Ik voel me eindelijk een keer lekker......

Zo mensen daar is hij weer en geloof het of niet ik voel opperbest. De kerstboom staat, de pepernoten staan nog op tafels, heb twee dagen heerlijk gewerkt en we hebben ook nog eens leuk weekend in het vooruitzicht. Daarnaast kan ik melden dat we bijna alle buttons hebben verkocht en dat betekend dan dat we binnenkort 2500 euro aan Kika kunnen overhandigen. En als uitsmijter hebben we van Danielle “de fotograaf” weer een paar verschrikkelijke mooie foto’s gekregen.

IN ÉÉN WOORD "GEWELDIG"

Als ik de regeltjes van hierboven teruglees zou ik denken dat ik droom, maar niets is minder waar. Hoe ellendig ik me van de week ook voelde zo lekker voel ik me nu. Hoe dit nu komt weet ik niet en hoop ook echt dat die emmer met ellende even op de grond blijft staan en niet onverwachts in mij leeg gekieperd word. Dit hebben we niet voor het zeggen en zal dus maar vlug opschrijven wat er in mijn hoofd zit.

Om te beginnen even iets over die buttons. We zijn er bijna vanaf en dat betekend dat we volgend jaar door kunnen gaan met de buttonactie. Er zijn er nog een paar over. De setjes van 10 kunnen al niet meer gemaakt worden en de losse zijn op dit moment alleen nog maar te koop via de webshop. Kijk even en als iemand iets wil…..koop en maak ons los http://www.griezeliggoed.nl/

Tsja en dan de kerst. De sint heeft zijn hielen nog niet gelicht en de volgende baardaap staat alweer om de hoek. Ik zag er als een blok tegenop, en eerlijk is eerlijk dat doe ik nog steeds, maar Roos trekt me op dit moment overal doorheen. Ze weet het niet, maar het grietje is zo enthousiast in alles en dat werkt wel aanstekelijk. Er moest een boom komen en ja, hij staat. Het dametje heeft hem zelf uitgezocht en heeft samen met Nicole de ballen erin gehangen. Nou ja samen, na drie ballen zat mevrouw bij de buren en kon Nicole de rest afmaken. Dit was iets minder, maar het feit blijft dat het ding staat. Het enigste verschil is dat de kamer iets minder uitbundig is versierd dan de afgelopen jaren.

Nu het weekend. Morgen, zaterdag, hebben we een Villa Pardoes reünie. Niets bijzonders zou je denken, maar niets is minder waar. We hebben toen zo’n fijne week gehad en het contact met die mensen bestaat nog steeds. Het zijn stuk voor stuk lotgenoten en het voordeel is dat ik hun niet hoef uit te leggen hoe ik me voel. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en dat maakt het allemaal wel erg bijzonder. Jammer genoeg zijn we niet meer compleet, want van alle villa bewoners zijn er ondertussen wel twee overleden en dat zijn Fleur en Isa. Hoe we de middag en avond zullen beleven zou ik niet weten, maar het zal ongetwijfeld gezellig zijn. Misschien dat er hier en daar een traantje weggepinkt gaat worden, maar ook dat hoort erbij.

De zondag wordt een ander verhaal, want dan moeten we ons melden bij Ellen, de begrafenisondernemer. Waarom??? Het bedrijf “De Wending” heeft een boek gemaakt en dat wordt zondag officieel uitgebracht. Ik had per toeval Ellen een uur geleden nog aan de telefoon en kreeg toen te horen dat het heel druk word. Hoe en wat er precies gaat gebeuren is een groot vraagteken, maar dat we daar met heel veel lotgenoten zijn is een feit. Het zal best raar zijn, maar het idee dat de ouders van Midas en Isa er ook zijn vind ik persoonlijk wel erg fijn.

Wat ik wel even wil melden is dat er aanstaande zondag op Nederland 2 om 23.05 bij het programma kruispunt een uitzending is die iedereen even moet kijken/opnemen. Waar het precies overgaat weet ik niet, maar het bedrijf De Wending komt hierin voor en ik heb gehoord dat het erg bijzonder is.

Ja lieve kijkbuisbloglezertjes van me, zoals jullie kunnen lezen wordt het een soort lotgenotenweekend. We zien allemaal mensen die we de afgelopen twee jaar hebben leren kennen en hoe vreemd het ook klinkt, ik heb er best wel wel zin in.

Wie we in die twee jaar ook hebben leren kennen is de fotograaf Danielle. Deze vrouw heeft zich toen, samen met Roos de visagist, een hele dag lang het zweet in de bilnaat gewerkt voor een gigantische photoshoot. Al deze foto’s hebben we toen gekregen…..dachten wij. Gisteren heeft ze ons op facebook verrast en vandaag stroomde de mail vol met prachtige foto’s. Laten we het een pleister op onze wond noemen. Nogmaals Daan bedankt en zodra we wat meer lucht hebben komen we naar je toe.

GEEN WOORDEN VOOR!!!!!!

Zo en nu kap ik ermee en het ziet ernaar uit dat ik morgen en overmorgen ook niet blog. Zeker weet doe ik dit niet en om die reden zeg ik welterusten allemaal en tot morgen. Mag dit niet lukken dan tot overmorgen of overovermorgen.

Laafje Joost.