De ladder

Zo, het is even geleden, maar de stekker van de telefoon is er weer eens uitgehaald. Niet dat we het erg vinden dat jullie bellen, maar toen we tv keken bleef dat ding maar gaan. Niet 1 keer, niet 2 keer, maar een keer of 5 keer per uur. Erg lief, maar vanavond ging hij weer een paar keer en dat was de druppel. Begrijp het niet verkeerd, maar we willen even "normaal" tv kijken.

Diegene die ik heb gesproken vroegen allemaal hoe het met ons ging. Gelukkig kon ik melden dat het allemaal redelijk gaat. Ik werk weer en het lijkt wel of ik nooit ben weggeweest, Nicole is bezig om haar draai te vinden, Fleur is erg moe en Roos is een heel ander kind geworden. Met andere woorden het gaat redelijk. Uiteraard kan het beter, maar het is te doen. Op deze manier kunnen Roosje, Nicole en ik het wel een aantal maanden volhouden en hopelijk Fleur ook, maar of dat gaat lukken is de vraag. De chemo die ze krijgt hakt er lekker in. Ze is totaal niet misselijk en dat is fijn, maar haar smaak is elke dag anders en die vermoeidheid is klote. Ze gaat moe naar bed, wordt moe wakker en beleefd de dag zelf ook als moe.

Ik vergelijk  haar bloedbeeld altijd met een ladder. Hoe beter de bloedwaardes hoe hoger je op de trap staat. Op 28 september 2009 is de eerste chemo gegeven en is ze direct een aantal tredes naar beneden gelazerd. Anno 2011 knokt haar lichaam nog steeds om op die tiende tree te komen, maar telkens als het wat beter gaat krijgt ze een chemo. Haar lichaam krijgt dus niet de tijd om goed te herstellen. Hoe dit zich in de toekomst gaat onwikkelen is nu de grote vraag en laten we maar hopen dat de laaste / onderste tree niet wordt bereikt. We weten dat Fleur ergens op tree 2  staat en dat is ook de reden dat de mensen die héél erg verkouden zijn hier niet in huis komen. De rest die niets heeft blijven "gewoon" welkom. Ik zou zeggen bel ons op voor een date, maar ja.......het draadje van de telefoon ligt ernaast.

Ik ga zo naar de lakenstraat en wens iedereen een goede nachtrust toe. Voor morgen veel plezier en geniet een beetje van je dag, want je zit tot over je oren in de shit voordat je het weet. Diegene die nu in deze shit zitten wens ik alle kracht toe die ik kan vinden en ben blij dat we zondag een dagje kunnen komen.

Tot morgen, overmorgen of overovermorgen.

Het Laafje