lieve mensen, op 4 september 2009 kregen wij te horen dat Fleur kanker had. Na een loodzware tijd, chemokuren, bestralingen en vele operaties, waaronder een amputatie van haar rechterarm, is Fleur op 9 augustus 2011 toch overleden. In dit blog lezen jullie wat Fleur heeft meegemaakt en hoe wij, Roos, Nicole en ik de draad weer proberen op te pakken. www.joost-nicole.blogspot.com
zondag 1 november 2009
Weer een dag elende
Om weer met de deur in huis te vallen ze hebben het paardenmiddel met 0,5ml verhoogd. Dat is besloten nadat ze toch wel hebben gezien dat het meisje pijn heeft. Nu hopen dat het werkt. Vandaag heeft Fleur heel veel geslapen. En dat was maar goed ook, want haar pac zat verstopt (gestolt bloed). Na een nerveus half uurtje was het gelukkig weer voor elkaar. Op de momenten dat Fleur wakker is heeft ze pijn. Het enigste wat we dan kunnen doen is weer troosten en er voor haar zijn. Ook moet ze dan de minder leuke dingen doen. Even het bed verschonen, plassen, tanden poetsen en wegen. Ja lieve mensen ze is weer aangekomen (1 ons). En alle beetjes helpen dus deze ook. Ook gaan op dit moment haar bloedsuikers ook hun eigen gang. Ze vliegt van 8 binnen een kwartier naar 16 en weer terug. Er zijn ook al waardes geweest van boven de 20. gelukkig kwam Sylvia nog even langs (diabetesverpleegkundige LLZ) om ons te helpen. En nu de laatste mededeling: als het bloed morgen is goedgekeurd gaat ze op voor 4de en laatste push.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Laten we hopen dat die push er zo wel in kan, dan is d'r bloed daar in ieder geval goed genoeg voor. Het moet toch gebeuren....
BeantwoordenVerwijderenEn dan hoop ik gelijk dat het nu eens de omgekeerde wereld wordt, dus ipv allerlei, op z'n hollands gezegd klote, bijwerkingen ze er nu van op gaat knappen. Zou mooi zijn toch....
Lieve Fleur, ik vond het heel erg fijn je weer even gezien te hebben. Ik ben ongelovelijk trots op je, hoe je je er doorheen slaat. Kop op hè lieve meid. Dikke kus tant Peet XXX
Ik hoop, hoe akelig ook, dat die push er vandaag
BeantwoordenVerwijderentoch in gaat (het moet toch helaas) maar dat het daarna dan ook eens steeds wat beter mag gaan..
Sterkte en liefs van,
Tante Jopie.
Woelige waters sleuren jullie mee.
BeantwoordenVerwijderenHard zwemmend tegen de stroming in
en hopen dat er iets voorbij drijft
waaraan je je vast kan aan houden.
Niemand heeft een idee hoe lang deze rivier is, waar hij zal stoppen,
of waar de metershoge vallen zullen zijn.
De stroming is op dit moment heel sterk,
het is zwaar om je hoofd in het kolkende water boven kunnen houden,
het moet, om naar lucht te blijven happen
Ik gun jullie zo graag een rots waaraan je je vast kan houden
Beide armen omhelzen z'n gladde steen.
Ik smeek dat het tij zal keren, de woelige waters liggen gaan,
opdat jullie die rots kunnen gaan beklimmen……
Hallo Joost en Nicole
BeantwoordenVerwijderenIk ga mij niet uitputten in hoe vreselijk ik dit voor Fleur en jullie drie vind (dat is niet uit te drukken in woord)als Persoon maar ook als gezin moet het heen en weer geslingerd worden tussen hoop en vrees met een groot gevoel van onmacht afschuwelijk zijn wij leven ook heel erg met jullie mee . Ik wil jullie wel mijn compliment maken met de manier zoals jullie dit aanpakken ,veel sterkte gewenst
Marja en Loek