Zoals de meesten wel weten intreseert de voetbal mij erg weinig, maar dat John de Wolf een oud speler van Feyenoord was is mij bekend en de gelegenheid om op de foto te gaan was natuurlijk erg leuk.

Voor de rest konden we samen met de andere mensen rustig door het park lopen en genieten van alle blije kinderen om ons heen. Overal waren er oudhollandse spelletjes en bij sommige onderdelen won je iets. Dat Fleur ook als jongen word aangezien mag nu wel duidelijk zijn. Bij het touwtje trekken kreeg ZIJ als prijs een auto en bij het boksen mocht ZIJ een, voor mij onbekende, bokser in elkaar meppen en bij het Afrika onderdeel mocht ZIJ haar hoofd achter de mannelijke houten pop plaatsen. Ja, mensen de chemo´s zitten erin, het haar begint te groeien, de grote bek is weer terug, ze vreet weer als een bootwerker en doet overal "gewoon" weer aan mee. Fleur is voor ons Fleur gebleven, maar als ik eerlijk ben snap ik die mensen best, want een vreemde weet niet of ZIJ een hij of een zij is.

Ook kwamen we twee bekenden tegen. Midas, het jongetje die hetzelfde had als Fleur (blog van 19 december 2009) en Isante. Isante is een meisje die we hebben leren kennen in het Sophia toen Fleur al ruim over de helft was met kuren. Wat ze precies heeft weet ik niet, maar er zat een kwaadaardige snelgroeiende tumor aan haar linkerkant van het gezicht. We weten nu dat dat ze 5 chemo's heeft gehad en na de volgende wordt ze geopereerd en dan nog eens 7 chemo's krijgt. Of ze wordt bestraald was nog niet duidelijk.  De moeder, die alleen is, was in het begin héél positief en ging met volle vechtlust het traject in. Nu we haar, na weken, weer tegen kwamen was haar positieve tijd en vechtlust omgeslagen naar "wanhoop" en "we worden geleefd". En daar weten wij jammergenoeg alles vanaf. Ook dit valt denk ik onder het hoofdstuk lotgenoten.

Waarom ik dit vertel is voor jullie waarschijnlijk niet interesant, maar toen we het "vel over been" meisje zagen zitten in een rolstoel werden we weer even herinnert aan onze beruchte periode in Delft. Ik durf nu wel te vertellen dat Nicole, bijde opa's en oma's en ikzelf echt even gedacht hebben dat het wel eens afgelopen kon zijn met ons meisje. Ik heb hier erg lang over moeten nadenken om het wel of niet op te schrijven, maar nu snappen jullie waarom Delft zo'n impact heeft op ons. Fleur zelf vond het niet echt prettig om Isante te zien. En heeft ook gezegd dat zij weer herinnerd werdt aan Delft.

Maar goed we waren dus in blijdorp. Ook dit jaar stonden er genoeg voertuigen waar ze in konden zitten en overal stonden mensen van het park om uitleg te geven over de beestjes. We hadden maar 3.5 uur en dat is te kort om het hele park te kunnen bekijken. We hebben gericht door het park gelopen en onderweg kwamen we Adje ook nog tegen. Wat dat met sport te maken heeft weet ik niet, maar hij nam alle tijd voor de foto. Toen we weer naar huis gingen kreeg Nicole nog en rode roos en we verlieten het parkeerterrein met een voldaan gevoel. Ik weet dat deze mensen dit blog niet meelezen, maar iedereen die aan "The dreamnight at the zoo" heeft meegewerkt bedankt, bedankt en nogmaals bedankt voor de fijne avond.

Oja, voordat is het vergeet. Nicole loopt al heel lang rond met 1 wens "een olifant toucheren". Toen de olifant van ons wegliep zag Nicole haar kans en zonder na te denken liep ze er na toe en......FLOEP.