Sinterklaas 2011

Zo de sinterklaas is achter de rug en ondanks alles hebben we er wel iets aan gedaan. Afgelopen zondagmiddag zijn we bij mijn zusje geweest en daar hebben we een dobbelspel gedaan en ieder moest voor zijn lootjesvriend een cadeau kopen en een gedichtje maken. Lachen gieren en brullen natuurlijk, want op dat soort momenten worden er wel eens oude koeien uit de sloot gehaald en krijgen sommige te horen wat hij / zij misschien nooit had willen vertellen. Al met al een redelijk geslaagde middag.

De maandagavond zelf zijn we bij Nicole haar broertje geweest. Lekker wezen eten en het zat nauwelijks achter de kiezen of er werd al op de deur gebonkt. De kids waren razendsnel, maar tot sint grote opluchting was de piet toch net ietsje sneller. Drie grote zakken en wat losse dingen werd naar binnen gesleept waar vervolgens iedereen flink kon gaan scheuren. De kids zijn heerlijk verwend en in de loop van de avond vertrokken we weer naar huis.

Klinkt allemaal leuk en gezellig en ik kan jullie ook vertellen dat het leuk en gezellig was. Maar als iemand mij persoonlijk vraagt hoe ik het heb ervaren kan ik jullie melden dat het toch wel iets wat zwaarder viel dan gepland.

De zondagochtend werden we wakker en ieder heeft “gewoon” zijn eigen ding gedaan. Roos is lekker wezen keutelen, Nicole heeft op de bank een serie gekeken en ik moest drie gedichtjes maken. Opeens was het twaaf uur en moesten we nog opschieten ook. De middag bij mijn zus was gezellig, maar voor mijn gevoel erg beladen. We hebben inderdaad gelachen en hebben lol gehad, maar dat was het dan ook wel. Ik miste Fleur in alles wat er gebeurde en dat doet zeer, heel zeer.

De maandag was niet veel beter. Roos is naar school geweest en Nicole was thuis. Hoe zij de dag hebben beleefd zou ik eigenlijk niet weten, maar bij mij was hij echt bagger. Ik zat in de spiraal naar beneden en had de grootste moeite om mijn kop boven water te houden. Ik had een erg kort lontje en had knallende koppijn. Waarom??? Vroeg ik mezelf telkens af. Lang nadenken hoefde ik niet te doen want ik zag als een berg op tegen de tweede sinterklaasavond.

In de auto richting Berkel zei ik nog tegen Nicole “zo en we zetten het glimlachmasker maar weer op” Eenmaal binnen was het ijs snel gebroken en hebben we zo en zo kwaad als het kon genoten van de avond. Ook hier hebben we gelachen en hebben we lol gehad, maar ik miste Fleur bijna nog meer dan de zondag. En met missen druk ik me nog zachtjes uit.

De dinsdag en woensdag waren voor mijn gevoel een stuk beter. De druk van de sint is weg, maar ik merk nu al dat de kerstman zijn druk uitoefend op zijn dagen. Als iemand aan mij vraag of ik een kerstboom wil is het antwoord nee, nee en nog eens nee. Die hele kerst kan me gestolen worden en het liefst val ik in een diepe slaap tot eind februari. Roos was hier niet van gediend en wil een boom met alles erop en eraan.

Geen probleem, want ik wil haar gelukkig zien en dat is me alles waard. Dus lieve mensen, van de week zal er een boom gehaald worden en we hangen alle ballen erin die we hebben. De tafeltjes, de kastjes, de ramen en deuren worden weer versierd. Fleur hield er ook van en Roos wil dit graag. Tsjaaaa....en wie ben ik dan om nee te zeggen. We zetten “gewoon” weer het glimlachmasker op en gaan ervoor.

Weltrusten allemaal en wie weet tot morgen, overmorgen of overovermorgen.

Glimlachmaskertlaafje Joost