Anders leren liggen......

Zo en nu is het even tijd voor een normaal blog. Dus geen gestolen fietsen en rekeningnummers meer, maar "gewoon" een normaal blog waarin staat hoe een gezinnetje met kinderkanker het weekend is doorgekomen.

De zaterdag was eigenlijk zo voorbij. Er zijn wat lotgenoten geweest en dat was erg fijn. Het was "gewoon" weer even fijn om tegen mensen te praten die snappen wat je voelt. Daarnaast zijn de kinderen wezen shoppen in de stad. We hebben ze om 14.00 uur in de stad gedumpt en om 17.00 uur kregen we weer een telefoontje dat de dames opgehaald konden worden. Toch was dit middagje shoppen voor Fleur een zwaar iets.

Op de dag gaat het allemaal wel ok, maar in bed moet mevrouw het bekopen met wat pijn. Pijn in de bult die heel langzaam aan het groeien is. Het dingetje is ondertussen zo groot dat het slapen op de buik niet meer gaat. Het grietje moet nu elke avond zoeken naar een andere houding en gewapend met een slaappil, een paracetamolletje en wat kussen her en der lukt het haar toch om in slaap te kachelen. In haar slaap onwijkt ze haar buik wat inhoud dat madame erg veel draait. Ook hebben we gezien dat de bult in haar stompje iets groeit. Tot op heden heeft ze hier geen last van en schenken hier ook niet veel aandacht aan.

Vandaag, zondag, hadden we een verjaardag in Wassenaar. De meiden hadden er best wel zin in en tot overmaat van ramp werdt het ook nog eens lekker weer. Lekker en die gele knakker mag van mij best wel een paar weekjes blijven hangen. Uiteindelijk waren we rond negenen thuis en de kids kregen direct een enkeltje naar boven. Nu is het hele huis stil en dat betekend dat het weekend definitief voorbij is. Iedereen ligt dit keer weer eens in zijn eigen bed en dat betekend dat ik na twee dagen weer eens naast mijn vrouw kan liggen. Het lijkt mij dus ook verstandig dat ik haar ga opzoeken, want voordat ik het weet slaapt ze.

Dus lieve kijkbuisbloglezertjes van me, weltrusten allemaal en misschien tot morgen, overmorgen of overovermorgen.

Het Laafje.