Ik ben trots op mijn 3 meiden.....

Allememaggies zeg, wat een reacties op het vorige blog. En dan te bedenken dat ik voordat ik begon iets heel anders in mijn hoofd had zitten. Maar ja het was even niet anders en waar het schip nu zal stranden durf ik niet te zeggen. Om een klein beetje structuur in dit blog te krijgen is het misschien wel eens verstandig om iedereen appart door te nemen. We doen het dit keer maar eens van klein naar groot en dat betekend dat Roosje als eerste aan de beurt is.

Roosje,

Een meisje van 9 jaar die in haar korte leven al meer heeft gezien dan een gemiddelde negenjarige. Wat er precies in haar koppie omgaat is zelfs voor ons als ouders een groot vraagteken. Zeker is dat ook zij overhoop ligt met al haar gevoelens. Ze word geconfronteerd met dingen waar we het liever niet over hebben, maar dit moet en om eerlijk te zijn denk ik ook dat dat goed is. Op een bepaalde manier moet ze toch weten wat en waar we mee bezig zijn, want dat zijn we verplicht. Het is geen kleuter meer en hoe zij alles oppakt daar ben ik bijzonder trots op. Ook op school doet ze haar best. De overstap naar die vrije school heeft haar goed gedaan en ze is daar niet meer het zusje van.

Fleurtje,

Tja wat moet ik daar nu over vertellen. Zij is diegene waardoor ik zoveel ben gaan bloggen, zij is diegene die het allemaal maar moet doen en zij is diegene die ons als eerste moet verlaten. Zij weet dit en ook op haar ben ik meer dan trots. Zij weet dondergoed wat er aan de hand is en zij verdient de grootste pluim die ermaar bestaat. Nee, zoals zij omgaat met de situatie is daar kunnen veel mensen nog iets van leren.

Nicole,

Naar horen zeggen is dat mijn vrouw en ook op haar ben ik trots. Voor mij is en zal ze altijd de spil van het gezin zijn. Ondanks alles doet ze enorm haar best en zorgt er elke dag weer voor dat alle buikjes rond worden gegeten, het huisje aan kant is en altijd klaar staat voor mijn gezwam. Nee, een betere vrouw bestaat er volgens mij niet. Haar gevoel ligt uiteraard ook overhoop en hoe zij zich daadwerkelijk voelt is niet aan mij om dat hier te vermelden. Ik wil het wel, maar dat kan ik simpelweg niet, omdat ik niet in dat mooie koppie kan kijken.

Joost,

Oftewel de Laaf, een simpele jongen die de afgelopen tijd ietsiepietsie anders is gaan denken dan een paar jaar geleden. Ondanks alle ellende geniet hij wel van zijn vrouwen en daar kan niemand meer iets aan veranderen. Ook hij heeft ups en downs, maar weet zich volgens anderen goed staande te houden. Als zijn hoofd vol zit zit hij achter de laptop en als zijn hoofd overvol is dan heeft hij een blogdip en lult hij zijn problemen van zich af.

Zo, dat is eruit en nu weer even terug tot de orde van de dag. Niet dat jullie hierop zitten te wachten, maar we zijn vandaag op bezoek geweest bij meneer de pastoor en hebben ook een aantal ruimtes bezocht die we nodig hebben voor die bewuste dag. Gesprekken waar we dus niet op zitten te wachten, maar ook dit hoort erbij. Toch zijn we blij dat we het hebben gedaan en die rotte dag begint steeds meer vorm te krijgen. Eigenlijk kan alles zoals wij het in ons hoofd hebben gerealiseerd worden. Dit is wel een prettig idee en geeft ons tegelijkertijd wat rust. Nou ja rust, dat is niet het juiste woord, maar jullie zullen waarschijnlijk wel begrijpen wat ik bedoel.

Tsja.....en op deze manier is het internet weer bevuild met een blogje. Op dit moment voel ik me goed en zal om die reden ook maar stoppen, want voordat ik het weet staat er weer een verhaal op wat niet de bedoeling was. Ik wens iedereen vannacht veel plezier en met een beetje mazzel ben ik er morgen weer. Morgen.....ehhhh......oja, dan moeten we weer naar het ziekenhuis. Het LLZ om wel te verstaan. Daar gaan we praten over............ Nou ja, dat lezen jullie waarschijnlijk morgen wel weer.

Laafje joost