We zijn weer uit het dalletje......

Wat ik niet had verwacht waren de reacties, de telefoontjes, de mails en sms-jes die loskwamen na het vorige blog. Het was fijn, maar het feit blijft dat Nicole en ik de hele handel in ons hoofd zelf moeten opruimen. Dit opruimen is ondertussen gebeurt en we voelen ons weer goed. Dus de externe hulp......nee.....dat is verlopig nog niet nodig. Wij hebben een club mensen om ons heen verzameld met wie we goed kunnen praten en daar zijn wij bijzonder trots op. Praten hebben we de afgelopen 2 dagen dus veel gedaan met het gevolg dat we weer uit het dalletje vandaan zijn.

Maar ja, de vraag die veel mensen denk ik nu hebben is "hoe komt het nu dat je ineens naar beneden kukelt". Het antwoord is dat we dat niet weten en dat zomaar gebeurt.

Gisteren ging Nicole naar beneden en als eerste trof ze een dooie vogel aan. Ja lieve mensen, onze parkiet Luna is gisteren overleden. Hij deed de afgelopen dagen al erg vreemd, want het rijen op attributen deed hij niet meer. Rijen op attributen??? jaja jullie lezen het goed. Onze vogels was denk ik verslaafd aan seks en dat lieg ik niet. Luna pakte alles aan om er een mooie dag van te maken. Of het nu zijn voerbak, propje papier of een snoepstengel was, het beestje gebruikte alles om klaar te kunnen komen. Uiteraard hebben we hier erg veel om gelachen. Nicole heeft het dit keer aan Roos verteld, omdat ik dit soort dingen niet tackties kan overbrengen. Toch moest Roos erg huilen en na een kort overleg was het duidelijk dat ook Luna in de voortuin begraven moest worden en niet in de groenbak mocht verdwijnen.

Vervelend, maar dit was uiteraard niet de druppel voor een rotte zaterdag. Wat het wel was zou ik nog niet niet weten. Bij mij kwam dit nare gevoel ineens naar boven en op dat soort momenten kruip ik achter de computer. Muziekje hier en een muziekje daar en klaar is klara en de sluizen gingen open. Ik heb op dat moment besloten om mijn gevoel op papier te zetten met het gevolg dat vele mensen reageerden en contact zochten. Nicole daarin tegen voelde zich ook meer dan klote en heeft bijna de hele zaterdag lopen huilen. Ook zij kon hier niets aan doen en liet alles maar over zich heen komen. Het zal er wel bij horen en laten dit soort dingen dus maar "gewoon" gebeuren.

Laafje Joost