Vallen en weer doorgaan

Ondertussen zijn we 3 dagen verder en ook dit keer kunnen we melden dat alles goed gaat. Goed is niet helemaal de juiste omschrijving, maar "bijna goed" klopt wel. Niks ernstig voor de rest, alleen is het mevrouwtje erg moe en ze is nogal klungelig. Het moe zijn snappen we allemaal wel en je als een klungel gedragen, daar zullen de meeningen wel over verdeeld zijn. Bij Fleur betekent dit in ieder geval dat er vanalles mis kan gaan;

• Bij te snel iets willen doen dan zal ze eerder......
• Bij rennen en lekker spelen zal ze eerder......
• Als ze ergens vanaf springt zal ze eerder......
• Als er een kleine deukje in het grasveld zit zal ze eerder......

Vallen, vallen en nog eens vallen. Ja mensen, ze heeft een nieuwe sport uitgevonden en dat is vallen. Hoe ze het voor elkaar krijgt weten we niet, maar als ze van een postzegel afspringt is de kans groot dat ze door haar pootje zakt en valt. Denk nu niet dat ze de hele dag ligt te dweilen, want zo erg is het nu ook weer niet. Maar dat ze meer valt dan 2 weken geleden is een feit. In onze ogen is dit vrij logisch, want van 1 soort chemo neemt haar spierkracht af en dat betekent zwakke beentjes dus, jawel, meer vallen.

Gelukkig werken de pilletje tegen spetterpoep wel goed. Wat inhoud dat de billetjes ook weer heel zijn en de krampen voor minimaal 90% minder zijn. Ja lieve bloglezers, als we op deze manier de eindstreep halen teken ik gelijk. En die handtekening krijgen ze morgen, want dan zitten we in week 3 en hebben om 8.45 uur meldingsplicht bij Inge v/d sluis. Die zal dan het bloedbeeld bekijken om vervolgens toestemming te geven voor de 3 kuur. Zoals wij Fleur de hele week zien rondhuppelen en struikelen kan het "gewoon" niet anders dan dat de kuur door gaat.

Ja dit wordt alweer de 3de week alleen zegt mijn gevoel dat we al 6 weken onderweg zijn. Elke avond lig in bed en denk steeds weer "da's mooi, deze dag pakken ze me niet meer af". Ja ik ben trots op mijn 3 meiden en ben nog steeds blij, ja daar komt ie weer, dat ze deel uitmaken van mijn overhoop gehaalde leven. Waarom ik trots ben op mijn meiden???? Simpel,

• Nicole, lees dat maar in het blog van 12 maart en die van 14 juli 2010
• Roos, tja....die moet opgroeien met een zus die kanker heeft, ja zij is 1 van de vele die dit moet meemaken en doet "gewoon" wat ze moet doen. Wat er in dat kleine koppie omgaat vraag ik me ook elke avond af en steeds kom ik tot de conclussie dat ik het haar niet had na kunnen doen. Nee als er iemand altijd voor mij is, is zij het wel.
• Fleur, kom eens kijken dan snappen jullie waarom ik trots ben op haar

In het Sophia kregen we laatst ook nog eens te horen dat de kuur die ze nu krijgt lekker pittig is. Hij is zo pittig dat ze hem niet geven aan volwassenen, omdat die het niet zouden redden. Hieruit blijkt maar weer eens hoe sterk en puur kinderen zijn. Het enigste wat we nu kunnen doen is hopen dat de kuur aanslaat. Op 4 augustus 2010 krijgt Fleur weer een mri-scan en een aantal dagen later krijgen we de uitslag. Dit wordt en is nu al spannend. Zodra de uitslag binnen is laten we het weten via dit blog en voor de mensen die ongetwijfeld nog op vakantie zijn via de sms.

Ondertussen ben ik weer lekker op dreef en merk eerlijk gezegd dat als ik eenmaal zit te bloggen er nog lol in heb ook. Dat kan van de week dan nog gezellig worden, want we gaan er even een weekje tussenuit en ze zullen daar ongetwijfeld geen internet hebben. Help wat moet ik nu........ Voor de zekerheid gaat de laptop wel mee, want je weet maar nooit. Ik wens iedereen bijdeze nogmaals een fijne vakantie toe en tot 

volgende week, volgendevolgende week of volgendevolgendevolgende week.

Joost