Even bijkletsen.....

Zo, laat ik maar eens proberen om een blog te maken. Afgelopen dinsdag was eigenlijk de laatste, want die van woensdag sloeg nergens op. Ja, er waren wat cijfertjes te zien, maar dat was dan ook het enigste. De bedoeling van dit blog is om jullie op de hoogte te houden. Probleem was is is eigenlijk nog steeds dat het wel in mijn hoofd zit, maar het er niet uit wil komen. Ik zit op dit moment dus eigenlijk in een blogdip. Niet erg, maar om ons blogdagboek compleet te houden, wat we ook nog steeds uitprinten, moet ik voor mijzelf dus proberen te omschrijven wat er hier deze week in huize de Jong zich heeft afgespeelt. Waar ik moet beginnen weet ik niet en laat mijn gedachten maar weer eens de vrije loop gaan.

Gelukkig kunnen we melden dat de afgelopen week, ondanks de chemodip, redelijk is verlopen. Mevrouw is een paar keer naar school geweest. Dit vind ze fijn alleen houdt ze het niet lang vol. Het streven is om elke dag een hele ochtend te gaan, maar dat redt ze bij lange na niet. Dit vindt zij, maar ook wij erg vervelend en dan druk ik het nog zachtjes uit. Op het moment dat ze niet op school zit kunnen we gebruik maken van de digibeter. De perfekte oplossing zou je zeggen, maar op een een of andere manier mag Fleur dat ding niet gebruiken. Het inbellen en contact zoeken met school is totaal geen probleem, maar nu kan school weer niet opnemen. Nicole is ondertussen in alle staten en is ermee gestopt. Het idee dat dat klote ding weer aanmoet maakt haar nerveus en dat is nu precies wat we niet kunnen gebruiken. De klacht waar wij en school mee lopen word weer beproken met de betreffende organisatie en zijn dus zeer benieuwd wat er nu gaat gebeuren. Uiteraard zal ik de klachten ook neerleggen bij de contactpersonen op mijn werk en zal duidelijk aangeven dat dit zo niet verder kan, want iemand met een dooie mus blij maken kan ik ook wel.

Van de week schreef ik ook dat als school uit is en de batterij van Fleur weer wat voller zit ze lekker naar buiten vliegt. Naar het winkelcentrum en foto´s maken in het park zijn dingen die ze graag doet. We laten haar maar gaan en zijn blij met de leuke kiekjes die ze maakt.

Wat ook best vervelend is is die diabetes. Volgens de diabetesverpleegkundige doet ze het harstikke goed en mogen we, ondanks de chemo´s,  trots zijn op ons grietje. Blijft wel het feit dat ze bijna elke dag een of twee hypo´s heeft. Dit is niet fijn en als je je dan nog moet concentreren op school maakt dat het er niet makkelijker op. Maar goed, de dextrotjes werken goed en vliegen er op dit moment lekker doorheen.

Roosje mogen ook niet vergeten. Deze dame hobbelt overal een beetje tussendoor. Ze doet haar dingetje, maar heeft het wel zwaar. Het lontje is wat korter dan normaal en dat zorgt ervoor dat de tranen er iets makkelijker uitkomen. Om een scheet of een verkeerde opmerking kan ze huilen en is op sommige momenten intens verdrietig. Ze kan niet uitleggen hoe dat komt en dat.......dat doet zeer. Naast die vervelende dingen doet ze ook leuke dingen. Ook zij vind het winkelcentrum en foto´s maken geweldig. Naar de winkels vinden we soms wel ok, maar dan moet er wel een boodschapje gedaan worden. Het domweg slenteren is niet iets wat wij goed vinden.



Fleur, Charlotte, Roos en Isabelle



Ook weten we bijna zeker dat Fleur sinds woensdag weer in haar weerstand is gezakt. Dit hebben we niet zwart op wit staan, maar merken dit wel. Haar witte huidskleur is nog iets witter geworden en tijdens een vingerprikje (diabetes) hoeven we niet te "melken". Met melken bedoel ik dat haar bloed er makkelijk uitloopt wat inhoud dat haar trombocyten lager zijn dan afgelopen woensdag.

Tja.....als ik alles even teruglees kan ik dus zeggen dat we een redelijk weekje hebben gehad. Dit is fijn en kunnen aleen maar hopen dat dit de komende maanden zo blijft. Nu stop ik even en ga lekker in het zonnetje zitten. Veel plezier allemaal en tot over 1, 2 of 3 dagen.

Het laafje.