Een "gewoon" weekend

Jullie allemaal een fijn weekend en dikke knuffels van uit een redelijk rustig huisje..........

Dat waren de woorden van mijn laatste blog en ik kan vol trots melden dat het inderdaad een redelijk rustig huisje was. We hebben eindelijk eens een normaal weekend achter de rug. Nou ja, normaal vind ik het nog steeds niet, maar als de komende weekenden er zo uit mogen zien heb ik daar verlopig vrede mee. Ik heb ontzettend veel uitgeslapen en nicole heeft ook haar ding gedaan. Roos is meerendeel buiten geweest en Fleur zat lekker veel binnen. Ja..... we kunnen ondanks alles zeggen dat we een fijn weekend hebben gehad. De grapjes en lolletjes waren weer aanwezig en dat hebben we nodig om deze periode te overleven. Fleur moeten we sinds een paar dagen verbinden met 1 stuk verband. Dit houdt in de er een rolletje of tig verband over is en daar weet Roos wel raad mee. Dit leverde uiteindelijk een paar hilarische momenten op die we natuurlijk even vastgelegd hebben.

Vanmiddag hadden we bij de buurtjes ook nog een verjaardag en daar zat ik een beetje met een probleem. Dit gezin bestaat uit 4 mensen en dat betekend dat we er 4 keer per jaar heen moeten. Dit betekend ook dat we ook 4 keer per jaar hun vrienden zien. Zij vertellen hun ding en ik die van mij. Probleem is alleen dat ik niks nieuws te vertellen heb. Ik begrijp heel goed dat "hun" vrienden denken, Als we naar Hessel en Suus gaan moeten we dat gezeik van Joost weer aanhoren. Het klinkt lullig, maar zo voelde het wel aan.

Het afgelopen jaar heb ik ook niks anders dan ellende gezien en dat is dan ook mijn gesprekstof. Tuurlijk kan ik mooie verhalen vertellen van toen de meiden nog klein waren, maar dat is iets wat is geweest en als ze vragen hoe het nu met me gaat kunnen ze een eerlijk antwoord krijgen. Ik heb uiteindelijk eerlijk gevraagd of ze me geen lastpost of een zeikerd vonden en het antwoord was vrij duidelijk. Ze bergrepen me en hadden ook totaal geen probleem met mijn probleem. Dit deed me goed om te horen en wil bijdeze de vriendjes van mijn buurtjes bedanken voor hun luisterd oor.

Zo dat is eruit en nu vlug terug naar de echte wereld. Morgen is het zover, want dan begint er een lood zwaar traject. Laten we het maar de bestralingstraject noemen. Als de orthopeed groen licht geeft, wat wij eigenlijk zeker weten, mogen we morgen dus beginnen om de straaltjes in ontvangst te nemen. Deze mag Fleur halen bij het apparaatje HERMES. Een oude bekende, want in januari en februari heeft onze kanjer daar maar liefst 23 straaltjes gehaald en we weten ondertussen wat die lieverd voor een schade kan aanrichten. Die gedachten maken het werderom erg zwaar, maar we zijn er klaar voor. De batterij is, denk ik, onbewust weer opgeladen en we vreten die rot straaltjes "gewoon" weer op. Uiteindelijk moet Fleur het weer doen en kan jullie melden dat ze het gaat halen. Het zal niet meevallen, maar als we over anderhalve maand klaar zijn heeft ze samen met Roosje weer een hobbel genomen.

Voor de rest wil ik even vragen of jullie morgen om 14.00 uur tijdens de dagelijkse peuk, koffie of thee even aan Roos & Fleur willen denken, onze kanjers, want dan zit de één op school en de ander ligt vastgenageld aan HERMES. En wat ook erg belangrijk is, geniet van alles en iedereen om je heen, want je zit in de shit voordat je het weet en daar weten wij jammergenoeg alles vanaf. Tot morgen, morgen of morgen.

Joost