lieve mensen, op 4 september 2009 kregen wij te horen dat Fleur kanker had. Na een loodzware tijd, chemokuren, bestralingen en vele operaties, waaronder een amputatie van haar rechterarm, is Fleur op 9 augustus 2011 toch overleden. In dit blog lezen jullie wat Fleur heeft meegemaakt en hoe wij, Roos, Nicole en ik de draad weer proberen op te pakken. www.joost-nicole.blogspot.com
maandag 2 november 2009
De laatste push
Zo de laatste push zit erin. Toch zijn dat wel klote momenten. Je weet dat het rotzooi is, maar weet ook dat het nodig is. Ook kunnen we weer melden dat het paardenmiddel is verhoogd. En na een goed gesprek met een arts kregen we ook nog eens te horen dat het hele mediscijnenplan omgegooit werd. De 9 dingen die ze krijgt worden nu beter verdeeld over de dag. Omgerekend krijgt ze ongeveer 20 keer een medicijn. Soms tegelijk en soms niet. Wel krijgt ze nu de hele dag een pijn bestrijder. Als de ene bijna uitgewerkt is komt er een ander. Moet wel zeggen dat we vandaag overal achteraan moesten, want ze komen gerust 15 min te laat. En aangezien het een strak schema is, is tijd dus tijd. Als zij niet komen dan gaan we ze maar halen. Ook was er veel gestuntel met alle pompen. het alarm maakte overuren. Als ze dan kwamen deden ze volgens ons maar wat. En dat geeft dan een onzeker gevoel. Probleem werd opgelost door te gaan klagen. Tja en ik kan best aardig zeiken dus de boodschap was wel duidelijk. Ook haar suiker wil niet lukken. Ze heeft nu zelfs waardes die de pomp niet kent, maar daar worden we heel goed mee geholpen (LLZ & Delft werken goed samen). Daarnaast kregen we ook nog eens sonde pomp les, want dat moeten thuis ook zelf doen.Om 15.00 uur knapte ze lekker op. Ook kon ze weer een beetje lachen en als klap op de vuurpijl heeft ze ook nog een klein beetje yohurt gegeten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Sorry het blog nog niet gelezen, maar die lach van Fleur op de foto, heerlijk !
BeantwoordenVerwijderenWat een drama speelt zich af in jullie gezin.Dit is wel het slechtste scenario die een mens zich kan bedenken. Wat een verdriet om je kindje zo te zien lijden en dan machteloos toe moeten kijken terwijl je al haar ellende wel op je eigen schouders zou willen trekken. Gelukkig heeft Fleur altijd haar mama of papa bij zich om haar te troosten, te helpen, vast te houden en dat zal voor haar het belangrijkste zijn.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte en hopelijk komt er voor jullie snel een zonnestraaltje achter die zwarte wolk vandaan.
Liefs Maria en Hans
Hoi Lieverds
BeantwoordenVerwijderenPapa had t vandaag over jullie blog en ik dacht wat gek niks van gehoord.
Maar ineens dacht ik misschien op mijn oude email adres en ja hoor.
Ik zal jullie vertellen dat ik het erg fijn vind om zo op de hoogte te blijven.
Wel erg geschrokken vd verhalen en foto s fijn dat de laatste een lachende is.
Super dat jullie het zo doen.
Wij wensen jullie alle goeds en geef Fleur een dikke kus van ons en Roos ook
Vanaf vandaag hou ik t helemaal bij op jullie blog