22.55 uur. De tijd dat ik op bed wil liggen, maar iets in me zegt dat ik moet bloggen. Hoe en wat ik nu ga schrijven kan wel eens verkeerd overkomen. Niemand, maar dan ook niemand moet zich aangevallen voelen, maar er zijn mensen die soms ietwat verkeerde dingen zeggen. Ze zullen het niet expres doen, maar het doet ons wel zeer.
We zijn bijna anderhalf jaar verder en hebben erg veel meegemaakt. Een diepte punt was toch wel de amputatie, de 2 chemo's die niet aansloegen, de bestralingen en alle onverwachtse operaties en ziekenhuisbezoekjes. Erg naar en vervelend, maar het was niet anders en we hebben ons er, vind ik, redelijk doorheen geslagen. Het probleem waar we nu tegenaan lopen is dat er mensen zijn die zeggen dat het ergste nu wel achter de rug is. Ze zullen het niet zo bedoelen, maar het word wel gezegd.
Ik blog veel en de verhalen zijn ook lang, waardoor de informatie die ik wil overbrengen verdwijnt in het verhaal. Eigenschuld dikke bult zou je zeggen, maar voor diegene die niet tussen de regels door kan lezen is hier een korte omschrijving.
Fleur is verlopig nog niet klaar met kuren en als het gaat zoals de afgelopen 4 weken dan kunnen we nog wel het een en ander aan bijwerkingen verwachten!!!!!!!!
Dus zeg alsublieft nu niet meer dat het ergste achte de rug is, want dat doet ons pijn.
Joost
Lieve schatten heel vaak voelen we jullie wanhoop,dat gevoel moet verschrikkelijk zijn om nog steeds in deze onzekerheid te leven. Je mag trots zijn op jezelf hoe jullie het allemaal doen,wij zijn apetrots op jullie!!
BeantwoordenVerwijderenEen hele dikke kus!!
Ik begrijp helemaal wat je bedoelt, joost, omdat het ergste niet achter de rug kan zijn wanneer je de angst voelt voor het ergste dat zich in je geest afspeelt en de grootste dreiging is binnen het leven. Maar toch; ik denk dat de intenties van mensen goed zijn en soms wordt wellicht wat onbeholpen steun verleend, maar wel met de beste bedoelingen en oprechte gevoelens van liefde en inleving. Die mensen zijn net zo van goud als diegenen, die het misschien wat beter verwoorden. Hou van elkaar!
BeantwoordenVerwijderenEn zo is het Joost!
BeantwoordenVerwijderenEn weet je wat het allerallerallerergste is?
De tijd NA alle behandelingen, want dan is het voor de mensen pas ECHT voorbij, terwijl voor ervaringsdeskundigen dan pas de onzekere tijd begint, de tijd van al die spannende controles......
Neem de tijd zoals het komt, de ene keer uur per uur, soms dag voor dag en als je geluk hebt mag je denken in weken.....
xxxx en go on!!!
Jullie zijn een sterk team!
Lieve Joost en familie,
BeantwoordenVerwijderenik ben een stille meelezer, dagelijks.
Ik voel jullie pijn, verdriet en onzekerheid. En zolang jullie daarmee worstelen, is het ergste NIET achter de rug.
Mensen die er moeite mee hebben dat jullie nog in die worsteling zitten begrijpen het niet....
Sterkte en dikke digitale knuffel,
Caroline
het is nooit voorbij,
BeantwoordenVerwijderende kanker heeft een stempel gedrukt op fleur haar leven hele leven en die van jullie.
Mensen die dat zeggen zijn leken en weet niet met welke gevoelens wij ""kanker""ouders door heen gaan. Het is een hel en het blijft een hel,soms wordt het nminder omdat het eenplekje krijgt maar het is nooit helemaal weg...voor jullie speelt er een hoop onzekerheid, iets wat je van binnen opvreet.
Sterkte
Dikke kussen uit rhenen
Vanaf de dag dat jullie het hoorde, is jullie leven nooit meer hetzelfde geweest, en zal waarschijnlijk nooit meer hetzelfde worden, dit door alles wat jullie meemaken. Voor mensen die niet in jullie situatie zitten, is het misschien wel eens moeilijk om het juiste te zeggen. Hun trekken hun deurtje dicht en gaan verder met hun leven, jullie trekken je deur dicht en de kanker verdwijnt niet.
BeantwoordenVerwijderenJoost probeer het naast je neer te leggen, jullie zijn een team en laat je niet klein krijgen
Gerda
Wat zou het toch mooi zijn als je zou weten dat het ergste achter je lag... helaas zo is het niet. Wel hebben we heel veel bewondering voor jullie gezin. Jullie blogs helpen zo goed om te relativeren! Heel veel liefs en sterkte en laten we hopen op de dag dat jullie met elkaar mogen constateren dat jullie nog steeds met elkaar zijn en dat het echt achter je ligt! We hopen dat die dag echt mag komen en als het kan graag op niet al te lange termijn.
BeantwoordenVerwijderenTja daar valt je mond van open dat er mensen zijn die zo denken.... maar joost dat zegt meer over hun dan over jullie!!!!
BeantwoordenVerwijderenJullie doen het zo goed als gezin echt respect!!
Had een paar dagen niet gelezen aangezien wij vorige week vakantie hadden en schrik dus ook heel erg van het bericht van Midas.
Heel veel sterkte met dit vreseijke nieuws voor jullie maar natuurlijk ook voor zijn hele familie.
Ook voor deze week weer heel veel sterkte en natuurlijk niet vergeten ...... een dikke kus van ons!!
Lieverds,
BeantwoordenVerwijderenMijn reactie was net als die van de anderen: voorbij? Jullie hebben levenslang!
Elke ochtend klik ik voordat de kindere wakker zijn even jullie blog aan om even te lezen hoe t met jullie gaat. Gun jullie zo even een dag zonder de angst en spanning. Als t zou kunnen zou ik dit zo een dagje van jullie overnemen, zodat je weer eens onbezonnen kunt zijn. Maar helaas werkt dat zo niet en groeit mijn respect voor jullie 2 meiden, maar zeker ook voor jullie als paps en mams enorm! Hoop dat al die mensen die jullie alle geluk van de wereld gunnen net het verschil maken en ervoor zorgen dat je t volhoudt!
De Prenten
Ik denk, dat als je het geluk hebt, nog nooit met écht ziekte(en zéker niet met deze ernstige)ooit te maken hebt gehad je géén enkel idee hebt wat dat allemaal teweeg brengt in je leven...Je leeft toch voordurend in angst???
BeantwoordenVerwijderenLaten we hópen dat "die" mensen gelijk hebben en dát het ergste achter de rug is (en het kan) maar voor de rust zou je het wel graag heel ZËKER willen weten....ja toch?
Sterkte maar weer met liefs van ons,
tante Jopie en Willem.
Joost,
BeantwoordenVerwijderenWas het maar waar, dat het ergste achter jullie ligt. Jullie leven constant op een vulkaan. Soms houd het zich rustig, dan rommelt en pruttelt het,het kan ook gaan grommen en tot een uitbarsting komen. Jullie leven nu op de vruchtbare kant van de vulkaan in de hoop dat het rustig mag blijven. Ik blijf voor jullie bidden.
Liefs Conny,
De mens kan niet duizenden dagen ononderbroken goede tijden beleven, zoals bloemen niet honderd dagen kunnen bloeien.
BeantwoordenVerwijderenEn zo heeft een ieder zijn goede en slechte dagen. De defenitie van een goede dag is net als voor een slechte dag voor iedereen verschillend, en vooral afhankelijk van wat iemand al heeft meegemaakt.
Neem het de mensen niet kwalijk Joost sommige zullen ze het zeggen om je gerust te stellen
Sommige omdat ze niets anders weten te zeggen en sommige omdat ze gewoon echt niet weten wat het is om in die angst te leven. Waarschijnlijk zullen ze het in alle gevallen goed bedoelen, en niet beseffen dat het voor jullie nooit meer hetzelfde zal zijn.
Dat het nog lang niet voorbij is en dat je het ergste nog niet heb gehad.
Jullie zullen de steun van de mensen om je heen nog lang nodig hebben.
Soms zou je wakker willen worden uit de droom waarin je lijkt te leven, maar moet je tot de conclusie komen dat het leven GEWOON zo is.
Heel veel liefs
Lin