Zo het was me het dagje wel weer. Fleur was toen ze wakker werd doorschijnend wit. Best een mooie kleur, alleen niet op het bekkie. Nicole heeft Sophia gebeld en verteld dat ze zich wel wat zorgen maakte. We moesten dus maar langs komen, want ze wilde haar wederom weer even zien. Het vingerprikje gaf dus nu een HB van 4.6 door. De witte kleur en de 4.6 was dus nu wel voldoende voor de bloedtransfusie. Gelukkig, maar ook weer eng. Na de zalf(emla) van de PAC gehaald te hebben moesten ze de lijn aanprikken. Dat is en blijft een klote moment. Toen na heel lang wachten waren de 2 zakjes bloed eindelijk binnen. Dat spul moest uit Dordrecht komen. (Nicole was ondertussen met lood in haar schoenen vertrokken om met haar zus een trouwjurk uit te gaan zoeken, want die gaat volgend jaar trouwen). Om 15.00 uur liep het rare rode kleurtje dus naar binnen en om 18.00 hadden we gelijk een heel ander kind. Een wereld van verschil. Toen de lijn er weer uithalen (ook dit is een drama), want hij mocht niet van Fleur blijven zitten tot morgen. Uiteindelijk zaten we om 19.00 uur weer in de auto op weg naar huis. Alleen nu was ze vrolijk en opgewekt. Eenmaal thuis heeft ze gelijk weer iets gegeten en is daarna lekker gaan slapen.
conclusie: na 10 uur Sophia, wat huil momenten, dipjes en bloed gaat het een stuk beter. Bij deze dus dank je wel voor alle bloeddoner.
Jaja, dat is me zeker het dagje wel.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig dat Fleur zich weer beter voelde. En voor jullie denk een bevestiging om niet te twijfelen aan je gevoel.
En Nicole, al was het dan met lood in de schoenen, goed dat je toch met je zus bent meegegaan. Denk dat er niemand was geweest die het je onder deze omstandigheden kwalijk zou nemen als je niet was gegaan. Maar het leven gaat toch door en top dat je dit voor je zus hebt gedaan!!!!
En nu op naar een hoger HB, dan zie ik jullie maandag zeker!!Zet hem op meisje!
BeantwoordenVerwijderen