wat moet ik nu weer schrijven!!!!!!!

Om met de deur in huis te vallen ik zou niet weten wat ik nu moet schrijven. Klik de pagina maar gauw weg want er zal wel onzin uit de klauwen komen. Wat geen onzin is is dat de hand lekker aan het verbranden is. Nu snap ik wel dat ze niet zomaar 2 of 3 keer extra bestralen (een week geleden lulde ik hier nog anders over). Als er in het protocol 20x had gestaan waren we ook tevreden. De uitspraak "de laatste loodjes" snap ik nu wel. Ze hoeft nog maar 4x, maar zelf ik zie er tegen op. De pijn die vandaag voor het slapen door het handje ging en via de mond er weer uit kwam is wederom niet te beschrijven. Het steekt, jeukt en trekt, maar vooral het aanraken en stoten doet heel erg zeer. En het rotte is dat we ook hier weinig aan kunnen doen.

Ja de boot doet even raar. Piraten zullen het niet zijn, want ze voelt zich lichamelijk nog steeds redelijk ok. De wind uit een andere hoek??? Nee dat is het ook niet, want als er iets is wat lekker is dan is het wel een licht briesje over de hand en het liefst op een heldere koude nacht als het volle maan is. Dan blijft er dus maar 1 ding over en dat is dan de zon en laat die nu op onze boottocht al een week of 4 schijnen. kijk, als ik mezelf dan vergeet in te smeren en mijn rug verbrand, is dat mooi mijn eigen stomme klote schuld. De volgende dag sta ik dan met matroosje Roos gekleed in een mooi shirt achter het roer. Blij dat we zijn, omdat we ons kunnen beschermen tegen die gele knakker. Bij Fleur is dat anders, die staat meestal voorop met het handje naar beneden de spetters op te vangen van de dolfijnen die voor de boot vooruit schieten, want dat vind ze een prettig gevoel. Het enigste wat op het schip niet zuiver werkt is het kompas. Als een blind paard volgen we het ding al maanden. Als ik nu heel goed door mijn meetinstrumenten kijk naar de stand van de maan en de sterren eindigen we morgenmiddag om een uur of 13.50 uur in het land van de bosjesmannen. En toevallig woont daar een mannetje die het leuk vind om over ruggen te lopen en dat komt mooi uit. Ja met een beetje geluk kan het vrouwtje met een dag of 2 via het touw het kraaiennest weer in om vanaf daar het dek weer in de gaten te houden. Het dek, ja het dek is nu uitgesorven. De bemanning ligt al even en de papagaai hoor je ook niet meer. Voor mij een reden om een kaars onder het touwtje te zetten en hopen dat de scheepsbel om middernacht naar beneden pleurt, want dan moeten we het matroosje iets tegen de pijn geven.

Zo ondertussen ben ik weer een halve avond verder en zie dat er weer een raar verhaal verzonnen is. Het bloggen is ondertussen voor mij een soort verslaving geworden. Het is ook wel eens moeilijk om iets te schrijven, maar als ik 1 dag heb overgesagen lijkt het wel of er een magneet in de laptap zit. Een lang verhaal over een slechte dag zit zo in elkaar, maar een kort verhaal over een goede dag ligt iets anders. Sommige zullen nu wel denken krijg het lazerus met je saaie verhalen, hier hebben we geen tijd voor. En dat komt dan mooi uit, want ik doe lekker voor mezelf enne eehhhhh ........... ok dan, ook een klein ietsiepietsie beetje voor jullie.