De dag voor de 1ste chemo

Wat hebben we een fijn weekend achter de rug. Het weer zat mee en we hebben naar mijn idee alleen maar leuke dingen gedaan. Zaterdag lag iedereen op tijd in zijn lakenstraat, want de trouwerij hakte er toch wel in. Vandaag mooi op tijd eruit en zijn na een lekker ontbijt met zijn allen naar clingendael, een park in Den Haag, geweest. Dit is iets wat we elk jaar doen en voor Roos is dit een soort uitje. Vraag me niet waarvoor, maar ze vind erg leuk. Probleem is dat we 6 weken te laat waren en alle bloemen waren uitgebloeit. Dit vond ze niet erg en hebben uiteindelijk heerlijk gewandeld door een schitterend en rustige omgeving en ja, ook hier hebben we weer foto's van. De middag hebben de meiden doorgebracht in en rond het huis en om een uur of 3 kwamen de opa's en oma's langs om te borrelen. De dag is afgeloten met een etentje ergens in Zoetermeer en ook dat was voor mij en de rest een kostbaar moment.

Wat vandaag trouwens ook weer voelbaar was is de spanning voor morgen. Het begon bij Nicole en mij. Om de lulligste dingen hadden we woorden, maar we lieten elkaar wel "gewoon" gaan. Ja, de stress neemt weer toe en dat houd in dat we zenuwachtig zijn. En met zenuwachtig bedoel ik niet zenuwachtig, maar echt zenuwachtig. Het idee dat me meisje morgen weer wordt volgepompt met teringzooi maakt met verdrietig, maar waar ik echt tegenop zie zijn de bijwerkingen. Ik weet dondersgoed dat die zooi nodig is en het deze keer allemaal mee kan vallen, maar die gore duivel uit het blog van 24 maart 2010 is er nog steeds. Ondertussen weet ik hier wel mee om te gaan, maar weet ook dat ik door een verkeerde opmerking om kan slaan als een blad van een boom. Niet dat het erg is, maar als ik dan eens kwaad / verdrietig of sagerijnig ben hoop ik wel dat het bij de goede persoon is en niet bij zo'n eikel. Zo en nu ga ik naar bed, want ik kreeg net te horen dat ik me om 7.00 uur op me werk moet melden. Dus mensen weltrusten en laten we hopen dat Fleur maar ook Roos er deze keer zo doorheen wandeld.

Joost