De chemodip

Hallo allemaal, na 2 dagen geen blog is er hier weer 1. Weet zoals "gewoon"lijk weer niet waar ik moet beginnen dus het word weer een gevecht om wat er in mijn hoofd zit op papier te krijgen. Laten we voor de verandering maar eens met Nicole beginnen. Met Nicole gaat het goed!!!! En om jullie uit de droom te helpen met mij gaat het ook goed.

En nu Fleur,

Met haar gaat het naar omstandigheden wel goed. Het naar school gaan is de afgelopen twee dagen niet gebeurt, want mevrouw heeft nogal last van haar chemo dip. Dit uit zich in vermoeidheid, huilen en niet kunnen poepen. Gisteravond heeft ze heel erg moeten huilen, maar ze weet zelf niet waarom. Alles wat ik zei was fout en wat ik deed werd me niet in dank afgenomen. Kan jullie wel melden dat dat niet echt de momenten zijn waar ik op zit te wachten, maar goed dat zijn nu eenmaal de dingen die erbij horen.

Vanmorgen was het ook weer huilen geblazen. Waarom???? De drol die in haar zat wilde er, ondanks de forlax, weer eens niet uit. Nu hebben we in ons medicijnkastje toevallig nog een klisma liggen en daar hebben we dus maar gebruik van gemaakt. Dit zijn wel kut momenten, maar Fleur weet ondertussen wel dat het werkt en dat, als alles eruit is, ze weer redelijk opknapt. Ook hebben ze vanmorgen de continusensor weer geplaatst. Misschien heb ik dat wel eens verteld, maar hier een korte uitleg van de sensor.

Dit is een apparaat die de hele dag door om de 7 minuten haar bloedsuiker meet en doorstuurt naar haar insulinepomp. Deze "champignon" word ergens in haar benen, billen of buik geschoten. Als alles goed zit wordt de naald eruit getrokken en is het klaar. Alleen vandaag ging het weer anders. De naald werd eruit gehaald en het ding begon te bloeden. Er was ondertussen zoveel bloed dat de pleister die erom heen zat weer los raakte en dit houd in dat er dan een nieuwe gezet kan worden. Ook dit zijn voor Fleur, maar ook voor Nicole vervelende momenten. Voor Fleur, omdat die een pest hekel heeft aan alles wat met naalden te maken heeft en voor Nicole die alles maar weer moet doen.