Doe een wens, deel 2

Het vorige blog was een mooie, maar daar staat letterlijk in hoe de dag is verlopen. Voor de liefhebbers probeer ik nu maar te omschrijven wat Fleur, Roos, Nicole en ikke er van vonden. Ook nu weer gieren de gedachten door mijn kop. Zoals "gewoon" lijk laten we alles maar even gaan en zien waar wel waar we eindigen.

De eerste onwijs mooie verassing was de limosine. Stiekem hadden we er al gehoopt, maar we wisten het niet zeker. Tering wat een bak zeg. Alles zat erin, radio, cd, dvd, goede speakers, flatscreen en over de verilichting maar te zwijgen, want dat zat werkelijk overal. In het plafond, de vloer, de wanden en banken, maar ook in de bar. Ja mensen er zat een echte bar in. Probleem was alleen dat er geen ober was, maar dat mocht de pret niet drukken. We konden kiezen uit champagne, cola, water, sinas enz enz enz. Heel leuk en stoer natuurlijk, maar we zijn er ook achter dat een fles onkurken in een bocht niet echt slim is. Het gevoel dat het voor 1 dag "onze" limo was met "prive" chauffeur was erg leuk.

Ook de reacties die we hier en daar hoorden was lachen. Zo liep er in Vlaardingen iemand die dacht dat het een verjaardagspartijtje was. Als ik de centen er voor had deed ik het wel, maar ging wel even anders denken toen ik las dat een gemiddelde limohuur ongeveer 1300 euro per dag kost. Dus op het feestje van de dames zal het eerder spijkerpoepen worden dan een dagje limo. Ook de gezichten die je op straat ziet is onbeschrijfelijk, iedereen zal zich wel afvragen wie er in die kar zit. 

Zo reden we in het hartje van Den Haag en de tomtom stuurde onze Jaques de verkeerde straat in. Even in zijn achteruit gas geven en weer verder. Ja me reet, dit vergt wel even de nodige aandacht. Iedereen op straat bleef staan om te kijken hoe onze Jaques dat zou oplossen. Geen probleem Fleur deed het raampje open en schreeuwde dat hij nog wel een stukje kon komen. De ogen van de voorbijgangers vielen er zowat uit. Wat ze zagen was een klein meisje met een muts op en een slangetje in haar neus in plaats van een oliesjeik uit Dubai of een drugsbaron uit Amsterdam.

Bij de musical Joseph was alles goed geregeld. Het gevoel dat wij héél belangrijk waren hebben ze ons wel gegeven. De limo werd pal voor de ingang neer gezet en hier dacht iedereen waarschijnlijk dat Maxima uit zou stappen. De musical zelf was voor Roos een hele kluif. Het kind had erg veel moeite om wakker te blijven en ze snapte er geen ene hol van. Wel vond ze alles erg mooi en leuk en ze heeft op haar manier erg genoten. Ook hier had "onze" auto de nodige aandacht. Even de dames aan de voorkant neergezet voor een mooie foto. Roept er een oud mannetje "ja maak maar een foto, want dit zie je niet elke dag" en je dan omdraaien en zeggen dat hij van ons is inclusief chauffeur. Je had zijn kop moeten zien toen we instapten.

Het hoogtepunt van de dag was toch wel het Huis Anubis. De spanning werd in het cafe even opgevoerd en na het telefoontje was het zover, we konden komen. Fleur en Roos scheten 77 kleuren stront. Ook hier werden we als VIP'S behandeld en konden overal zo doorlopen terwijl de fans die al een hele dag stonden wachten "gewoon" door konden wachten. Jammer voor die kinderen, maar wij hadden nog meer te doen dus er was geen tijd te verliezen. Toen eenmaal de eerste vragen waren gesteld ging het allemaal wel wat makkelijker. Het gevoel wat de dames hadden is niet in woorden uit te drukken. De cast zelf nam alle tijd en dat gaf een goede sfeer. Ook hier stonden er bij limo heel wat mensen en dachten natuurlijk de die van Anubis was. Toen het portier werd geopend en Jaques Fleur riep was een mooi moment voor home video's. Ook hier keken de mensen vreemd en snapte er niets van.

Goed als we de hele dag op een rijtje zetten kunnen we wel zeggen dat het mogen rond rijden in een limosine een hele ervaring is en hij een zeer grote stempel op de dag heeft gezet. Deze dag was voor ons dus héél bijzonder en zullen hem ook nooit meer vergeten. Het gevoel van even niet ziek zijn is zeer zeker gelukt, want we hebben er ook echt niet aan gedacht. De missie van een Clini Clown is een glimlach op het gezicht zien te krijgen, maar de missie van Doe Een Wens is sterretjes in de ogen zien. En met recht kunnen we zeggen dat ze er waren en niet alleen bij Fleur. En om een eind te maken aan dit blog zijn hier nog een aantal uitspraken.

• Jaques, rijd eens een stukje door de deur zit zover weg.
• Jaques, zo'n lange auto en maar 1 deur.
• Jaques, heeft hij geen wc dan.
• Jaques, rijd eens rustig de champagne klots uit het glas
• Jaques, doe het scherm even omhoog, want we willen nu tv kijken
• Jaques, zo'n kar en geen eens een flesje fristi
• Jaques, met 4 keer steken moet het lukken
• Jaques, laat mij maat even
• Jaques, Elma en Patricia bedankt voor deze mooi dag.