Dodenherdenking 2011.....

Zo, het is 4 mei 2011 en dat betekend dat het dodenherdenking is. Een dag waar wij als gezin elk jaar toch even bij stil staan. Niet dat we er overdag mee bezig zijn hoor, maar de avond vinden wij op een bepaalde manier toch wel belangrijk. We proberen elk jaar om 20.00 uur even stil te staan bij het feit dat er zoveel slachtoffers zijn gevallen voor de vrijheid waar wij nu in leven. De tv staat op dat moment altijd aan en we kijken dan ook altijd naar de klok op de Waaldorpervlakte die in Wassenaar staat.



De Waalsdorpervlakte in Wassenaar



Nicole is in haar jongere jaren er ooit eens met haar vader geweest en dit heeft zoveel indruk op haar gemaakt dat ze al jaren roept dan we er eens naar toe moeten met het gezin. Gezien onze situatie leek het ons niet verstandig om het nog eens een jaar uit te stellen. We zijn er dus geweest en ook ik kan met een gerust hart zeggen dat het meer dan indrukwekkend was.

 

Dit is groot....héél groot

 Je staat daar in een sliert van duizenden mensen en kan dus werkelijk een speld horen vallen. Probleem was alleen dat er twee kinderen waren die zich niet aan de regels hielden. Fleur stond een beetje te ijsberen, wat normaal gesproken niet erg is, maar de ondergrond was bezaait met schelpen. Ik kreeg het gevoel dat ze als een olifant door een porselijnen kast heen liep en toen de 2 minuten bijna omwaren kregen bijde dames ook nog eens de slappe lach. Argghhhhh....hebben wij weer. Maar goed, we hebben het gered en in de auto zei Roos dat bij de klok alles in haar lichaam trilde en beefde. Dit snapte we, want wat maakt dat ding een herrie.



Wat een herrie zeg



Voor de rest hebben we een redelijke dag achter de rug en morgen gaan we onverwachts met mijn werkgever naar het Keukenhof en jaja, jullie raden het al, het fototoestel gaat weer mee. Voor nu weltrusten en wie weet tot morgen, zoniet dan tot overmorgen of overovermorgen.

Een dove Laaf