vrijdag 24 juni 2011

Een update.......

Zo, lieve kijkbuisbloglezertjes daar ben ik weer. De BBQ is prima verlopen en gelukkig is er geen druppel regen gevallen. Reden van deze BBQ is dat groep 8, de oude klas van Fleur, de school gaat verlaten en als afscheid krijgen deze kinderen, inclusief hun ouders, een BBQ aangeboden. De afgelopen twee jaar regelde Nicole dit hele gebeuren en was ik de opwarmkok. Gezien onze situatie heeft Nicole dit jaar ook besloten om uit deze werkgroep te stappen en de touwtjes door te gegeven aan een ander. Toch waren wij door de school zelf uitgenodigd om een hapje mee te eten. Deze uitnodiging hebben we met twee handen aangegrepen, want groep 8 was immers de klas waar Fleur eigenlijk hoorde te zitten. Tot mevrouw kanker kreeg. Ze heeft toen een heleboel lesjes gemist en het resultaat was dat ze bleef zitten.

Maar goed, de BBQ regelaarsters van dit jaar wisten mij ook te vinden en vroegen of ik dit jaar nog eens de vleesjes wilde omdraaien. Ach.....ik was er toch.....dus een anderhalf uur draaien kon er ook nog wel bij. Achteraf was het een hele gezellige avond, maar toen alles achter de rug was voelde ik langzaam een knoop in mijn maag komen. Het vlees was allemaal al gaar dus dat was het niet, maar waar die knoop nu ineens vandaan kwam begreep ik niet. Samen met de leraar van groep acht heb ik de laatste dingen opgeruimt en op dat moment begon het kwartje te vallen.

Het van de lagere school afgaan is voor kinderen een zeer belangrijke stap in het leven. De BBQ is daar een onderdeel van. De kinderen nemen als het waren afscheid van hun school en pakken de nieuwe draad op die bij het voortgezette onderwijs al klaar ligt. Fleur zal dit niet mee maken, want zoals het er nu uitziet zal ze het voortgette onderwijs niet halen. Dit betekende dus dat de BBQ van afgelopen woensdag ook haar afscheid was van school. Het verschil is alleen dat de draad die voor haar klaar ligt heel ergens anders naar toe gaat. Tsjakkaaa........en die hakte er lekker in.

De volgende dag ging op mijn werk alles ook helemaal mis. Het commentaar en stomme gezeik van die kantoormensen kon ik niet goed hebben en bij de een wilde ik het liefst de brillenglazen in zijn hoofd rammen en de ander wilde ik het liefst met zijn stomme kop in een pot verf duwen. Daarnaast zat ik tijdens de koffie ook nog eens te knikkenbollen wat het er allemaal niet leuker opmaakte. Met andere woorden, ik was kapot en zat er even goed doorheen. Na een dagje niet lekker in mijn vel en een goede nachtrust was alles weer ok. Heb vanmorgen dus ook netjes geprobeerd een paar uurtjes werken om me vervolgens weer bezig te houden met de dag die gaat komen.

Daarnaast kan ik jullie melden dat het met Fleur en Roos goed gaat. Fleur slaat zich er kranig doorheen, alleen moet ze het soms ietsje rustiger aan doen. Neemt ze teveel hooi op haar vork dan wordt ze daarvoor gestraft. Niet door ons, maar door haar lichaam. Roos daarintegen kan doen wat ze wil en doet dat gelukkig ook. Ze speelt buiten en slaapt gelukkig redelijk goed.

Nu willen jullie natuurlijk ook weten hoe het met Nicole gaat. Nou.....haar waterlanders gaan regelmatig open. Ook is ze van de week met haar zwaarste klus begonnen. De binnenkant van Fleur haar huisje. Een pittig traject, maar ik ben ervan overtuigd dat ook zij dit kan maken en weet zeker dat ze dit met al haar liefde zal doen.

Eetsmakelijk allemaal en misschien tot vanavond. Mag dit niet lukken dan weltrusten en tot morgen, overmorgen of overovermorgen.

Laafje Joost

13 opmerkingen:

  1. Lieve allemaal,
    Het is niet verwonderlijk dat jij zo moe bent en dat Nicole de tranen hoog heeft zitten. Bovendien is Nicole nu bezig met de stoffering van haar laatste huisje.... Onvoorstelbaar....
    Dag en nacht in je hoofd bezig met de hele klotesituatie, wetend dat er geen ontkomen aan is.....
    Steeds jezelf weer oppeppen.... een loodzware klus....Elke dag weer pakken.... respect!
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi joost en nicole, ik heb tijdens de bbq echt met jullie gesproken.
    En dat heeft heel veel indruk achter gelaten dat doet dit blog al maar dat is niets vergeleken met een gesprek met jullie.

    meer dan respect hoe jullie ja als gezin hier mee om gaan.

    Ronald van erika

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hey lieverds, ik kan me indenken dat je inene zo n enorme knoop kreeg. Moeilijk moeilijk allemaal. ....
    en ooooooh, wat is jouw lieve vrouw toch een geweldig mooi mens en vooral, - moeder. .....
    Denk aan jullie, veel liefs.xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Aaaach, wat moet die BBQ (ondanks alle goeie bedoelingen) voor jullie ontzettend moeilijk geweest zijn, en al zéker bij het einde hiervan, het afscheid nemen van iedereen ???? Héél moeilijk moet dat geweest zijn....
    En dan gaat ook Nicole nog een ZWARE klus doen.. Zij gaat jou ZWARE klus af maken Joost....On-voor-stel-baar goed van jullie!!
    Heel veel liefs en sterkte met alles( voor jullie viertjes)

    Tante Jopie en Willem.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik heb het al eerder gezegd maar: ik neem mijn pet voor jullie af en maak een hele diepe buiging uit respect voor wat jullie doen voor Fleur en natturlijk ook voor Roos. Wat een moeilijke klus om het huisje voor Fleur af te maken net zo moeilijk het zal zijn geweest om het huisje te maken. Nogmaals diep respect.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat is het weer zwaar, pffff. Maar het wordt het aller, aller, allermooiste huisje van de hele wereld wat met de aller, aller, allergrootste liefde gemaakt is. Maar verdomme wat is het doel van het huisje toch moeilijk....... Je maakt het met dezelfde liefde (of nog meer) als waar je je babykamer maakte......... maar dan met een ander doel. Zo pijnlijk!
    Veel liefs en sterkte van een mama engeltje* en een (b)engeltje

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Volg dit blog al een tijdje.. en weet gewoon de woorden niet te vinden voor dit..Wat ik zo mooi vind is dat iedereen moet genieten want voordat je het weet zit je tot je nek in de stront.Weet hoe het daar is alleen ik kwam er weer uit..en jullie staat een nog zwaardere periode te wachten.Bedankt dat jullie dit met ons willen en vooral kunnen leven. Ken jullie alleen van gezicht en kom Nicole met Roos vaak tegen, en wil dan wel wat zeggen maar vind de woorden niet.Jullie zijn vaak in mijn gedachten.. alle kracht en diep respect.Een moeder van het schrijverke.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat vreselijk als iedereen om je heen 'gewoon' met de toekomst bezig is! Alsof je nog niet genoeg geconfronteerd wordt.... Wat een klus voor Nicole, ook voor haar geldt; wat knap, wat bijzonder, wat 'mooi' en zwaar tegelijk. Sterkte met alle klussen maar ook tussen de oren!
    Liefs, Joyce van der Zalm

    BeantwoordenVerwijderen
  9. duizend kusjes uit Weert24 juni 2011 om 23:21

    Hoi schatjes,weet deze keer niets te zeggen alleen heeeeel veeeeeel tranen!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Jeetje wat een verhaal weer
    Nicole ook voor jou heb ik bewondering en respect dat je dit doet en kunt, echt ik heb er geen andere woorden voor en zoals eerder gezegd wat ben je toch een MOOI MENS!!!!!
    xxx liesbeth en andrew

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lieve lieve dappere Joost,
    Jij bent zo sterk, Nicole is zo sterk en het mij een raadsel hoe Fleur overeind blijft, wat voelt ze wat gaat er in haar koppie om???? En dan Roos haar lieve mooie zusje in haar koppie gaat er ook van alles om.... Ik en mijn tweelingzus volgen jouw blog bijna dagelijks en we voelen zo met jullie mee.... zij reageert ik reageer we hebben allebei kinderen vd zelfde leefdtijd en we voelen jullie pijn! de profielfoto van Fleur op haar hyves mijn god wat lijkt ze op jouw Joost en de pijn die straalt van haar gezichtje af..... de zorgen de angst een stille traan en een hoop zorgen voor jullie x Jacq

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Lieve Joost en Nicole,

    Wat is het toch verdomd moeilijk allemaal, de school BBQ, en hoe jullie samen als liefdevolle ouders aan het allerlaatste huisje van Fleur werken. Geen moment uit mijn gedachten.
    Dikke kus Conny,
    en groetjes van Truus,

    BeantwoordenVerwijderen
  13. lieve joost en nicole, wat een loodzware klus de stoffering voor het laatste huisje, maar inderdaad, wat ongeloofelijk goed van jullie om het zelf te doen, ik leef ook vreselijk met jullie mee, toi toi toi en een dikke pakkerd van mij, helma

    BeantwoordenVerwijderen