Nu het verhaal van de mal en ct-scan

Zo mensen daar zijn we weer met een nieuw blog(je) in het nieuwe jaar. Oudejaarsdag zijn we dus in Daniël geweest voor de mal en ct-scan. We waren ruim op tijd dus aan ons lag het niet. Ook in dit hospital de gebruikelijke problemen. Bij de hoofdingang waren ze helemaal niet op de hoogte over onze komst, dus dat begon al weer lekker. We mochten met "hem" wel doorlopen naar de afdeling radiotherapie. Nicole melde wel dat "hem" Fleur was en een roze tasje droeg (als blikken konden doden). Nu leek er schot in te komen en we moesten in de wachtkamer plaatsnemen (10.45). Ruim een half uur later even vragen of het allemaal nog wel goed ging. En ja hoor, hadden ze ons in de verkeerde wachtkamer neergezet. Nou daar ging ik weer, even mezelf van de goede kant laten zien en we waren gelijk aan de beurt. De mal en de scan waren nu binnen uurtje klaar.

Het maken van de mal was wel een intressant ding. De dokter legde het aan de meiden haarfijn uit. Eerst mochten ze zelf een balletje maken en daarna was het echte werk aan de beurt. Zoals jullie op de foto's konden zien ligt de hand dus hellemaal vast. Wil ze ontsnappen dan zal ze dus de hele tafel mee moeten nemen. Deze mal past dus op alle tafels die bij de radiotehrapie aanwezig zijn. Om de warme mal in vorm te krijgen moest er flink gedrukt worden (ook op het litteken). En om hem goed en snel af te laten koelen werd er een ijspack gebruikt. Dit alles was voor Fleur de druppel en de traanbuizen werden even goed doorgespoeld.

Daarna met de mal naar de ct-scan. Hier ging de 1ste keer alles goed. Fleur haar hand zat weer op de tafel vast en de scan kon gemaakt worden. Alleen de tweede keer was wat minder. Over het litteken werd een ijzerdraadje geplakt om vervolgens nog een scan te maken, Maar omdat ze nogal ruw het draadje erop geplakt hadden was het voor Fleur weer klaar. Het huilen van de pijn ging over in het huilen van woede en kwaadheid. Niks was meer goed. De mensen op de gang waren er denk ik stil van. Ondertussen had ik gevraagd om de uitslag van de snijranden. Na het telefoontje kregen we doodleuk te horen dat de dokter ziek was en we moesten wachten tot volgend jaar. Ja mispoes, ik ben redelijk kwaad geworden......zeg maar gerust heel kwaad. Volgens Nicole was ik te ver gegaan, maar aangezien we wisten dat de uitslag er was intreseerde het me dus geen ene hol.

Eenmaal weer thuis werden we gebeld dat alle randen dus schoon waren. Dat was uiteraard zeer goed nieuws. Ook was ondertussen de ketel gestopt met zijn ding. Lekker handig op die dag, geen verwarming en warm water. Kon ik daar ook nog eens achteraan. Heb mezelf maar een abbonement in de maag laten splitsen, maar toen kwamen ze het nog wel maken. Al met al waren het 2 pittige dagen en waren blij dat ze voorbij waren. De avond is trouwens tot 12 uur wel rustig verlopen.