Zo eindelijk heb ik weer wat tijd gevonden om wat te bloggen. Er is deze week in mijn hoofd een heleboel gebeurt en weet daarom ook eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen. Om alles een klein beetje te splitsen lijkt het me verstandig om de blogs maar even in stukken te hakken. Dit blog gebruik ik even om te vertellen hoe ik de woensdagavond heb beleefd.
Afgelopen woensdag was het Allerzielen. Om jullie eerlijk de waarheid te zeggen wist en weet ik eigenlijk nog steeds niet wat allerzielen precies inhoudt. Wat ik wel begrijp is dat we de doden eren en dat er veel mensen naar de kerk gaan om hun geliefden te herdenken. Tijdens deze dienst worden dan de namen, inclusief leeftijd, opgenoemd van de mensen die het afgelopen jaar zijn overleden en mogen de nabestaanden het kruisje waar de naam, geboortedatum en sterfdatum op staat meenemen naar huis. Wij dus ook……
Afgelopen woensdag zijn we dus met zijn drietjes naar de kerk geweest om Fleur te eren. Waar ik niet op gerekend had is dat het ietsje zwaarder viel dan ik had verwacht. Om te beginnen draaide de hele film rondom Fleur haar herdenkingsdienst weer af. De kerk zat toen tot de nok gevuld en we hebben alles op alles gezet om er iets bijzonders van te maken. En bijzonder was het.
Nu, ruim drie maanden later, zaten we dus weer in die kerk en kon ik alles op mijn manier de revue laten passeren. Wat ik toen niet echt heb gezien was dat de kerk inderdaad erg groot, hoog, ruim en mooi was. Ik weet dat er tijdens de dienst 650 man zat, maar nu besefte ik pas hoeveel mensen dat zijn. Ook kwam ik tot de conclusie dat we er goed aan hadden gedaan om een bedrijf in de arm te nemen die voor het geluid zorgde.
Maar goed, toen we eenmaal in de banken zaten en de dienst was begonnen las de pastoor na verloop van tijd alle namen op. Dit is hard heel hard. De gemiddelde leeftijd was ongeveer 85 jaar dus jullie kunnen je wel voorstellen dat de leeftijd van 11 erg op viel. 93, 79, 83, 87, 88, 11, 98, 81, 89, 90, 82. Het klopt “gewoon” niet. Toen we het kruisje eenmaal in handen vloog mijn gevoel van hot naar haar. De emotie zaten toch wel erg hoog en dat is iets waar ik niet echt van hou. Het gevoel wat dan naar bovenkomt druk ik met de zelfde vaart weer terug. Ik weet dat ik dat niet moet doen, maar het gaat vanzelf.
 |
| Het klopt "gewoon" niet |
Aan het eind van de mis was de communie en ook dat was vreemd. Je loopt dan door de kerk naar voor en wacht netjes op je beurt. Eenmaal vooraan liet ik mijn rechterarm zakken en wreef even over de kist die er niet meer stond. Het klinkt allemaal erg stom, maar het was wel zo. Daarnaast liep ik met de gedachten “zal ze er zijn” en “zal ze ons nu zien”. Ik hoop van wel en ga er ook stiekem vanuit dat ze dat echt kan. Wij hebben haar daar in ieder geval niet gezien, gehoord, gevoeld of geroken. Jammer, maar het is niet erg. Ze weet dondersgoed dat ze in ons hart zit en dat ze daar nooit en ook nooit meer uit zal verdwijnen.
Laafje Joost
Weet zeker dat ze er is! Daar ben ik van overtuigd.
BeantwoordenVerwijderenDe foto van Fleur hangt bij ons in de serre, tezamen bij al die andere kanjers en ik heb er woensdag een kaarsje gebrand.
Ze zal nooit worden vergeten!
Liefs van ons
BeantwoordenVerwijderenTja weer wat geleerd wist het ook niet wat dat betekende en dat je dan t kruisje mag ophalen??
BeantwoordenVerwijderenGa ook maar even langs vd week of die van papa is opgehaald anders wil ik die wel graag.
Zwaar weer en dat er toch iedere keer weer een confrontaie is waar wij eigenlijk niet bij stil staan dat dat ook allemaal "moet" gebeuren.
Veel liefs en een dikke kus
Kan me heel goed voorstellen dat het een hele moeilijke plek is om heen te gaan. Het is allemaal nog maar zo kort geleden...
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel
BeantwoordenVerwijderenRicardo
En nog een dikke knuffel...
BeantwoordenVerwijderenLieve zoon,
BeantwoordenVerwijderenAllerzielen, ja, dan herdenken wij onze overledenen, ik weet mijn hele leven niet anders. Maar dit jaar kwam Allerheiligen
wel als een mokerslag binnen. Waarom?
Tot onze verbijstering ontvingen we een condoleancekaart voor Fleur. Deze kaart kwam uit Duitsland (ons vakantieadres) en de kaart is 3 maanden aan het zwerven geweest en ja die kwam dus -bijna 3 maanden later- precies op 2 november (Allerzielen) bij ons in de brievenbus!
Wij vonden het te bizar voor woorden!
Nee, ook wij zijn Fleur dus niet vergeten daar zorgde ze dus wel voor!
mama
Hallo
BeantwoordenVerwijderenJullie kennen mij niet maar ik lees al een tijdje jullie blog. ( via kanjer Guusje ). Diep respect over hoe je alles onder woorden brengt. Ik heb nooit gereageerd maar nu heb ik van de week een boekje gelezen en misschien kan t jullie helpen om te weten waar Fleur nu is. Het is het boekje met de titel Het sprookje van de dood van Marie-Claire van der Bruggen.
Vele mensen zullen er niet ingeloven. Maar ik heb een dochter van 14 jaar die meer ziet en hoort dan de meeste mensen. Zij kan overleden mensen zien. Zo ook een overleden zoontje van vrienden van ons. En mij dochter zegt altijd hij is heel dichtbij altijd en overal en sinds kort kan ze hem dus ook echt zien.
Dus Fleur is ook heel dichtbij jullie en zal altijd voor jullie blijven zorgen.
En dan komt de inhoud van het boekje in een heel ander perspectief te staan.
Hopelijk hebben jullie er iets aan en als je met deze info niets wil is het ook prima. Heel veel sterkte nu en vooral in de toekomst
Groetjes Irma
Beste familie. Ik volg ook al een tijdje jullie blog door kanjerguusje.
BeantwoordenVerwijderenIk denk ongeveer 6 maanden geleden kwam ik via via bij het filmpje; fleur vecht tegen kinderkanker. Ik zag het savond rond een uit of 11 en ik kan je vertellen ik heb de hele avond niet geslapen. Verschrikkelijk wat erg! Nu ongeveer 2 weken heleden zag ik oppeens het blog van de kanjer guusje! Via daar kwam ik bij deze pagina en tot mijn verbazing is dat fleur, de fleu waar ik aan heb gedacht. Ik was aan het lezen en tot mijn verbazing las ik dat jammergenoeg ook fleur is overleden! Ik schrok me echt helemaal rot! Vooral omdat ik me vaak heb afgevraagd hoe het was en ondat ik het filmpje heb gezien. Ik wens jullie allemaal heel erg veel sterkte, ik denk aan jullie! Groetjes Aniek uit limburg.l