De afgelopen 2 dagen.......

Vrijdagnacht heb ik voor het laatst geblogt en dat betekend dat er bijna twee volle dagen voorbij zijn. Twee volle dagen is niet erg veel, maar in huize waaienberg voelt dat aan als een week. Om de afgelopen twee dagen goed in kaart te brengen begin ik "gewoon" bij het begin en dat is vrijdagnacht. Het vorige blog is geplaatst om 00.32 uur en dat bleek achteraf het begin te zijn voor een erg lange nacht. Een lange nacht voor mij, want de rest heeft gelukkig prima geslapen.

Vrijdagnacht,

Waarom hij lang duurde had te maken met het ijlen van Fleur. Dit ijlen was niet leuk, maar eerlijk is eerlijk zo nu en dan kwam er ook wel eens iets leuk uit en moest ik toch wel lachen. Dit ijlen heeft mevrouw volgehouden tot ver in de ochtend, maar het leek wel of het om een uurtje vier ietsje minder werd. Dit betekende dat er een klein beetje rust kwam met het gevolg dat ik rond 4.30 in een lichte slaap kachelde. Erg fijn alleen ging de wekker om 6.00 uur weer af. Dit was niet fijn, maar ja, de medicijnen moesten er toch echt even in. Nicole was redelijk op tijd wakker en heeft mij toen even afgelost. Ik ben naar boven gevlucht om daar even verder te slapen.

De zaterdag,

Van dit hele ijlen gedoe weet Fleur gelukkig niets meer. We hebben het haar gevraagd, maar het antwoord was dat ze lekker had geslapen. Toch weten we zeker dat ze niet goed rust en om die reden hebben we de huisarts gebelt met de vraag of hij iets voor kon schrijven dat het ijlen verminderd. Dit was geen probleem, maar elk medicijn heeft zijn bijwerking en in dit geval zou Fleur haar diabetes ontregeld kunnen worden. Kut dat hebben wij weer. Is het niet die kanker dan is het wel haar diabetes die ons aan het denken zet. Maar goed, de nacht die achter de rug is was erg pittig en we zijn ook tot de conclussie gekomen dat dit zo niet langer kan en dat we die diabetes maar op de koop toe moeten nemen.

Fleur heeft de rest van de zaterdag als een dood vogeltje op bed gelegen. De visite die kwam hebben we direct naar buiten geloods en zo nu en dan moesten we naar binnen om mevrouw te begleiden richting de wc. Het plassen en poepen blijft een hele onderneming, maar blijft het feit dat ze nog steeds zelf heen en weer loopt.

Om een uurtje of vijf knapte het wijfie lekker op en heeft met haar beste vriendinnetje lekker naar de tv gekeken. Dit was erg fijn en we merken goed dat Fleur het prettig vind als zij aanwezig is. De avond hebben we weer gevuld met een filmpje, maar tot onze verbazing viel ze halverwege in een diepe slaap. Dit vonden we niet vreemd, omdat we haar ook een echte slaappil hadden geven. Tijdens het slikken van die slaappil kreeg ze ook die pil tegen het ijlen. De nacht gingen we dus vol goede moed tegemoed en gelukkig heeft ze die ook rustig doorstaan. Nicole sliep beneden en vertelde dat het allemaal erg "goed" ging. Uiteraard staat het woordje "goed" tussen haakjes, want het kan altijd beter.

De zondag,

Deze dag kan als we hem met de rest van de week vergelijken in het kast "goede dagen". Het ijlen is vrijwel over en dat betekend dat het pilletje werkt en dat haar lichaam langzaam wend aan die rommel die morfine heet. Omdat de zon trouwens niet echt wil schijnen is haar wereldje ondertussen ook erg klein geworden. In de tuin liggen is nu geen optie dus haar uitzicht blijft beperkt tot de 3 muren en de achterruit. Erg vervelend, maar de tv, telefoon en het internet bieden wel de nodige afleiding.

Hyves, facebook, msn en nog meer van dat soort dingen is iets wat Fleur erg graag doet. Het meeste gebeurd via haar ipod en voor de meeste sites heeft ze ook wachtwoorden nodig. Gelukkig waren we van de week zo slim om om deze even op te schrijven. We weten dat we Fleur gaan verliezen en om die reden hebben we ook alle wachtwoorden en gebruikersnamen opgeschreven. Het zou toch lullig zijn als we zometeen ergens niet bij kunnen.

Maar goed ik dwaal af. De zondag is dus redelijk verlopen en zoals het er nu uitziet ziet de nacht er ook goed uit. Fleur slaapt en ademd redelijk rustig. Dit betekend dat ik nu stop en lekker onder de wol kruip, want voordat ik het weet is het weer 6.00 uur. Dus lieve kijkbuisbloglezertjes van me weltrusten en wie weet tot morgen. Mag dit niet lukken dan tot overmorgen of overovermorgen.

Laafje Joost