November, een maand waar ik toch wel een beetje erg veel tegenop zie. 17 november word mijn tatoeage afgemaakt, aan het eind van de maand planten we een boom voor Fleur, Ansjel de kunstenares heeft nog iets bijzonders in petto, maar het allerbelangrijkste is toch wel de verjaardag van Fleur. Jaja mensen november is de geboortemaand van Fleur. Aanstaande zaterdag de 12de had me kleine meisje 12 jaar geworden.
Raar, vreemd en ook wel spannend. Wat gaan we doen, hoe pakken we aan en hoe zal ons gevoel daarbij zijn. Eigenlijk weten we niet zo goed hoe we deze dag moeten invullen. Of toch wel, we hangen geen slingers op, er is geen taart en op de dag zijn we “gewoon” met zijn drietjes. Nou ja “gewoon”, het is maar wat je “gewoon” noemt. Misschien dat we weggaan, misschien blijven we thuis, misschien gaan ergens lunchen, maar misschien ook wel niet. Wat we wel zeker weten is dat we de avond thuis zijn en dat we met een klein clubje vrienden en familie er toch nog iets bijzonders van proberen te maken. Fleur heeft dit verdiend en de 12 november zal nooit, maar dan ook nooit vergeten worden.
Zoals jullie lezen staat er deze maand genoeg op de agenda en om heel eerlijk te zijn merk ik dat mijn gevoel een beetje dwars gaat liggen. Vorige week was ik meer emotioneel dan anders en het lijkt wel of de berg steeds hoger en zwaarder word. Waarschijnlijk komt dit door alle activiteiten die gepland staan. Stuk voor stuk hebben ze met Fleur te maken en wat het helemaal bijzonder maakt is dat sommige dingen geregeld zijn door andere mensen. Het doet me goed om te zien dat Fleur niet vergeten wordt en daar ben ik iedereen bijzonder dankbaar voor.
Hoe we ons door deze de maand gaan worstelen zullen we dus wel weer zien. Mijn hoofd stroomt ondertussen over en om die te legen moet ik bloggen. Naast het bloggen ben ik ook hard bezig om alle teksten die gebruikt zijn in de kerk te verwerken in een blog met de bijbehorende filmpjes en muziek. Emotioneel is dit een hele kluif, maar het is fijn om te doen. Hopelijk krijg ik dit van de week ook voor elkaar en kan iedereen op het gemakkie alles even teruglezen.
Voor de rest wens ik iedereen een mooi week toe en probeer eens te genieten van alles en iedereen om je heen. Het zal niet altijd meevallen, maar doe het nu maar, want je staat tot je oren in de stront voordat je het weet en daar weten Roos, Nicole en ik alles vanaf.
Tot morgen, overmorgen of overovermorgen.
Dikke knuffels van laafje Joost
Joost, ik lees al maanden je blog als anonieme lezer. Ik wil je graag zeggen dat ik het onwijs knap vind hoe je alles kunt verwoorden. Petje af. Zelf heb ik ook een doodziek kind gehad maar die heeft die rotziekte gelukkig overleefd. Fleur heeft dat geluk niet gehad en dat vind ik heel erg voor haar en voor jullie. Het is gewoon niet eerlijk. Maar goed, ik reageer nu maar eens omdat het voor jou ook leuk is om te horen dat je een top-blog hebt en dat je echt moet doorgaan met alles van je af te schrijven. Ik blijf je volgen!
BeantwoordenVerwijderenJullie moeten over de berg, de berg van verdriet, gemis en pijn... bedenk, dat als jullie dreigen te vallen er héél veel mensen zijn om jullie op te vangen, vergeet dat nooit!
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte deze maand... xxx
Ook ik ben een anonieme lezer en wil toch kwijt dat ik het heel bijzonder vindt hoe je dit alles onder woorden brengt! Heel veel respect voor jullie als gezin. Ook ik weet van zeer nabij hoe het voelt om een dierbare te verliezen(mijn man op de leeftijd van 37) maar als ik er alleen al aan denk dat dit mijn meisjes ook kan gebeuren draait mijn maag zich om! Heel veel sterkte vooral in deze tijd wanneer toch alles weer heel dichtbij komt.
BeantwoordenVerwijderenKNUFFEL!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
BeantwoordenVerwijderenKUSSSSSSSSSSS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Lieve Schatten,
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat net als ik, er zovelen dagelijks aan jullie denken, en als t er op neer komt, geloof me, niemand staat ooit alleen, al voelen we t soms anders. Dikke Dikke Kus van Hank.
Lieve familie,
BeantwoordenVerwijderenVia via kwam ik op jullie blog. Petje af voor de mooie schrijfstijl. Ik ben zelf moeder van 2 dochters. Fleur (29-3-2000) en diabetes type 1 sinds 02-07-2008. En Roos (23-03-2004). Toeval of niet. Ik zelf heb ook mijn enige zusje verloren. Zij was toen 26 en ik 27. Dus ik kan me goed inleven in Roos. Ik weet wat zij voelt. Gelukkig weet ik niet precies wat jullie voelen. Maar ik heb dat natuurlijk wel heel dichtbij meegemaakt bij mijn ouders. Het is nu 13 jaar geleden dat mijn zusje is overleden. Voor ons en mijn ouders schijnt de zon weer regelmatig. Ik moest dit even kwijt, 2 kinderen met dezelde naam en ook nog diabetes.
Lieve Joost, Nicole en Roos,
BeantwoordenVerwijderenNovember, een maand als een hele hoge berg. Fleur haar verjaardag, de boom planten, en jou tatoeage aflaten maken. Een maand met veel emotie. Troost je met de gedachten dat er heel veel mensen met jullie meeleven , en aan jullie denken.
Heel veel knuffels, Conny en Frans
Bergen zijn om te beklimmen knul en bovenop kun je uithijgen en achterom kijken en denken: "dat hebben we toch maar mooi gedaan". Vele bergen zul je nog over moeten maar jullie doen dat, jullie redden dat, trouwens .. je hebt geen keus. Kom op hè, we maken er wat van, voor Fleur en ook voor die andere kleine "ROOS".
BeantwoordenVerwijderenHou je haaks (oh ja, wij lopen achter je aan de berg op, 't is maar dat je het weet)
mama
Lieve familie,
BeantwoordenVerwijderenWij denken aan jullie en wensen jullie heel veel sterkte.
Familie Bosman (kevin)
Hoi mensen,
BeantwoordenVerwijderengenieten.........ik snap het.....jullie hadden graag met zijn vieren gebleven.Ik ben gescheiden,om dat de ander het niet leuk meer vond!Je snapt soms niet waarom de dingen zo lopen!Sterkte zaterdag,en probeer er wat van te maken,hoe moeilijk ook!!STERKTE!!!(Diana onbekende bloglezer)
joost het zal zeker zo anders zijn en heel moeilijk voor jullie allemaal fleur zal zeker niet vergeten worden er zullen velen aan haar denken en ja dan de dec maand ppfftt alles zal zo anders zijn.ik vind het wel heel fijn keer op keer te lezen dat jullie hecht zijn en jullie er gelukkig niet alleen voor staan dan had de berg enorm zwaar geweest.en het zal altijd zwaar zijn maar jullie moeten hoe dan ook door en voor roos die jullie enorm nodig heeft en fleur zal nniet anders gewild hebben ik wens jullie kracht liefde en je hebt gelijk mensen moeten er wat van maken en doen wat ze nog kunnen doen het kan zomaar anders zijn.lieve joost nicole en roos wens jullie het allerbeste liefs dieny brok
BeantwoordenVerwijderennovember......pffff wat een enorm emotionele maand...
BeantwoordenVerwijderenMaar jullie kennende gaan jullie er iets heel bijzonders van maken.
"Gewoon " omdat jullie zulke mooie liefdevolle mensen zijn.
veel sterkte lieverds.....
Dikke kussen.xxx
moeilijk wordt het die dag...maar vul hem in zoals jullie dat willen....dikke kus en wij denken aan jullie en hier brand 12 november voor jullie meisje een kaarsje
BeantwoordenVerwijderenxxx esmee
Lieve vrienden,
BeantwoordenVerwijderenHet is een hoge berg maar ik weet zeker dat jullie deze ook gaan bedwingen. Als je op de top bent weet dan dat Fleur heel erg trots op jullie is. Daar waar ik kan geef ik je een duwtje in de rug want alleen laten doen wij jullie nooit.
Knuffel
Ricardo, ingrid en Bo.
lievejoost, nicole en roosje, deze maand is zwaar heel zwaar, maar wat hebben jullie lieve familie en vrienden die jullie hierbij helpen, ikzal zeker zaterdag een kaarsje branden bij fleur haar kaart, en aan jullie denken. xxx helma
BeantwoordenVerwijderen