Kuur nummer 7 is begonnen

Zo weer een bericht vanuit het Sophia. Zoals gepland hebben we dus bij de oncoloog het verband eraf gehaald en konden we eindelijk de rotzooi eens laten beoordelen door iemand die er verstand van heeft. En wat denk je, ze twijfelde of de kuur wel of niet kon doorgaan, want ze was niet echt tevreden. Na een telefoontje en wat wachten kwam er uiteindelijk een chirurg die ook alles even goed onder de loep heeft genomen en in overleg met elkaar hebben ze besloten dat kuur 7 erin mocht (Fleur had begrepen dat de oncoloog uiteindelijk de beslissing nam).

De reden van uitstel had kunnen zijn dat door de chemo het herstel  van haar hand wat langzamer gaat, maar aangezien de bloedwaardes perfect waren en de hand er over een week nog steeds zo uitziet hebben ze besloten om toch door te gaan. Voor ons een opluchting, want hoe eerder we er vanaf zijn hoe beter. Zelfs Fleur was er blij om. Ok blij is niet het goede woord, maar jullie snappen wat ik bedoel.

Ook kregen we te horen dat het ene chemotje toch nog een kuurtje weg zou blijven. De straaltjes en die chemo blijken tot 3 weken na de bestralingen geen goede combi te zijn. Dat houd dus in dat Fleur waarschijnlijk niet zoveel last heeft van deze kuur. Goed er zijn bijwerkingen, maar die onderdrukken we al een aantal maanden met pillen.

Voor de rest zijn er een heleboel kinderen naar huis gestuurd, omdat ze niet mochten kuren. En dat betekent nu dat wij 4 persoonskamer met zijn tweeën hebben en het lekker rustig is op de afdeling. Dusssssssss

• Geen last van snurkende mensen
• Geen last van mensen die 8 keer per dag naar mekka liggen te loeren
• Geen last van andere pompen die op tilt slaan
• Geen last van andere tv's
• Geen last van het licht van een ander
• Geen last van kletterende po's

Met andere woorden : we kunnen "gewoon" een scheet laten.