Nog 1 nachtje slapen en dan......

Morgen is het zover, want Fleur krijgt dan voor de eerste keer in de derde ronde de voledige chemo. De spanning is hier in huis goed voelbaar. Fleur zegt de hele dag door dat ze niet wil, geen zin heeft en er tegenop ziet. Ze is niet achterlijk en weet donders goed dat ze zich weer rot gaat voelen en dat de haren er weer vanaf gaan. Ja mensen jullie lezen het goed, het stofje wat er morgen bijkomt zorgt er weer voor dat ze kaal word. We blijven hopen dat het haar bespaard blijft, maar de oncoloog was vrij duidelijk. Als het gaat zoals de vorige keren dan kunnen we over een week of 2 de tondeuse wel weer ophalen. Het idee dat het er weer vanaf gaat maakt me misselijk en het idee dat het de komende jaren zo kan blijven maakt me intens verdrietig.

Ook de bijwerkingen die kunnen komen waar we niets vanaf weten maakt het erg moeilijk. Ze zal ongetwijfeld erg moe zijn en het poepen zal ook weer problemen opleveren, maar de rest......tja......we zullen het weer gaan meemaken. De onzekerheid waar we nu in verkeren daar kunnen we redelijk goed mee overweg. Ik kan er makkelijk over praten en heb ook geen moeite om in details treden. Uiteraard doet het me allemaal erg pijn, maar op een bepaalde manier lijkt het wel of je je gevoel kan uitschakelen. Overleven noemen ze dit geloof ik.

Wat ik niet kan uitschakelen is de vermoeidheid. De bestralingen zijn achter de rug en dat betekende een week rust. Nou ja rust, er is deze week toch wel het een en ander gebeurt en dat heeft er toch wel zijn sporen achtergelaten. Daarnaast weten we dat we de komende 5 dagen vroeg in de auto moeten zitten voor chemokasper en dat de chemodip er ook weer aankomt. Alles bijelkaar opgeteld betekend dat we nog een pittige tijd tegemoet gaan. Ik weet dat we daar niet te lang bij stil moeten staan en "gewoon" positief moeten blijven,maar het valt niet altijd mee. Jullie morgen veel plezier en als je even niets te doen hebt stuur dan wat positieve energie deze kant op. Tot over 1,2 of 3 dagen.

Laafje Joost