Het gevoelsmatige buttonblog.....

Zo hierbij presenteer ik jullie het button blog met een beetje gevoel. Waarom nu met gevoel?? Het antwoord is vrij simpel, ik ben “gewoon” geen ster in zakelijke berichten en voel me “gewoon” het prettigst als ik dicht bij mezelf blijf.

De kop van dit blog klopt ook niet helemaal, want er is deze week genoeg gebeurd buiten de button om. We hebben een aantal “klote” dagen gehad en geloof het of niet, die waren zwaar erg zwaar. Nicole haar tranen hebben rijkelijk gevloeid terwijl ik inwendig verzoop. Het zal bij het proces horen en we laten het ook allemaal maar op ons afkomen. Toch doet Nicole er alles aan om het thuis zo “gewoon” mogelijk te laten zijn. Ze doet wat ze moet doen en daar zijn de afwas, de strijk, de boodschappen, koken en theeleuten met de buurvrouw een paar onderdelen van. Een vrouw uit duizenden kan ik met een gerust hart zeggen waar ik meer dan trots op ben.

En roos…..die voelt en doet hetzelfde als ons. Ze gaat naar school, leert iets, eet, leert nog meer, komt vervolgens weer naar huis, gaat spelen, moet eten en na gtst moet mevrouw weer naar bed.

En ik, tjsaaa……stiekem ben ik onbewust erg veel bezig met die button. Het gaat allemaal nog ok en als Nicole denkt dat het de spuwgaten uitloopt trekt ze even aan de bel. Dit is fijn, want als ik de kans krijg verzuip ik in het goede doel. Ook niet erg, maar dat is niet de bedoeling. Toch ben ik enorm trots op hetgeen we al bereikt hebben, want Fleur wilde geld inzamelen voor Kika en aan mij de taak taak om Ansjel daarbij te helpen. Die buttons verkopen vind ik leuk om te doen, maar de toekomst maakt me toch ook iets wat zenuwachtig en zelf een beetje bang.

Waarom zenuwachtig en bang? Vrij simpel, ik ben maar een eenvoudige boerenlul die een weg inslaat waarvan hij niet weet hoe hij eruit ziet. Je kunt je best wel voorstellen dat die 1000 nog goed te doen zijn, maar die andere 5000 worden al lastiger. In mijn kringetje kan ik er echt een heleboel slijten, maar er komt een moment dat iedereen ze heeft. Maar hoe en waar we de rest dan heen moeten. Een vraag die me de gehele dag bezig houd.

We zullen sponsors moeten zoeken, bedrijven en winkels moeten aanschieten, folders en flyers moeten gemaakt woorden en weet ik veel wat nog meer. Daarnaast zijn er genoeg mensen die ideeën hebben, maar het feit blijft hoeveel buttons zullen we in de toekomst nu echt nodig hebben. Zal de actie een doorslaand succes worden of lopen we binnen een paar weken muurvast. Alles is prima en ik doe het met heel mijn hart, maar als er kosten gemaakt moeten worden wat dan.

Allemaal vragen en onzekerheden die aan je gevoel knabbelen en knagen en dat is best wel eng. Ik ga er voor de volle 100% voor, maar dit soort gedachten hebben er wel voor gezorgd dat ik van de week een nacht super slecht heb geslapen. Ik vind het rete spannend dat mag iedereen best weten en hoe het balletje gaat rollen…..we zien het wel. Nu ga ik even lekker bij Nicole op de bank hangen en ga voor de verandering niet om 2 uur naar bed, wat ik de hele week al doe,  maar een keer om een uurtje of 10.

Welterusten allemaal en geniet een beetje van je leven, want voordat je het weet sta tot je oren in de stront en daar is het echt niet leuk. Tot morgen, overmorgen of overovermorgen.

Laafje Joost