zaterdag 19 november 2011

Wil je weten hoe ik me voel...."gewoon" KLOTE!!!!!!

Het enigste wat ik wil is mijn meisje terug en de draad van 3 jaar geleden weer oppakken. Dus geen blogs, geen bestralingen, geen koppijn, geen dokters, geen gezeik, geen slapeloze nachten, geen diabetes, geen kanker, geen amuputie, geen zware gedachtes, geen chemo's, geen ziekenhuizen, geen nieuwe vrienden, geen nagesprekken, nee het enigste wat ik wil is die draad van 3 jaar geleden.

Maar ja, het was ons niet gegunt met het gevolg dat ik me op dit moment meer dan zwaar klote voel. Het liefst wil ik dat er iemand een verkeerde opmerking maakt, want die kan ik dan even lekker inelkaar rossen, maar ja.....daar schiet ik niets mee op dus doe je dat niet.

Alles doet me zeer, mijn hart huilt en mijn kop zit barstens vol met dingen eruit moeten, maar ik kan stomweg niet logisch nadenken. Hoe ik nu met dit gevoel moet omgaan.....en hoe ik de zooi in mijn hoofd op een rijtje moet krijgen.......zeggen jullie het maar.

Ik hoor het graag.

19 opmerkingen:

  1. Ik wil jullie ook niet kennen ! Herken je gevoel , Same here !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieverd, als ik het wist zou ik het tegen je zeggen, je helpen, je adviseren, je bijstaan...maar ik weet het niet.......ik kan alleen maar naar je luisteren, en je een knuffel geven.....niet genoeg, dat weet ik...denk aan je, XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik wou dat ik je kon helpen. Maar weet helaas geen oplossing, wist ik het maar..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lieve Joost, het IS gewoon KLOTE!!! ik heb je blog wel tien keer over gelezen en evenzoveel reacties geschreven en weer gewist, ooh ik wou dat ik je kon helpen, er gaat van alles door mijn hoofd. Er kan nog zoveel worden geadviseerd, psycholoog, oudervereniging etc. maar het veranderd niets aan de situatie, het is ook zo'n verschrikkelijk drama en die pijn is door niets en niemand te verzachten.
    Ik sluit me aan bij Stephanie, we kunnen alleen maar naar je luisteren en weet dat we heel veel aan jullie denken!!

    Liefs Jolanda

    BeantwoordenVerwijderen
  5. oh wat heb je het zwaar. Zo zwaar dat je het bijna niet kunt omschrijven. Kon ik maar een klein, heel klein beetje van je overnemen...Maar nee, dat kan ik niet.
    Vandaag het liedje "als ik kon toveren" gehoord...moest meteen aan jullie denken...

    Sterkte maar weer dappere Joost!

    liefs
    Anne

    BeantwoordenVerwijderen
  6. sabine,sander,thym en tess19 november 2011 om 18:43

    WISTEN WE HET MAAR DAN DEDEN WE HET WEL EEN MILJOEN KEER!!!!!!!!!!!! DIKKE KUS

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Goed geschreven gooi het er maar uit en het is ook zo ontzettend oneerlijk!!!
    En ik zou ook laaiend zijn op alles en iedereen.
    Ben

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Kón ik je maar helpen. ....
    Net als iedereen zou ik t met heel mn hart doen
    Xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Lieve Joost,

    Heel veel herken ik wel, zeker de angst en de slapeloze nachten, maar het aller-allerergste is ons bespaard gebleven. Ik probeer me voor te stellen hoe je je zult voelen, maar hoe het echt is weet ik niet.
    En als ik kon helpen, deed ik het NU! En als ik de tijd kon terugdraaien met een toverstok deed ik het NU!
    Kusss en schrijf, praat, schreeuw en huil alles van je af.....

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Pff Joost...
    Dacht dat het er nooit uitkwam! Zo hoor je je toch ook te voelen. Het is toch allemaal klote! Ik kan het niet anders omschrijven. En dat mag iedereen weten! Man laat je lekker gaan. Gooi het eruit! Hoop dat het oplucht...ik had ook gehoopt dat het allemaal anders mocht zijn gegaan. Maar helaas jongen, ook ik kan niet toveren. Jullie kanjer is niet meer...en dat is en blijft zwaar klote!!! Dikke knuffel voor jullie!
    Liefs nicole, mama van Mick, sabine, juliette en samantha

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Sterkte lieverd...het enige dat ik voor je zou kunnen doen is.....kom eens gezellig langs om elkaar nog eens te zien en een dikke knuffel te geven. Ik weet het zal je gevoel niet weghalen, maar misschien iets verzachten.........hoop ik!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ga er maar dwars doorheen Joost, dat is het beste. Je kunt er niet omheen want daar is het verliezen van je meisje te zwaar voor en was/is het te erg. En weet je, al deze gevoelens horen er zo bij en zijn 'normaal' in deze omstandigheden. En boos worden is op die momenten veel makkelijker omdat je anders de pijn van het missen niet aan kan. En schroom niet om hulp te zoeken als je niet meer weet hoe je verder moet, dat is niet zwak, dat is juist 'goed voor jezelf zorgen'. Er zijn echt hulpverleners waar je je verhaal kwijt kan en die naar je luisteren willen en je verder kunnen helpen.

    Echt, ik wens je heel veel sterkte toe, en ook Nicole en Roos!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. @Daan: wat lief van je dat Joost langs mag komen, maar zelfs díe drempel kan te hoog zijn soms, ga maar bij hem langs dan. Ik raad mensen die een overlijden van dichtbij meemaken vaak het boekje : je mag me altijd bellen, van Karin Kuiper aan. Dat is zo herkenbaar en er staan praktische tips in.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Konden we maar wat veranderen. Jullie in een tijdmachine terugsturen naar 3 jaar geleden. We zouden het zo graag willen. Helaas werkt het niet zo.
    We wensen jullie alle kracht en denken aan jullie.

    Heel veel liefs Ronald, Anissa en Sepha

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Lieve vriend, ik zou je graag willen helpen maar het enige dat ik kan is naar je luisteren, met je mee huilen en schelden. Helaas moet je door dit proces heen en zoals ik je al eerder heb gezegd ga zeker er niet omheen. Je mag en moet je verdriet tonen en uiten.
    Dikke knuffel
    Ricardo

    BeantwoordenVerwijderen
  16. HET IS ZO STIL IN JOU
    JE HEBT NERGENS WOORDEN VOOR
    HET IS ZO STIL IN JOU
    EN DE WERELD DRAAIT MAAR DOOR
    ZO STIL IN JOU!!!!!

    (onbekende bloglezer Diana)

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Heel veel kracht, liefde en warmte van dierbare mensen om jullie heen in deze verschrikkelijk moeilijke tijd.
    Lieve groet,
    Lia (bloglezer)

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Lieve Joost,
    Zou je zo graag willen helpen, maar ook ik weet niet hoe. Het gevecht met je zelf, en de boosheid moet je helaas zelf verwerken.
    Geef je daarom een warme dikke knuffel,misschien helpt het een klein beetje.
    Conny,

    BeantwoordenVerwijderen
  19. voel mijn armen om je heen en je krijgt een dikke knuf, laat je maar lekker gaan, gooi het er maar uit, want het is toch oneerlijk wat er is gebeurt,
    heel veel lieve groetjes helma

    BeantwoordenVerwijderen