De thuiscondleance.....

Om te beginnen wil ik toch zeggen dat ik anders aankijk tegen het woordje respect. Volgens vele hebben wij dit verdient en als ik Wikipedia moet geloven betekend respect ook aanzien, eerbied of waardering, die men heeft voor (of ontvangt van) iemand vanwege zijn kwaliteiten, prestaties of vaardigheden. Twee jaar lang heb ik samen met Nicole en Roos meegevochten en kom tot de conclussie dat we geen andere keus hadden en we "gewoon" gedaan hebben wat er van ons werdt verwacht. Fleur helpen en bijstaan!!!!!

Maargoed, als we dan toch iemand het respect willen geven dan geef ik dan voor de volle 100% aan Fleur. Zei is degene die mij heeft geleerd om te gaan met tegenslagen en hoe je ook op een andere manier tegen bepaalde zaken kan aankijken. Maar ook dat je elke dag moet genieten van alles en iedereen om je heen. Nee, mijn kleine lieve Fleurtje zie ik eigenlijk als mijn grote voorbeeld. De kracht en levenslust die zij uitstraalde en in haar had zat was van ongekende hoogte en daar ben ik bijzonder trots op.

Bijzonder, dat is ook zo'n mooi woord. Gisteren was er hier huis voor iedereen de mogelijk om afscheid te nemen van Fleur. Ik kreeg aan alle kanten te horen dat mensen blij waren dat ze mochten komen en dat ze het fijn vonden dat wij hun die gelegenheid boden. Ik persoonlijk zie dit heel anders. Er zijn zoveel mensen die Fleur kent en of dat nu om school, kennissen, familie of ziekenhuis gaat, wij vinden het belangrijk dat iedereen de mogelijk moest en nog steeds moet krijgen om afscheid te nemen van Fleur. "gewoon" omdat jullie ook een hoofdstuk moeten afsluiten.

Op de dag dat wij in dit huis kwamen wonen hebben ook een touwtje uit de brievenbus gehangen met de mededeling dat hij er niet voor niets hangt. Het simpele touwtje geeft aan aan dat iedereen hier altijd welkom is. Gisteren zijn hier ontzettend veel mensen, ongeveer 70, over de vloer heen gekomen en dan hebben we het maar niet over het aantal dat dinsdag, woensdag en donderdag zijn gekomen. Die bekende drempel waar mensen wel eens tegenaan lopen proberen wij altijd zo laag mogelijk te houden en volgens ons lukt dat aardig. Er waren er zelfs een paar die gelukkig zeiden dat er helemaal geen drempel was. Dit was fijn om te horen en als ik Nicole moet geloven is die drempel die meestal bij de deur ligt nu vervangen door een kuil.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat we het fijn vinden dat jullie komen. Wij zijn echt mensen mensen en iedereen is en blijft hier welkom. Fleur had dit niet anders gewild. Jullie mogen het best weten dat elke vezel en elke snaar in mijn lijf zeer doet en dat mijn hart dwars door het midden ligt en het idee dat we nu zonder Fleur verder moeten maakt mij bang, héél erg bang, maar toen ik gistermiddag met onze lieve begrafenisondernemer Ellen een rondje door Zoetermeer reed zag ik voor de zoveelste keer dat de wereld wel "gewoon" doordraaide. Dit heeft mij weer met bijde benen op de grond gezet en voor mijn gevoel sta ik daar nog steeds. Hoe wij verder moeten dat zou ik echt niet weten en daar maak ik me nu even geen zorgen om. We leven nog steeds met de dag en laten alles maar op ons afkomen.

Vanmiddag is de condoleance op school en hoe dat gaat worden......we zullen het wel zien.

Laafje Joost