zwemmen

Zo weer een weekend voorbij en hij was weer fijn. Vrijdag, Zaterdag en zondag zijn de avonden dat er voor de meiden leuke tv is. Normalieter hangen we dan op de bank met een bak chips en een glaasje drinken. Deze week ging dat niet, omdat Fleur moe is. En met moe bedoel ik echt moe. Daarnaast heeft ze ook nog eens erg veel last van haar rug. Mix deze twee ingrediënten door elkaar en je hebt een gebroken kind wat 's-avonds op tijd naar bed wil.

Ja mevrouw heeft pijn in haar rug, maar we weten alleen niet waarom ze pijn heeft. Misschien is het wel omdat de medicatie van de week gedeeltelijk is afgebouwd, maar Nicole was ook zo slim om te bedenken dat ze ook een arm mist en ze misschien wel een foute houding aanleerd. Morgen gaan we hier even achteraan en proberen de oncoloog, de anesthesist en de ergotherapeut te pakken te krijgen. Hoe dit afloopt lezen jullie later wel weer.

Ook zijn we vandaag, zondag, voor het eerst echt wezen zwemmen. Geen getrut met verband en littekens die half open liggen, maar "gewoon" plonzen. Nou het plonzen vond ze niet genoeg en mevrouw wilde na een paar kleine duiken wel weer eens van de duikplank af. Ik lag in het water om haar op te vangen, voor het geval er paniek zou uitbreken en de badmeesters hielden alles scherp in de gaten. Logisch dat ze dat deden, want je ziet niet iedere dag een kind met 1 arm rond dobberen. Wij als ouders hebben hier enorm van genoten en na een ruim uur was het wel weer ok. Mevrouw was erg moe en wilde alleen nog maar naar huis. Thuis hebben we haar met een tramalletje, morfine, op de bank gelegd en daar heeft ze de rest van de dag gelegen.

Ondertussen liggen de dames weer in dromenland en kunnen we melden dat we weer een weekend achter de rug hebben en het nog maar 6 nachtjes slapen is tot de 13de, want dat is de dag dat mijn twee kanjers in het zonnetje gezet gaan worden. Hoe de party gaat verlopen is altijd een vraagteken, omdat er hier altijd wel wat gebeurd. Dit keer pakken we het nog groter aan dan anders. In de tuin komt een tent van 4x8 meter te staan en er blijft ongeveer een mannetje of 50 eten. Een huisje vol dus, maar wel gezellig.

Maar goed dat is zaterdag tot die tijd moet er nog veel gebeuren. Nicole heeft weer een gesprek met de bedrijfarts en moet samen met mij weer naar de psycholoog, Fleur moet 5 straaltjes ophalen en Roos moet weer naar school. Roosje, ja die is er ook nog. Er word wel eens gevraagd hoe het met haar gaat. Daar kan ik duidelijk over zijn en we maken ons om Roos net zoveel zorgen. Ook dit vrouwtje is moe en heeft het 's-avonds helemaal gehad.

Naast het slapen praat ze graag, maar niet over haar gevoel. De kinderpsycholoog doet haar best en we blijven hier ook mee doorgaan, maar of het voldoende is en of het wel de juiste manier is vragen wij ons af. Reden genoeg om verder kijken en eens een andere weg in te slaan. We hebben besloten om naar een kindertherapeut te gaan. We hebben onze verzekering hierover opgebeld en na een redelijk heftig gesprek is ons verteld dat deze kosten voor eigen rekening zijn. Jammer dan, en al kost het me een miljoen, maar als dit de manier moet wezen om mijn kleine meid uit de put te trekken doen we dat. Mensen voor nu weltrusten en slaaplekker en tot over 1, 2 of 3 dagen.

Joost