dinsdag 13 december 2011

18 weken zonder Fleur.......

Zo mensen, vandaag precies 18 weken geleden is Fleur overleden. Al 18 weken of is het pas 18 weken? Het ligt er maar net aan hoe ik me voel. Het afgelopen weekend gaat bij ons in ieder gaval de boeken in als pas. Hij was heftig, dat was wel duidelijk en om jullie een kleine indruk te geven van wat er die dag is gebeurt heb ik even op internet een rondje gemaakt en heb het allereerste nummer, wat wij persoonlijk erg mooi vonden, gevonden.


Hoe je het ook wend of keert 18 weken zijn 18 weken en daar kunnen we niets meer aan veranderen. Konden we de tijd maar terugdraaien. Ja konden we dat maar, dan had ik het wel geweten. Dit terugdraaien lukt me niet met het gevolg dat vanmorgen om 5.45 uur die rotte wekker weer afging en ik al schommelend een beetje wakker werd. De rest van de dag was niet veel beter, maar toen Ellen kwam was het toch weer even gezellig.

Ellen….die ehhhh…..ja mensen Ellen Kruijer van De Wending is even geweest. Niets ernstig, maar ze moest voor haar werk in Zoetermeer zijn en ze maakte direct van die gelegenheid gebruik om bij ons een bakkie te halen. Geen probleem, maar het is toevallig wel precies 18 weken geleden toen zij bij ons over de vloer kwam.

We hebben het uitgebreid gehad over afgelopen zondag en ook zij vond het erg bijzonder. Ze heeft een beetje verteld hoe zij het heeft ervaren en daaruit bleek dat ze “gewoon” geen tijd heeft om terug te kijken op deze dag. Ze heeft het zo druk dat ze “gewoon” nee tegen mensen moet zeggen. Dit betekend dat er nog steeds kinderen dood gaan en dat kan en mag “gewoon” niet meer. De mensen die Ellen wel kan helpen hebben in mijn ogen dus geluk. Geluk is misschien niet helemaal het juiste woord, maar zo zie ik het wel. Wij waren blij met Ellen en dat zijn we nog steeds. Ze heeft ons zo fijn en goed geholpen dat we terug kunnen kijken op een zeer mooie herdenkingsdag.

Dat haar werk zwaar moet zijn dat weten we allemaal en ik ben ook van mening dat je je hart op de goede plek moet hebben zitten om dit soort werk te kunnen doen. Laten we het maar een soort roeping noemen. Om jullie een kleine indruk te geven over haar werk moet je maar even klikken op de link die hieronder staat. Het geeft een meer dan goed beeld van haar werk en telkens als ik het fotofilmpje zie kan ik alleen maar denken, die 18 weken………het is maar pas.

En Fleur….kom nu maar weer terug. Het heeft lang genoeg geduurd.

Laafje Joost

10 opmerkingen:

  1. Jeetje dat nummer komt aan....

    En wat een prachtig werk doet Ellen, ik ben zo blij dat er in deze tijd zoveel meer kan als 10 jaar geleden! Het zorgt ervoor dat kinderen een waardig afscheid krijgen wat bij hun past!
    En ja lieve Joost het is pas 18 weken...

    Dikke knuffel voor jullie allemaal
    Linda

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat kan ik nog zeggen na jouw woorden?
    "En Fleur….kom nu maar weer terug. Het heeft lang genoeg geduurd."
    Dit zegt zoveel en het is pijnlijk. Ik zou graag wat pijn willen wegnemen, maar ik kan er alleen maar naast staan.
    18 weken....voor mij als onbekende lijkt het zelfs kort geleden.
    Liefs Maaike

    BeantwoordenVerwijderen
  3. sander,sabine,thym en tess13 december 2011 om 22:18

    HEEL BIJZONDER!!!!

    Hopen op zondag dikke kus

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Alles gezegd.........prachtig!
    En de wending.....het zou er niet moeten zijn...maar wat een mooi filmpje....echt alles kan en mag,zo moet het zijn!!Heel bijzonder!!
    (onbekende bloglezer Diana)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. ja.....

    kom nu maar weer terug....


    liefs,
    Anne

    BeantwoordenVerwijderen
  6. .................XXX............................

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Kippenvel dat filmpje. Je hebt helemaal gelijk,het zou niemand,en dan bedoel ook echt niemand meer moeten overkomen. Kinderen horen te leven en horen pas dood te gaan, als wij(ouders) er al lang niet meer zijn. Zij horen ons te overleven,wij niet hun!!! Heel veel sterkte. Groetjes van Bianca

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Pieter, Jet, Daan en Niek15 december 2011 om 20:51

    Jeetje, wat een nummer.... Zit hier met een hele dikke strot en natte ogen.
    Dikke kus en knuf voor jullie, kanjers!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dikke tranen rollen.. tranen om al die prachtige bijzondere momenten... die je geen enkele ouder toewenst.... maar als het dan gebeurt, dan op deze prachtige kind erende wijze! Wat een respect had ik zondag... en nu nog meer....

    Joost Nicole en Roos... ik wens jullie de warmte van Fleur toe de komende donkere tijd... dat ze jullie maar vaak mag laten voelen dat ze in jullie harten leeft...

    groetjes van Inge

    BeantwoordenVerwijderen
  10. poe joost heel ontroerend maar ook bijzonder het filmpje.
    en was het maar waar dat we de tijd terug konden draaien maar we moeen door ik wens jullie nog zoveel kracht zou meer willen zeggen maar ben leeg even.liefs dieny brok

    BeantwoordenVerwijderen